A Crise, a eterna Crise

A expresión Estado social foi  reivindicada desde diferentes posicións ideolóxicas: os comunistas, (hoxe inexistentes), considerábano como un estadio intermedio que conlevaría á igualdade das clases sociais, ou sociedade sen clases; os capitalistas (hoxe hexemónicos),  considerábano  como o camiño do Estado Abstencionista ao Estado Intervencionistas, Estado do Benestar para frear ao temible Comunismo. O fascismo (hoxe inexistentes),  asumíao como sínteses ou terceira posición política, antiliberal- anticapitalista e  anticomunista. 

 

No referente ao Estado democrático no seu día expoñía o profesor Enrique  Alvarez Conde,  “a pesar do seu  constitucionalización  que efectúa o artigo 1.1 resulta difícil poder afirmar que o noso réxime político responde os esquemas do Estado democrático de Dereito”. (Vide.  Enrique   Alvarez Conde. O Réxime político español). Pouca democracia hai onde todo  o decide a UE, o capital financeiro, as  elites  plutocráticas. Chégase á situación de entrar en guerra sen que o parlamento faga sequera un  paripé de soberanía. 

 

A pobreza crece a pasos nunca vistos. (Vide. Thomas  Piketty. Capital e ideoloxía).  A finais de 2020 as estatísticas sobre España indicaban que o índice de pobreza estaba no 21 % da Poboación. A inicios da pandemia, 4,5 millóns de persoas en España xa vivían en situación de pobreza severa (un millón máis que en 2008). Atendendo ao informe de  AROPE  ( At- Risk- Of  Poverty  and  Exclusion) de 2021, máis de 12 millóns de cidadáns españois  sobreviven na corda frouxa da pobreza e a exclusión social. A organización  ACCION CONTRA A FAME  ratifica o dato de 12 millóns de cidadáns pobres. Ao día de hoxe a situación empeorou. Xunto aos 12 millóns de pobres,  están os millóns que apenas alcanzan o fin de mes. 

 

Talvez debemos expornos: Por que asistimos a esta situación de explotación e miseria?. É o liberalismo e o seu  turbocapitalismo un foco de xeración masivo  de pobreza?. Ser servos da  UE, FMI, Banco Central Europeo  crea pobreza?.  Se repasamos a prensa desde 1980 España está en permanente crise. Esa eterna  etérea inmutable  crise…é a farsa, a mentira,   para encubrir a natureza do Mal?.