Humor na corentena con Alberte Montes

Durante este confinamento está pasando algo bonito. E curioso. Curioso e bonito. Algo que ademais tiña que pasar, xa tardaba quizais, e é de lei. Estou coidando de meus pais. Sempre deberiamos devolver os coidados, pero agora máis. Urxe.

Estou coidando de meus pais. Sempre deberiamos devolver os coidados, pero agora máis

Neste caso mudou o conto de carallo. Pasei a ser eu quen lles prohibe saír da casa, quen lles manda lavar as mans e incluso quen os enche de tapervares. Co que eu fun! Teño que dicir ademais que fan máis caso do que lles facía eu a eles, onde vai!

Temos reunións puntuais no relanzo da súa casa nas que entrego pan e víveres, refrescamos as medidas de seguridade ante unha inminente visita ó ambulatorio e recoméndolles máis culebrón e menos parte. Estes días os programas “informativos” son espantavellos, cómpre non facerlles moito caso para non tolear (máis aínda).

Meu pai non sempre se asoma a saudar, hoxe si, que se lle acabou o viño. Aproveitou para dicirme que teña coidado co correo electrónico que tamén me podía entrar o virus por aí. Vedes o que vos digo, a sobre información é perigosa.

Meu pai non sempre se asoma a saudar, hoxe si, que se lle acabou o viño

Comigo vén sempre Paco, o can. Así fago o que xa deron en chamar o 2x1, sacar o can e aproveitar para ir mercar. Neste caso é un 3x1. Non se poderán queixar os veciños de que faga viaxes de gratis. Paco si que ten permiso para entrar e almorzar cos avós, os cans no tema do coronavirus nin padecen, nin contaxian. Que sorte ten o cabrón!

Así fago o que xa deron en chamar o 2x1, sacar o can e aproveitar para ir mercar

A despedida é triste, especialmente para o animal, que ten que marchar para casa roendo aínda no xamón. Dámonos forza e azos. Cando empezo a baixar as escaleiras miña nai dime que ten moitísmas ganas de darme unha aperta grande coma un mundo. Meu pai que non esqueza o viño.

Alberte Montes (Os Anguieiros 1986 - Bos Aires 2037)