Cataluña, a irmá rebelde e Galicia, a filla perfecta de España
Un traballo do Programa de Estudos sobre Nacionalismo da Central European University afirma que "os galegos carecen da mesma forza unificadora que teñen os cataláns" e que "ser galego significa sentirse á vez celta e español".
Por Alberto Quian | Madrid | 22/02/2016 | Actualizada ás 08:00
Ser galego é sentir que pertences a unha cultura singular que vén dos celtas, mais tamén aceptar a simbiose coa cutura española. Esta é a principal idea que se desenvolve nun Traballo Fin de Máster (TFM) presentado recentemente no Programa de Estudos sobre Nacionalismo 2014-2016 da Central European University, unha institución internacional de postgrao no campo das humanidades e das ciencias sociais, con sede en Budapest (Hungría). O título da investigación xa é revelador: "Catalonia the rebellious sister and Galicia the perfect child" ("Cataluña, a irmá rebelde e Galicia, a filla perfecta").
A súa autora, Tiffany Deaton, quixo investigar a causa e o efecto dos diferentes niveis de sentimento nacionalista nun país con distintas culturas rexionais, examinando os discursos sobre a identidade nacional. Para isto, deseñou un estudo comparativo entre Cataluña e Galicia no que o obxectivo final foi debullar a identidade galega.
Deaton repasou algúns destacados acontecementos políticos e económicos tanto de Galicia como de Cataluña, fixo unha análise crítica do discurso examinando artigos da prensa galega e, na súa metodoloxía, incluíu tamén unha serie de entrevistas feitas en Ourense, ademais de analizar algúns símbolos propios dos galegos e dos cataláns. Cos resultados das súas análises, conclúe que "identificarse como galego significa pertencer á cultura celta e á cultura española". Por iso, senteza, en Galicia existe unha disputa menor con España que en Cataluña, onde o movemento secesionista é maior.
Deaton opón ao impulso independentista catalán a situacion dunha Galicia que "está en paz coa súa posición no Estado español", afirma a autora deste TFM, dirixido polo profesor Michael Laurence Miller, doutor en Historia pola Columbia University.
Nas súas conclusións, Deaton argúe:
"En Cataluña houbo unha dura opresión mesturada con grandes niveis de desenvolvemento económico. Esa mestura creou unha minoría ruidosa que defende o seu dereito á secesión. Pola contra, Galicia tivo niveis relativamente máis baixos de represión e baixos niveis de desenvolvemento económico. Isto creou unha rexión que depende moito máis do centro. Se ben a identidade galega todavía se conserva entre os galegos, estes manteñen a solidaridade co Estado español".
Tiffany Deaton incide no seu traballo en que hai unha "comunidade imaxinada en Cataluña con lazos moi estreitos coa súa rexión" e unha Galicia cunha "forte conexión coa nación española".
A investigadora deduce da súa investigación que "os galegos teñen un sentido de unidade cultural, pero carecen da mesma forza unificadora que teñen os cataláns". Diferenzas substanciais que atribúe ás diferentes vías e niveis de desenvolvemento político e económico en ambas as dúas sociedades, dentro do Estado español.
"Debido á longa historia de opresión en Cataluña, os cidadáns volven mostrar resentimento contra o Goberno central; mentres que no outro lado, Galicia tivo que apoiarse máis no Goberno central para ter apoio financeiro", argumenta a investigadora.
A simbiose entre Galicia e España que describe Deaton móstrase para ela, por exemplo, no universo simbólico de Galicia, no que, segundo esta autora, "hai unha combinación de símbolos celtas e españois", sendo os primeiros os "máis populares", escribe.
Deaton fala dunha "mestura híbrida de tradicións" en Galicia. "Ser galego significa sentirse á vez celta e español. Ser parte das bandas de gaitas ou percorrer o Camiño de Santiago dálles aos galegos unha sensación de intimidade coa súa rexión, pero tamén recoñecen que son parte dunha nación máis grande", conclúe.
