Por Xosé Antonio Pena | Compostela | 18/07/2021 | Actualizada ás 12:00
Para expresar a opinión de que resulta conveniente que unha persoa convén estableza as súas relacións sentimentais ou de parella con alguén da súa mesma categoría ou escala social, e por extensión con quen teña uns gustos e xeitos de pensar semellantes, en castelán adóitase empregar a paremia cada oveja con su pareja, paremia esta que, a partir dese contido orixinal, foi ampliando horizontes de uso ata ser fundamentalmente empregada hoxe para recomendar que cadaquén debe tratar cos seus iguais, e mesmo para recomendar que cada persoa se xunte con aqueloutra(s) que mellor lle acaia(n), que lle resulte(n) máis agradable(s), etc...
Mesmo tamén non é raro o uso da dita paremia para dar a entender (sobre todo en xogos de carácter didáctico e/ou adiviñatorio) que nun conxunto de varios entes heteroxéneos se deben procurar, a xeito de relación dun respecto doutro (isto é, de relación de parella), aqueles que presentan unha determinada ligazón ou afinidade entre eles.
Cada oveja con su pareja
{= 1. Paremia con que se dá a entender que resulta conveniente que unha persoa convén estableza as súas relacións sentimentais ou de parella con alguén da súa mesma categoría ou escala social, e por extensión con quen teña uns gustos e xeitos de pensar semellantes. 2. Por extensión, paremia con que se manifesta que cadaquén debe tratar cos seus iguais, e mesmo coa que se recomenda que cada persoa se arrime a aqueloutra(s) que mellor lle acaia(n), que lle resulte(n) máis agradable(s), etc. 3. Paremia con que se manifesta que cada persoa se xunte, para a actividade de que se trate (baile, situación á hora de se sentar a unha mesa nunha comida, etc.) con quen é a súa parella ou fai as veces, nese momento, da súa parella. 4. Paremia con que se dá a entender (sobre todo en xogos de carácter didáctico e/ou adiviñatorio) que nun conxunto de varios entes heteroxéneos se deben procurar, a xeito de relación biunívoca dun ente respecto doutro (isto é, de relación de parella), aqueles que presentan unha determinada ligazón ou afinidade entre eles.}
Cada ovella coa súa parella
Cada pardal co seu igual
Cada cal co seu igual # co do seu igual
Cada romeiro co seu compañeiro
Cada par co seu par
[E MAIS]:
Cada cal co seu cada cal
Cada cal para (o) seu igual
Ex. (3): ¡Vamos, chicos, cada oveja con su pareja, que empieza la música y vamos a mover el esqueleto!
¡Vamos, rapaces, cada ovella coa súa parella ‡ cada pardal co seu igual ‡ cada cal co (do) seu igual ‡ cada romeiro co seu compañeiro ‡ cada cal co seu cada cal, que comeza a música e imos gastar pista!
Ex. (4): En esta última actividad deberán unir con flechas cada oveja con su pareja, es decir, cada imagen con aquella otra con la que guarda relación, y explicar la misma.
Nesta última actividade deberán unir con frechas cada ovella coa súa parella ‡ cada pardal co seu igual ‡ cada cal co (do) seu igual ‡ cada romeiro co seu compañeiro ‡ cada cal co seu cada cal, é dicir cada imaxe con aqueloutra coa que garda relación, e explicar esta.
● Tamén, en contextos, incidindo nesta liña de pensamento:
Todas las aves con sus pares
Todas as aves cos seus pares
● E inda, só en contextos, máis ou menos nesta liña (e probablemente non axeitadas en practicamente ningún contexto para o terceiro dos usos ou “acepcións” expresados):
Cada ovella co seu año # co seu fato && Cada macho co seu cacho && [E MESMO, PROBABLEMENTE ASOCIADA A REXISTROS MÁIS FAMILIARES]: Cada can co seu amo
NOTA:
As expresións galegas están tiradas das seguintes fontes:
- Recolleita propia da oralidade galega.
- Recolleita propia documental (artigos de prensa, artigos ou comentarios na Rede, obras escritas, folletos publicitarios, etc.).
- Losada Álvarez, Ramón & Fernández Pampín, Vanesa: “Falares de Boqueixón”. En Cadernos de Fraseoloxía Galega, 19, 2017, páxs. 151-213. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades.
- Rodríguez González, Eladio: Diccionario enciclopédico gallego castellano, vols. I (1958), II (1960) e III (1961). Consultado no Dicionario de Dicionarios da lingua galega (dirixido por Antón Santamarina).
- Taboada Chivite, Xesús: Refraneiro Galego. En Cadernos de Fraseoloxía Galega, 2, 2000. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades.
- Vázquez Saco, Francisco: Refraneiro galego e outros materiais de tradición oral. En Cadernos de Fraseoloxía Galega, 5, 2003. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades.
- Ventín Durán, José Augusto: “Fraseoloxía de Moscoso e outros materiais de tradición oral”. En Cadernos de Fraseoloxía Galega, anexo 1, 2007.
Se tes problemas ou suxestións escribe a webmaster@galiciaconfidencial.com indicando: sistema operativo, navegador (e versións).
Agradecemos a túa colaboración.