O Supremo ratifica a absolución de Cabezas polo caso do 10%
Para o tribunal non queda claro que o ex alcalde de Ourense se enriquezera.
Por Europa Press / Redacción | SANTIAGO DE COMPOSTELA | 10/05/2024 | Actualizada ás 17:23
O Tribunal Supremo desestimou o recurso da acusación particular, exercida pola exconlleira socialista do Concello de Ourense áurea Soto, contra a absolución do exalcalde da cidade Manuel Cabezas, que estaba acusado de prevaricación e malversación no coñecido como caso do 10%.
Dous anos despois de que a Audiencia Provincial de Ourense ditase sentenza favorable a Manuel Cabezas e a quen foi o seu concelleiro de Urbanismo, Ricardo Campo, agora o Tribunal Supremo dálle a razón ao órgano que determinara a absolución dos dous acusados.
A Audiencia Provincial emitiu a súa sentenza o 31 de xaneiro de 2022, absolvendo nela ao que fose alcalde da cidade das Burgas entre 1995 e 2007, Manuel Cabezas, e concelleira de Urbanismo, Ricardo Campo, que exerceu o seu labor entre 1999 e 2003. A ambos xulgounos por eximir a promotores e construtores da entrega, ao patrimonio municipal, do aproveitamento urbanístico do 10%, en 15 proxectos de compensación en chan urbano non consolidado, cun prexuízo ao Concello calculado en 1,6 millóns de euros. Todo iso entre 1997 e 2002, amparándose nun acordo plenario de 1994 que o permitía, a pesar das novas leis de chan de 1997 e 1998.
Para os maxistrados "non resultou acreditado" que os dous investigados "aproveitasen os cargos públicos que ostentaban" e sinalaban na súa sentenza que "non queda probado que se guiasen por un ánimo de enriquecemento inxusto co fin de converter o patrimonio municipal en beneficios privados", algo que atribuía Fiscalía.
Durante as catro sesións que tivo o xuízo ese inverno os procesados alegaron que unicamente aprobaran "propostas avaladas polos informes favorables polos técnicos". Ademais ambos apelaron á figura do secretario, alegando que "era a máxima autoridade xurídica" do Concello e "un especialista en Urbanismo", que "se encargaba de tutelar" eses expedientes.
A Audiencia determinou entón que o contido de tales informes, emitidos polos técnicos do Concello, "non serve para considerar acreditado que os acusados votasen a favor da aprobación dos proxectos", "sabendo que con iso infrinxían as leis de chan dos anos 1997 e 1998", que obrigaban á cesión.
Os togados trasladaban, do mesmo xeito que expuxeron os técnicos que declararon na sala como testemuñas, que os informes aludían a que os proxectos "incumpren as disposicións mencionadas en canto á obrigación da cesión do 10% do aproveitamento", pero tamén que "en ningún deles se formula unha proposta de resolución contraria á aprobación definitiva".
Consideraron que a actuación administrativa "non pode cualificarse como contrario ao ordenamento xurídico" porque "non se lles podía esixir a interpretación dunha complexa e nova normativa en sentido contrario ao criterio expresado polo Secretario do Concello", quen xa falecera cando se celebrou este xuízo, pero cuxa declaración, gravada en fase de instrución, reproduciuse.
Así concluíron que a non esixencia da porcentaxe "obedeceu á interpretación do contido do acordo plenario do ano 1994", que exoneraba o pago aos construtores desas cesións urbanísticas. Ademais, apuntaron que distintos técnicos que declararon o xuízo manifestaron que "nunca recibiran recomendación ou presión" por parte dos acusados "para emitir informes nun determinado sentido" e que "podían emitir en sentido desfavorable".
