Carta de Critias a Terámenes (XIII). O crédito da fama.

Amigo Terámenes, as túas observacións son correctas; todo Réxime Xeneroso crea a súa Liga de Delos, asobállaos e aprópiase do seu tesouro.

Carta de Critias a Terámenes (XII). Sobre o bo para uns

Calquera empresa humana sofre traizóns. Mais nas miñas reunións con militares da Republica non saio do meu asombro. Na última conferencia á que asistín dun estratego, polemólogo e xeopolítico, afirmou que a Republica “é un país sometido, humillado, vasallo, e contento porque lle deixan fornicar co veciño ou veciña que el queira segundo se autoperciba mozo, moza, de xénero neutro cisxénero ou o que lle salga a el dos seus cataplines”.

Carta de Critias a Terámenes (XI): “A primeira servidume é sempre mental e voluntaria”, A.C. Pirum Magnum

Lembras, amigo Terámenes, cantas veces remacháronnos aquilo de que aprender era lembrar e sobre a reminiscencia do Mundo das Ideas.

Carta de Critias a Terámenes (X). O retorno da lexislación frumentaria

Os nosos amigos oligarcas están a recuperar e retornando á antiquísima lexislación frumentaria. O seu éxito acumulando riqueza conleva o progresivo empobrecemento da maioría. Téñeno decido e por iso están a anuncialo aos pouquiños. Os oligarcas volven impoñer a Lex Clodia Frumentaria. É certo que outrora como hoxe é o método máis poderoso para frear revoltas e motíns. E como en todas as súas políticas aos nosos amigos oligarcas non lles xera gasto algún.

Carta de Critias a Terámenes (VII). Sobre o Réxime Xeneroso e o seu generosía

Sigo narrándoche, estimado amigo Terámenes, as fazañas dos nosos amigos oligarcas da Republica. A súa aparente tranquilidade esconde pánico aos xentíos.

Carta de Critias a Terámenes (VII). Sobre os recursos humanos

Son admirables e dignas de exposición, estimado Terámenes, as astutas artimañas dos oligarcas destas terras na súa gozosa labor de saqueo da riqueza. O seu ultimísima e enxeñosa ocorrencia está en convencer aos seus pobres seguidores de que non tendo nada van ser felices. Non te rías cando leas estas letras! Eu tamén sorría ata que asistín a varios actos dos xefes das diferentes faccións, e neles explicáronlles aos seus recursos humanos e cargos sorteados “no teras nada e serás feliz” e as xenuflexións e xúbilos foron inmediatas.

Carta de Critias a Terámenes (VI). Saqueo dos oligarcas

O Máximo Maxistrado renova mandato. Tras o sorteo de cargos, as oligarquías económicas mercadearon unha nova repartición dos negocios públicos e privados cun novo saqueo do erario público. O afeito nesta Republica. Pero nesta ocasión parte da poboación sente desposuída da dignidade, xa que ao saqueo económico habitual, tamén acordaron a amnistía para un grupo de revoltosos que cometeron delitos en interese e beneficio exclusivo da facción oligárquica máis rica da Republica. O pobo está afeito a que lle rouben, mais non a esas dispensas xurídicas.

Carta de Critias a Terámenes (V): Rifa entre Patricios

Os pobos destas terras son acolledores e hospitalarios cos forasteiros. Síntome cómodo nas reunións e encontros coas xentes do pobo modesto. A súa laboriosidade é excelente, gústalles traballar e a xeneralidade esfórzase en facer ben o seu oficio e coidar dos seus seres queridos. Son sorprendentes as diferenzas que teñen coas elites políticas elixidas por sorteo.