Desquite bipartidista
O bipartidismo rexorde do seu letargo ao engulir aos outrora emerxentes Ciudadanos e Podemos, aproveitando a nefasta decisión de renunciar aos seus obxectivos para participar na política de bloques.
Por galdo1950 (http://galdo-fonte-xm.blogspot.com/) | GC ABERTO | 05/03/2020
Hai dous aspectos da actualidade política que veñen indicar unha tendencia electoral crecente cara ao bipartidismo político, o representado polos moi corruptos PP e o PSOE que durante a era española postfascista gobernaron en alternancia ata que a súa propia decadencia lles impediu dar continuidade a aquel formato. Basta con facer memoria para lembrar que ambos adoitaban reunir xuntos o 70% dos votos e que na súa caída obtiveron respectivamente o 16% e o 15,8% do escrutinio, un retroceso superior ao 50% do seu capital electoral rendibilizado nas urnas polas formacións emerxentes.
A nova fornada política Podemos e Ciudadanos tras concorrer aos primeiros comicios configuráronse en sólidos grupos parlamentarios con 71 e 40 deputados, coincidindo no seu discurso os dirixentes das dúas formacións políticas en ser os artífices de acabar co bipartidismo á vez de aseverar no seu bautismo parlamentario que o paso seguinte sería rexenerar a depauperada democracia, o que facía imaxinar que eran portadores dun elixir milagroso que produciría un cambio radical no facer político do país.
No seu optimismo estes recentemente chegados deixáronse levar pola primeira impresión sen calibrar en xusta medida que a política deixou de ter poder e o poder é quen controla a política, o que vén adxudicar ao dueto PP–PSOE a condición de gregarios das elites económicas e sociais que desde a Transición dominaron ao seu antollo os destinos do noso país, quen de ningún xeito están dispostos a encartarse ás aspiracións das forzas emerxentes de devolver a democracia aos seus lexítimos propietarios.
Por iso é polo que a instauración dun espazo público democrático tería de pasar por asumir que a democracia é unha aposta radical pola igualdade, que nunca a reserva preferente de elites podentes, e só poñendo en práctica este precepto poderíase investir a tendencia que vén impoñendo o goberno da oligarquía económica tras o parapeto da pantalla política do bipartidismo; pois só devolvendo á democracia o seu principal signo de identidade pode contar coa representación dunha clase política renovada capaz de falar en idéntica linguaxe que a xente, e en consecuencia disposta a resolver os problemas reais do conxunto da cidadanía.
Para a voadura real do bipartidismo nunca bastou con minguar a representación nas urnas do PSOE e o PP sen poñer en cuestión o neoliberalismo como modelo económico de sustentación, pois de non ser así os partidos emerxentes que debían ser alternativa e motor de rescate da cidadanía converteríanse nun fracaso que é a percepción, que deles ten os outrora ilusionados seguidores cando transcorreron apenas unha lexislatura despois das súas promesas. Iso polo menos é o que veñen indicar o resultados dos últimos comicios nos que estas forzas políticas deixaron polo camiño o 59% dos seus escanos que paradoxalmente mudaron cara a un bipartidismo agora in crescente.
Cousa distinta é a regresión sufrida por Podemos, por canto o impacto do seu baixón en termos de poder institucional é de tal calibre que pon en serio perigo a súa continuidade como formación política solvente ; unha descapitalización causada esencialmente pola renuncia ao seu espírito fundacional e a súa decisión para actuar con prácticas diametralmente opostas ás que ilusionaron aos homes e mulleres que no seu día se incorporaron á organización, o que en boa lóxica orixina que a maioría discrepante con tales métodos renuncie a continuar formando parte de tan devaluado proxecto, sendo esa a principal causa da súa permanente hemorraxia cada vez mais incesante polas continuas amputacións electorais.
Xa que logo, todo vén indicar que as formacións que naceron coa finalidade de poñer punto final ao bipartidismo político, Podemos e Ciudadanos, pola súa funesta decisión de renunciar ao discurso transversal en aras a ensamblarse no eixo dereita-esquerda co que pretendían acabar, lonxe de conseguilo propiciaron co seu proceder a recuperación do PP e o PSOE á conta dos seus votos disidentes.
