Deus é arxentino, o Papa tamén

Os marxistas que presumimos de ateos e anticlericales, cada vez máis nos vemos desconcertados pola actitude e o discurso do novo Papa Francisco. 

Por Lois Pérez Leira | Vigo | 11/08/2015

Comparte esta noticia
Malia os meus vínculos coa Arxentina e por ter algúns coñecidos en común con Jorge Mario Bergoglio, non termino de asombrarme por este cambio que intenta darlle ao pensamento da Igrexa.
 
Cando foi nomeado Papa, aos poucos segundos expresei a miña satisfacción en Facebook polo nomeamento, sinalando que era “arxentino e peronista”. Algúns dos meus compañeiros de militancia na Arxentina non coincidían. Outros, en cambio, coincidiron comigo, na maioría dos casos eran amigos que militaran no peronismo de esquerda.
 
Ás poucas horas, figuras políticas do nivel do premio Nobel da Paz, Adolfo Pérez Esquivel ou o dirixente do Movemento Evita, Emilio Pérsico e a propia Presidenta Cristina Fernández, valoraron positivamente este nomeamento. Agora creo que son máis os amigos que coinciden en que se produciu un milagre na igrexa. Como dixese o Che Guevara nunha carta á súa nai “Deus é arxentino” e quizais non estaba moi errado. Para proba temos a Diego Maradona e a Lionel Messi. Co nomeamento do Papa Francisco estas palabras do “Che” teñen máis vixencia que nunca. Separadamente desta licenza de humor, o certo é que o novo Papa está revolucionando á igrexa e a súa opinión produce un estímulo mundial.
 
O histórico discurso do 9 de xullo en Santa Cruz da Sierra en Bolivia durante o II Encontro de Movementos Populares organizado polo Vaticano e o goberno do presidente Evo Morales, ante miles de militantes sociais e populares, marcan un antes e un  despois da igrexa católica. O seu valente denuncia contra o modelo capitalista, o seu alento para impulsar as loitas e transformar a sociedade, crearon unha ilusión colectiva nunca vista entre os cristiáns, moitos dos cales sentían vergonza de pertencer a unha institución clerical ancorada no pasado. Dixo Francisco en devandito encontro:
 
"Queremos un cambio, un cambio real, un cambio de estruturas. Este sistema xa non se aguanta, non o aguantan os campesiños, non o aguantan os traballadores, non o aguantan as comunidades, non o aguantan os pobos. E tampouco o aguanta a Terra, a irmá Nai Terra, como dicía San Francisco"
 
O Papa aludiu ás consecuencias da economía de mercado. "Cando o capital convértese en ídolo e dirixe as opcións dos seres humanos (…) arruína a sociedade, condena ao home, convérteo en escravo", dixo. "Digamos 'non' a unha economía de exclusión e inequidad onde o diñeiro reina en lugar de servir. Esa economía mata, engadiu o Santo Pai.
 
Pouco antes Morales, primeiro presidente indígena do país, deulle as grazas ao Sumo Pontífice "polas súas mensaxes e bendicións, por primeira vez sento que teño un Papa, o Papa Francisco", con quen, dixo, ten "grandes coincidencias".
 
Hoxe Francisco converteuse na vanguardia dos cristiáns. Os propios fieis que desexaban unha igrexa comprometida cos pobres, aínda non puideron reaccionar, para darlle o apoio organizado ao pensamento e a acción práctica do Papa. Ata agora a iniciativa tíñaa a dereita católica e o Opus Dei. Eles hexemonizaban o pensamento único do catolicismo. Nesta nova etapa non basta soamente que o Papa denuncie e comprométase cos cambios, é necesario que os cristiáns convértanse nun dos motores da transformación social. Por iso os marxistas alegrámosnos e celebramos este acontecemento. Hoxe máis que nunca o diálogo entre marxistas e cristiáns atopa camiños conxuntos, unha loita en común polo benestar de toda a humanidade e do noso planeta.
 
Así mesmo, Francisco criticou "a concentración monopólica dos medios de comunicación social", que é "outra das formas que adopta o novo colonialismo".
 
Como contrapartida, o xefe da Igrexa católica asegurou que "os pobos do mundo queren ser artífices do seu propio destino. Queren transitar en paz a súa marcha cara á xustiza. Non queren tutelajes nin injerencias onde o máis forte subordina ao máis débil."
 
No marco do seu xira sudamericana, Bergoglio pediu tamén "manter a unidade fronte a todo intento de división", o cal considerou "necesario para que a rexión creza en paz e xustiza".
Díxolles que "en nome de Deus pídolles que defendan á nai terra porque o futuro da humanidade non está nas mans dos grandes dirixentes e da élite, senón en mans dos pobos e na súa capacidade de organizarse".
 
Como dixo o presidente de Cuba, Raúl Castro: “Si o Papa segue así volverei rezar e regreso á Igrexa”. Eu por agora, o que estou facendo pola dúbidas, é recordarme de memoria o “Pai Noso”. Como pediu o Papa Francisco ao finalizar o seu discurso: “Por favor, pídolles que recen por min. E si algún de vostedes non pode rezar, con todo respecto, pídolle que me pense ben e mándeme boa onda.”
 
Hoxe, todos os homes e mulleres que queremos mellorar o mundo, enviámoslle boa onda.

Comparte esta noticia
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
Lois Pérez Leira Naceu en Vigo en 1953, emigrando á Arxentina cos seus pais sendo aínda un neno. En 1990 retorno definitivamente a Galicia, especializándose en temas migratorios. Durante estes últimos anos escribiu numerosos libros sobre a emigración galega e impartiu distintas conferencias en distintos países do mundo. Nos últimos anos se dedicou ao documentalismo sendo director de 18 documentais. Na actualidade é o secretario xeral de Nova Esquerda Socialista, organización que participa do Novo Proyecto Común. Foi distinguido en numerososa oportunidades, sendo nomeado cidadán ilustre da cidade de Salvador de Bahia.