GC Aberto

A monarquía ráchase

A fuxida in extremis do vello Borbón por concatenada relación coa corrupción, deixa o legado monárquico á intemperie o que contribúe ao seu rachamento, situando con iso ao réxime do 78 ao bordo do abismo.

Por galdo1950 (http://galdo-fonte-xm.blogspot.com/) | GC ABERTO | 13/08/2020

Comparte esta noticia

O rei emérito
O rei emérito | Fonte: RTVE
Tras  a súa  atarefada  e escandalosa  vida pública, o principal herdeiro do franquismo  foxe do país  nun intento de  escapulir á desesperada  do seu ilícito enriquecemento,  fuxida simultánea  co  xuízo sobre a titularidade  do  Pazo  de Meirás, un  inmoble  señorial que foi  residencia estival  do seu antecesor no cargo  quen seguindo idéntico  patrón de conduta   tamén se fixo  con el a través unha apropiación indebida.

Cadranza que non debe estrañar o máis mínimo   pois os estreitos lazos de relación  entre  ditadura e monarquía veñen de vello,  polo menos  iso é o que indica a Lei franquista de Sucesión na Xefatura do Estado, na que xa o ditador establecía en 1947 que o Estado Español  era un “reino” cuxa vacante de monarca ostentou el  mesmo ata que  eufemísticamente consumouse coa súa morte o “feito sucesorio”

Cabe referir respecto diso que un ano despois da proclamación daquela Lei, nun acto de mutuo acordo entre   as forzas vivas  da  ditadura e a realeza  borbónica  dispúxose  que Juan Carlos de Borbón con só 10 anos, sometésese á tutela de Franco  como sucesor ao trono que o ditador ratificou  en 1969, sendo educado para tal labor  nos principios franquistas do Movemento Nacional.

Tras a morte  en 1975 do seu patrocinador   puxéronse  en funcionamento os  mecanismos  sucesorios,  posibilitando así que  en novembro dese mesmo ano  o príncipe Juan Carlos fose proclamado rei de España co referendo das antidemocráticas e  espurias Cortes franquistas. Nomeamento por tanto, que  contando  coa “lexitimidade do réxime”, careceu en todo  momento de acreditación  democrática  o que detrae toda validez ao mesmo.

Para tomar coñecemento da situación hase de precisar que as eleccións de 1977 co Borbón na xefatura do Estado, celebráronse cun amplo sector  da  esquerda ilegalizada, multitude  de presos  políticos nos cárceres e unha represión que  en nada se diferenciaba  das horas duras do franquismo, é dicir, con plena vixencia da ditadura no poder, repetíndose   idéntico escenario no referendo da  Constitución monárquica do  1978, que o rei xuraría nun exercicio de aberración sen precedentes, coa intención  de crear unha fachada “democrática” que o  desligase   do legado do ditador .

Por tanto, a versión  que se nos conta sobre a Transición non pasa de ser unha adulteración histórica , pois o certo  foi que o papel do monarca  máis que garantir  un tránsito  real á democracia, o que fixo foi neutralizar esa finalidade ao só obxecto de  obstruir a voadura  do franquismo, para cuxa estratexia utilizou inclusive  o golpe de estado  do 23 F,  que orquestrado   por estreitos colaboradores da Casa Real serviulle para desvincularse do mesmo a través do seu famoso discurso en TVE e con iso erixirse en “heroe da democracia”, aínda cando con aquela manobra o que conseguiu foi afianzar   conscientemente a continuidade do franquismo  ou  o que é o mesmo  apontoar  politicamente a ofensiva  neoliberal que é quen tras aquel punto de inflexión marcou  o rumbo do país.

Un desenlace que non podía ter versión distinta cando o réxime do 78  non só é a garantía dos intereses do IBEX 35 ,senón tamén da impunidade e continuidade do antigo réxime, creando con iso as condicións propicias  para que proliferasen sen risco os escándalos de corrupción e persoais do Rey emérito quen desde a súa chegada ao trono, utilizando o aparello do Estado conseguiu acaparar unha das maiores fortunas do mundo e cuxa contía se cifra na actualidade na nada desdeñable cifra  de 2500 millóns  de dólares de cuestionable legalidade.

Sobre tal proceder non  caben relatos   idílicos nin propaganda cortesá como argumento  para xustificar os excesos  cometidos polo  ex xefe de Estado; resultando bochornoso  que os acólitos monárquicos no canto de encartarse aos acontecementos e proceder en consecuencia  quéirannos facer tragar de novo   co   recorrente papel do “mito da Transición”, cando este país  máis que velar pola continuidade da monarquía debe  poñer todo o  empeño en fortalecer o seu funcionamento  democrático, de tal modo que non teñamos que decatarnos do desenfreo  borbónico por unha  investigación da xustiza suíza.

E nesta tesitura, sumidos  nunha crise de Estado sen precedentes  a complexidade está servida,  pois en tanto os  partidos do Réxime do 78 néganse  a investigar as  corruptelas da monarquía,  contrariando a súa actitude,   o groso social  cada vez mais indignado co papel da coroa e farto da situación creada  opta en maioría por abolir o réxime monárquico como  única medida eficaz e consecuente  para mellorar o futuro do noso país.

Comparte esta noticia
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
Comenta
Comentarios 1 comentario

1 Gamela

Ao "groso social" importalle un bledo a forma de Estado ! E non esquezamos que os Presidentes da República tamén costan un montón de cartos e teñen pagas vitalicias e demáis prebendas dignas dun Faraón (?) Aquí tedes máis información sobre o Culebrón do Verán https://twitter.com/00Gamela/status...