Carlos Oroza

Eu só dixen o que sentía:

 

Que Carlos Oroza é o máis grande poeta vivo en lingua española da actualidade. E que, aínda que soe esaxerado, temos sorte de andar polo planeta ao tempo ca el.

 

Que Carlos Oroza é un poeta galego, que escribe en castelán pero que ama a nosa lingua e que amosa máis respecto e amor por ela que moitos que, de cando en vez, a usan.

 

Que para min é un sabio, cando menos se nos quedamos co que di o tópico, ou sexa, que é un deses seres que son quen de darche a verba exacta cando a precisas, para cambiar un chisco o teu mundo.

 

Quen se detivo, aló por 1996, un día, cando eu ía pola rúa tirando do carriño do bebé onde ía o meu fillo primeiro, e el me dixo algo así como "coida ben do teu fillo e esfórzate para que non se convirta nun idiota. Porque o mundo está cheo de idiotas". E logo, quen se detivo, aló polo 2009, un día, cando eu ía pola rúa tirando do carriño da bebé onde ía a miña filla pequena, e el me dixo algo así como "coida ben da túa filla e esfórzate para que non se convirta nunha idiota. Porque o mundo está cheo de idiotas".Pasaran trece anos. E o consello foi igual de xeneroso.

 

Quen en conversas de dous minutos, polo noso común Vigo querido adiante, me fixo sentir que a cidade é parte de nós, que o territorio é parte de nós, e que a xeografía emocional constrúese tamén cos edificios que nos rodean, aínda que sexan, ás veces, exemplos dun urbanismo cainita e feroz.

 

Quen é quen de ver a beleza en todo. Por iso eu de grande quero ser coma el, quero vivir na linguaxe, quero entender como está feito o mundo, comprendendo as súas semánticas e sobre todo, como fai Oroza, investigando novas semánticas.

 

Quen me aprendeu algunhas cousas importantes:

Que todos os días debo loitar contra da mediocridade intelectual.

Que no norte hai un mar que é máis alto que o ceo.

Que hai versos que poden deixarte sen alento.

Que ás palabras se lles pode retorcer a alma ata que sexan corpo.

Que o humor é a única maneira de non afogar. Que o riso non quita trascendencia a nada.

Carlos Oroza, en definitiva, é a demostración de que este animal humano, que é quen de inventar bombas de racimo para esnaquizar nenos e nenas pobres, tamén é quen de producir beleza, unha beleza ás veces dolorosa pero beleza da que conecta coa vida.

 

Eu todo iso seino por Carlos Oroza.