Don Miguel de Unamuno dicía que quen non ten recordos non ten esperanzas. Outro autor, que arestora non lembro, afirmou que os recordos existen – deformados ou non- e piden audiencia, foro propio, escenario no que se manifestar. No meu caso, ratifico as afirmacións expostas. A necesidade de termos un relato biográfico preciso e coñecemento da contorna física na que un botou raíces contribúen a mellorar a autoestima e vivir en harmonia co medio e a nosa historia. Por iso acudo con certa frecuencia aos eidos dos meus ancestros. Ali, a realidade circundante proporciónanme evocacións revitalizadoras.