O deterioro da sanidade pública ten un máximo responsable: Feijóo

O goberno de Rajoy actuou desde o primeiro momento, e de forma implacable, co obxectivo de degradar e descapitalizar os servizos públicos para xerar espazos de negocio ás empresas privadas. A sanidade foi seriamente atacada.

Por Pablo Vaamonde | A Coruña | 07/06/2018

O funesto Real Decreto 16/2012 significou unha auténtica contrarreforma que provocou graves prexuizos, dificiles de reparar, aos sistema sanitario, aos profesionais e, sobre todo, aos cidadáns. A restauración do dano causado debe ser unha prioridade do novo goberno. A ministra Carmen Montón coñece ben as dificultades deste obxectivo: na Consellería de Sanidade valenciana non llo puxeron nada fácil.

Pero en Galicia segue a gobernar o Partido Popular e a degradación da sanidade pública continúa baixo a batuta de Núñez Feijóo, que é un experto e convencido privatizador. Foi a man dereita de Romay cando implantaron en Galicia as nefastas Fundacións Sanitarias que despois tivo que rescatar –e incorporar ao Sergas- o goberno progresista, pois estaban todas en quebra. Tamén foi presidente de Correos (2001-2003) e aproveitou a ocasión para privatizar dita empresa pública.

No primeiro mandato, iniciado en 2009, o presidente da Xunta afirmou que podería privatizar actividades relacionadas coa sanidade pero nunca tocaría o núcleo duro do sistema: a bata branca. Como adoitan actuar no PP, Núñez Feijóo non tardou en facer xusto o contrario do que viña afirmando. Comezou coa rápida externalización de servizos de apoio (subministro e loxística, mantemento, limpeza e enerxía, cita previa, telecomunicacións, catering, etc) pero a privatización continúa, afectando a actividades tan importantes para o control do sistema sanitario como a alta tecnoloxía, o Laboratorio Central de Galicia, a investigación e mesmo as contratacións públicas do Sergas. É dicir: entrega a intelixencia e os datos máis sensibles da sanidade a mans privadas, que así deixan de estar baixo o control estrito da Administración.

Despois de nove anos a sanidade pública está nunha situación dramática: Núñez Feijóo fixo unha drástica redución do orzamento sanitario, aplicou severos recortes de persoal, rebaixou o número de camas hospitalarias e puxo en mans privadas o novo hospital de Vigo mentres renovaba o concerto singular co hospital Povisa por dez anos máis. A actuación de Núñez Feijóo na sanidade ten unha estratexia ben definida (a que aplicou o PP en Valencia e Madrid con resultados nefastos): pretende suspender o dereito á atención sanitaria, establecido na Constitución, e converter a actividade sanitaria nun terreo lucrativo onde medran os negocios de empresas afíns e das grandes multinacionais tecnolóxicas e farmacéuticas, que se están a facer co control do sistema público.

O traballo destrutivo continúa. O sistema sanitario está sendo atacado desde o propio poder. O goberno de Núñez Feijóo publicou a finais de 2017 unha norma tramposa. O Decreto de tempos máximos de espera debería servir para garantir o dereito dos cidadáns a ser atendidos nun prazo razoable no sistema público. Mais, pola contra, o que realmente garante é a derivación masiva de pacientes a centros privados e o castigo dos que non acepten tal derivación mediante a exclusión do dereito garantido por esta lei. Así o establece, de forma obscena, a Instrución 1/2018. Deste xeito os centros privados ven asegurado o negocio e incrementan de forma notable a actividade derivada do Sergas.

Neste contexto enténdese que o Hospital da Coruña veña de asinar un Acordo Marco cos hospitais privados da cidade, por un montante total de case 100 millóns de euros, para realizar actividade concertada nos próximos catro anos. O acordo inclúe actividade asistencial, cirúrxica, probas complementarias e tamén a hemodiálise. Os centros máis beneficiados por este Acordo Marco son o Hospital San Rafael, Hospital Modelo e o Hospital Quirón, que xa ven realizando a hemodiálise de pacientes do Sergas desde hai anos. Con estas medidas o orzamento sanitario é desviado aos centros privados, mentres os públicos están sendo descapitalizados e privados de medios e persoal, que traballa en condicións cada vez máis precarias. Cómpre deter o deterioro da sanidade pública en Galicia, mentres sexa posible: debe ser unha das prioridades da oposición.

Nado na Baña en 1956. É médico de familia no Centro de Saúde de Labañou (A Coruña). Foi fundador e director da revista médica Cadernos de Atención Primaria (1994-2005), presidente da Asociación Galega de Medicina Familiar e Comunitaria (AGAMFEC) de 1996 a 2005 e vicepresidente do Colexio Oficial de Médicos de A Coruña e responsable do Programa de Formación Continuada de 1998 a 2005. Foi director xeral de Asistencia Sanitaria do Sergas entre 2005 e 2006. Tamén foi membro da Comisión Sectorial de Sanidade que elaborou o Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega, colaborador habitual dos medios e autor de tres libros de narrativa: O fillo do emigrante (2002), O mes de abril (2004), Luz Divina e outros retratos (2006). Recibiu o Premio Lois Peña Novo en 2005, polo seu compromiso na promoción e defensa da língua de Galicia e é colexiado de Honra con Emblema de Prata (2007) do Colexio Oficial de Médicos da provincia de A Coruña.