Acoden a Quintana tras o caso da AGAI

moinante, para ti todos sou cuitadiños, vas a caer do pedestal e matarte. Duvidas moito a veces, eres seguro outras, tes o desprecio e o insulto fácil, crees que o sabes todo sobre todo. Esa e a primeira caracteística do que sabe catro cousiñas, eu non dubido que esto que che digo non o entenderás, pois e ven sinxelo. Un pocuo de humildade en xeral e no teu caso en particular, sin ter que ser humilde, podes baixar da tua alta estima. Por certo, a ver se eres un pouco mais escueto, a veces eres un pouco pesado. Lili, sigue expresando o que che parece, estes profesores sin vocación teñen moito que aprender antes de dar clases.

Lili:Minha cuitada!, ti comprendes o que les? Duvido muito, em fim.

Unas declaraciones de Beiras sobre el caso palestino, saharaui y gallego:

Xosé Manuel Beiras: “É mais perversa e disfrazada a forma
de opresión colonial no caso galego que no saharaui e palestino”

O presidente da Fundación Galiza Sempre e catedrático de Economía da USC, Xosé Manuel Beiras, asegurou que “é mais perversa e disfrazada a forma de opresión colonial no caso galego que no saharaui e palestino. Non creo que sexa certo que os pobos saharaui e palestino teñan maior conciencia de si mesmos ca nós pola situación de violencia que viven. Só que a situación límite de asedio absoluto e violencia desatada exalta a reafirmación como mecanismo de defensa”.

“Ademais”, engadiu, “o colonialismo europeo en África comezou no XIX, mentres que o castelán se iniciou no XV. As diferencias étnicas e culturais marcadas manteñen mellor a diferenciación de identidades. No caso galego deuse unha asimilación por parte da colonia desde o século XV, e entre pobos con culturas próximas, que formaran parte do mesmo espazo socio-histórico desde o Imperio Romano”.

Xosé Manuel Beiras sinalou por outra banda que galegos, palestinos e saharauis “teñen en común que son tres nacións sen Estado propio, ubicadas na periferia do sistema, co que iso supón en canto a sociedades e economías subdesenvolvidas e culturas nacionais asoballadas. O problema saharaui e palestino nacen do sistema colonial e da descolonización, mentres que Galiza é unha colonia dentro do Estado español. Polo demais, o caso saharaui é absolutamente sangrante, e Palestina é vítima dunha situación de apartheid”.

Beiras participou, xunto co presidente da Fundación Araguanei, Ghaleb Jaber, e o subdelegado en Galiza do Sáhara, Mahmoud Elhiba, nunha mesa redonda organizada polos CAF da Facultade de Dereito de Santiago sobre as nacións sen Estado.

Responsabilidade histórica

Mahmoud Elhiba subliñou a “responsabilidade histórica” de España con respecto ao Sahara. O subdelegado en Galiza do pobo saharaui criticou ademais o xiro da postura do Goberno do Estado con respecto ao tema. “Zapatero dixo que a proposta marroquí era a base para negociar, e iso é apoiar a Marrocos. O Rei afirmou que España apoiaría a determinación dos saharauis, pero iso contradi a Zapatero. Nós non pedimos moito, só que se celebre un referendo para que poidamos decidir se independizarnos ou pertencer a Marrocos”, dixo.

Elhiba denunciou, ademais, recortes recentes na axuda humanitaria, que atribúe a un intento de “presionarnos para que aceptemos a autonomía baixo a soberanía de Marrocos”. Alén das carencias que os refuxiados saharauis viven no seu exilio en canto á cobertura das súas necesidades básicas, o representante deste pobo asegura que “mantemos e transmitimos ós mozos a nosa cultura”.

“Ninguén se molla para obrigar a Marrocos a aceptar as mais de trinta resolucións da ONU sobre o Sahara. Todo está supeditado aos intereses políticos e económicos”, concluíu.

Pola súa banda, Ghaleb Jaber subliñou as semellanzas entre Galiza e Palestina, coma “a xeografía de pequenas aldeas cunhas poucas vilas grandes, o individualismo, a emigración e a industrialización deficiente”.

Israel e Palestina

Jaber explicou que “Israel e Palestina son a cabeza visíbel dun gran enfrontamento rexional, a diferencia é a desigualdade de poder entre israelíes e palestinos, bloqueados económica e territorialmente. Hai un proxecto entre Occidente e o sionismo para facer un Estado xudeu segundo o modelo do pobo escollido e do Gran Israel, unirelixioso e uniétnico, cos territorios de Cisxordania e Gaza ocupados, onde puideran reunir a todos os xudeus do mundo”.

“Estados Unidos defende a Israel para ter bases militares no Oriente Medio unha vez que se descubriu petróleo nos países árabes. Queren que non volvamos estar unidos, e sementan a rexión de totalitarismos e oligarquías. Aos sionistas interésalles porque así teñen un paraíso fiscal. Israel é unha base militar e económica do capitalismo internacional”, salientou.

Jaber opina que “a solución pasa pola resolución 181 da ONU, a creación de dous Estados. Pero só se creou o de Israel, que impide que se faga o outro”. Por último, o presidente da Fundación Araguanei sinala que os palestinos que emigran a Galiza non atopan “problemas para integrarse. Hai moitos modos de axudar aos palestinos desde aquí se se quere: a través de ONGs, voluntariados, do Goberno, e proxectos coma os da nosa Fundación, por exemplo becas de estudos”.

Lo del Moinante es desesperante. Que coñazo de rollo doctrinal barato. Y una falacia por encima de todas: "O nacionalismo tem sentido se expressa o sentir das classes populares, se é um mecanimo emancipador das mesmas". Si hay un ejemplo en el mundo donde el nacionalismo ha respondido a una necesidad popular, te darás de bruces con el sionismo, Moinante. Nada más acorde con las necesidades populares judias que crear el Estado de Israel tras el trauma del Holocausto. Solo hay que ver lo unidos que siguen en la idea primigenia. Con todos los defectos que sea, pero con indepedencia de poderes. En Palestina, gobiernan los que dan animos a los suicidas.Poco mas. Que la UPG siga con su purga ridicula, ya que no se pueden cargar a Losada. Curiosamente, en Israel sobreviven los unicos experimentos socialistas de los que la Humanidad no tiene que avergonzarse. Y en el fondo, la creacion de ISrael se la debemos en gran parte a la izquierda. Que sigan tirando piedras sobre su propio tejado. Han dejado de sorprendernos.

Joder, a mí lo que me acojona no es que sea un fascista, lo era antes y lo es ahora, como toda la "izquierda abertzale". A mí lo que me acojona más es esto de “en la información que tenía el PNV sobre él constaba que era un españolista, nada cercano al nacionalismo”. ¿Esto supone que un partido gobernante tiene un listado de gente que se cataloga de esta manera? ¿No es esto otra forma de fascismo? ¿Pero que putos archivos tiene el PNV?