Deus é arxentino, o Papa tamén: As tres T

Naquel discurso sinalou:

”Poden facer moito. Poden facer moito. Vostedes, os máis humildes, os explotados, os pobres e excluídos, poden e fan moito. Atrévome a dicirlles que o futuro da humanidade está, en gran medida, nas súas mans, na súa capacidade de organizarse e promover alternativas creativas, na procura cotiá de «As tres T» De acordo? (Traballo, teito, terra) e tamén, na súa participación protagónica nos grandes procesos de cambio, Cambios nacionais, cambios rexionais e cambios mundiais. ¡Non se achiquen!”.

 

Nestas palabras sintetizaban un elemental programa que el denomina as “Tres T”: Traballo, Teito e Terra. Tres palabras simples que sintetizan as necesidades inmediatas da humanidade.

 

Traballo: o capitalismo non puido resolver -malia auto inmolarse o socialismo burocrático- o máis elemental que necesita calquera sociedade moderna, o acceso ao traballo digno. Millóns de persoas carecen dese dereito e millóns de seres humanos deambulan polo mundo buscando un traballo. Mentres as súas vidas corren tremendos perigos e en moitos casos a morte, en busca dun traballo para poder darlles para comer aos seus fillos. Outros tantos millóns teñen que deixar os seus traballos, as súas vivendas, as súas familias, para escaparse das crueis guerras que provocan os países ricos e podervos. Hoxe é o drama dos refuxiados sirios.

 

Dicíanos o Papa Francisco:

”Unha economía xusta debe crear as condicións para que cada persoa poida gozar dunha infancia sen carencias, desenvolver os seus talentos durante a mocidade, traballar con plenos dereitos durante os anos de actividade e acceder a unha digna xubilación na ancianidad. É unha economía onde o ser humano en harmonía coa natureza, estrutura todo o sistema de produción e distribución para que as capacidades e as necesidades de cada un atopen unha canle adecuada no ser social.”

 

Teito: Non pode haber un ser humano sen un teito. As familias necesitan un lugar digno para vivir, para descansar, para ter unha familia. Para poder compartir o presente e o futuro, para poder soñar.

 

Terra: Esta é a patria de todos. A Pachamama dos pobos orixinarios. Onde conviven as pequenas terras que se chaman patrias. A Terra é o patrimonio de todos e debemos defendela e coidala. Cada pequena terra é a singularidade que aporta á súa universalidad. A terra é o pan, o traballo e o teito.

 

A terra debe ser espazo de paz de fraternidad e de solidariedade.

 

”A casa común de todos nós está sendo saqueada, devastada, vejada impunemente. A cobardía no seu defensa é un pecado grave. Vemos con decepción crecente como se suceden unha tras outra cumes internacionais sen ningún resultado importante. Existe un claro, definitivo e impostergable imperativo ético de actuar que non se está cumprindo. Non se pode permitir que certos intereses -que son globais pero non universais- impóñanse, sometan aos Estados e organismos internacionais, e continúen destruíndo a creación.

Os Pobos e os seus movementos están chamados a clamar, a mobilizarse, a esixir -pacífica pero tenazmente- a adopción urxente de medidas apropiadas. Eu pídolles, en nome de Deus, que defendan á Nai Terra.” Sinalou o Papa arxentino.

 

Este é o programa que sintetiza a todos os programas. Por iso o Papa Francisco convócanos a todos, aos creyentes e aos ateos como o que escribe, para mobilizarnos sen complexos. En seu discurso dinos:

”A entrega, a verdadeira entrega xorde do amor a homes e mulleres, nenos e anciáns, pobos e comunidades... rostros e nomes que enchen o corazón. Desas sementes de esperanza sementadas pacientemente nas periferias esquecidas do planeta, deses brotes de tenrura que loita por subsistir na escuridade da exclusión, crecerán árbores grandes, xurdirán bosques tupidos de esperanza para oxigenar este mundo.”

 

Fai uns días puiden dialogar co Papa Francisco, algúns minutos no seu encontro semanal dos mércores na Praza de San Pedro. Tiven a oportunidade de falarlle do fenómeno das migraciones. Sinalándolle que era o propio capitalismo o culpable desta catástrofe humanitaria. O Papa reafirmose na súa preocupación con este drama mundial, sinalando a necesidade de apoiar decididamente aos movementos sociais como factores de cambio.