O Supremo rexeita a conversión xudicial "automática" dos interinos en indefinidos

A Sala do Social do Tribunal Supremo ditou unha sentenza na que afirma que a conversión xudicial "automática" dos traballadores interinos en indefinidos non é unha medida que poida derivarse "en ningún caso" do fallo do Tribunal Superior de Xustiza da UE (TJUE), de 22 de febreiro, e resulta "incompatible" co sistema español de Administración Pública, baseado nos principios de igualdade, mérito e capacidade.

A sentenza do Supremo, que parte dun recurso de casación para a unificación de doutrina formulado pola Xunta de Castela e León, sinala así mesmo que "tampouco se deriva" do fallo europeo "unha radical igualdade entre o réxime xurídico dos traballadores fixos e dos temporais", pois a directiva europea 1999/70/CE permite, na súa cláusula cuarta, un trato diferente entre temporais e fixos por razóns obxectivas.

O TJUE ditou o pasado mes de febreiro unha sentenza na que denunciaba que a lexislación española non disuade adecuadamente ás Administracións Públicas do abuso da contratación temporal e expuña, como unha posible solución, facer fixos aos traballadores afectados.

O Supremo, neste fallo, deixa claro que non pode interpretarse que esta sentenza implique unha conversión xudicial automática dos traballadores indefinidos non fixos en traballadores fixos porque iso sería "incompatible co sistema español de autoorganización da súa propia administración pública -que se basea nos principios de igualdade, capacidade e mérito no acceso á Función Pública- e que se aplica tanto aos funcionarios públicos como aos contratados laboralmente".

Fontes da Sala Social do Supremo explicaron a Europa Press que sempre respectaron e respectarán as sentenzas do TJUE e que o fallo que ditou o tribunal europeo "nunca dixo que a única solución para os indefinidos non fixos fose a declaración de fijeza", establecéndose "expresamente" solucións alternativas.

CUESTIÓN PREXUDICIAL AO TJUE DE FORMA "INMINENTE"

As mesmas fontes sinalan que o Supremo non levou a cabo unha modificación da súa doutrina na sentenza coñecida este martes e asegura que, "de forma inminente", exporá ao TJUE a cuestión prejudicial que anunciou o pasado 7 de marzo para que clarifique se as medidas do ordenamento xurídico español se axústan á normativa europea.

Coa sentenza coñecida este martes e datada o pasado 29 de abril, o Alto Tribunal estima o recurso de casación presentado pola Xunta de Castela e León contra un fallo previo do Tribunal Superior de Xustiza da devandita comunidade que declaraba o dereito dunha traballadora indefinida non fixa, auxiliar de enfermaría nunha residencia, a ser admitida nun concurso de traslados a pesar de non ter a condición de fixa.

Este fallo do TSJ de Castela e León foi recorrido pola Xunta ante o Supremo, alegando a contradición que existía entre a sentenza recorrida e outra ditada polo Tribunal Superior de Xustiza de Estremadura en 2019, na que se denegaba o dereito dunha traballadora indefinida non fixa a participar nun concurso de traslados.

O Alto Tribunal aprecia contradición entre ambas as sentenzas, pois se trata en ambos os casos de traballadoras con contratos laborais, indefinidos non fixos, que prestan servizos nun organismo público, e que solicitan participar nun concurso de traslados. Mentres que a sentenza recorrida estimaba o recurso da traballadora e a posibilidade de que participase no concurso, a sentenza de contraste, a de Estremadura, denegáballa. En ambos os casos rexen senllos convenios colectivos que limitan a participación neste tipo de concursos ao persoal laboral fixo.

Para o Supremo, a adscrición do persoal temporal a un posto de traballo concreto, "conectado inevitablemente" cunha causa de temporalidade, algo tamén aplicable aos indefinidos non fixos, "constitúe elemento obxectivo suficiente" que impide a equiparación entre traballadores fixos e traballadores temporais nos supostos de traslado.

"NON TODA DESIGUALDADE DE TRATO NORMATIVO" INFRINXE A CONSTITUCIÓN

Na súa opinión, respecto da esixencia legal de equiparación entre persoal fixo e indefinido non fixo, o Tribunal Supremo subliña que a diferenza máis transcendente entre ambos para o acceso a unha praza fixa consiste en que este tipo de persoal está a prestar servizos no ámbito público sen ingresar a través dun procedemento no que se garantiron os principios de igualdade capacidade e mérito, tal e como esixe a Constitución española.

"O indefinido non fixo o é porque o seu ingreso na Administración ou na empresa pública para un posto de traballo fixo produciuse sen seguirse un proceso selectivo para a súa incorporación baseado nos constitucionais principios de igualdade, capacidade e mérito. Principios que se inseren no núcleo básico da regulación da organización e funcionamento das administracións públicas españolas, en garantía do principio de igualdade que proclama o artigo 14 da Constitución", expón.

Para o Supremo, tal diferenza pode considerarse "como unha circunstancia obxectiva e razoable que apoie lícitamente a exclusión do persoal indefinido non fixo do concurso de traslados previsto no convenio colectivo e exclúa calquera indicio de discriminación en contra de tal tipo de traballadores".

Neste sentido, lembra que o Tribunal Constitucional defendeu "reiteradamente" que o dereito á igualdade ante a lei recoñecido no artigo 14 da Constitución "non implica en todos os casos un tratamento legal igual con abstracción de calquera elemento diferenciador de relevancia xurídica", de maneira que "non toda desigualdade de trato normativo respecto da regulación dunha determinada materia supón unha infracción do mandato contido no citado precepto constitucional, senón tan só as que introduzan unha diferenza entre situacións que poidan considerarse iguais". Así, o Supremo subliña que o que prohibe o principio de igualdade "son as desigualdades que resulten artificiosas ou inxustificadas por non vir fundadas en criterios obxectivos e razoables".

"Tamén é necesario, para que sexa constitucionalmente lícita a diferenza de trato, que as consecuencias xurídicas que se deriven de tal distinción sexan proporcionadas á finalidade perseguida, de xeito que se eviten resultados excesivamente gravosos ou desmedidos. En resumo, o principio de igualdade, non só esixe que a diferenza de trato resulte obxectivamente xustificada, senón tamén que supere un "xuízo de proporcionalidade" en sede constitucional sobre a relación existente entre a medida adoptada, o resultado producido e a finalidade pretendida", argumenta.

Fachada do Tribunal Supremo / EDUARDO PARRA - ARQUIVO / Europa Press