O BNG pide recoñecer como vítimas do franquismo ás mulleres internadas polo Padroado de Protección á Muller
A formación nacionalista reclama facilitar o acceso aos arquivos e recoller os testemuños das afectadas
Por Europa Press / Redacción | MADRID | 22/02/2025 | Actualizada ás 12:00
O Bloque Nacionalista Galego (BNG) presentou unha proposición non de lei no Congreso para que se recoñeza como vítimas do franquismo ás mulleres que foron internadas polo Padroado de Protección á Muller, unha institución da ditadura que se mantivo en funcionamento ata 1985, unha década despois da morte de Franco.
O deputado do BNG no Congreso, Néstor Rego, subliñou que, ademais do recoñecemento, a iniciativa insta ao Goberno central a honrar a memoria destas mulleres e a permitir o acceso aos arquivos históricos relacionados coas súas vivencias. Tamén se propón recoller os testemuños das sobreviventes para visibilizar e reparar a súa historia.
A formación nacionalista lembra que o Padroado foi creado na Segunda República para combater a prostitución, pero en 1941 o réxime franquista reconverteuno nunha ferramenta de control social e moral, baseada na dignificación da muller segundo os principios da Relixión Católica.
Segundo denuncia o BNG, con este pretexto, miles de mozas foron encerradas en institucións relixiosas, privadas de dereitos fundamentais e forzadas a realizar traballos sen remuneración para empresas. Estas 'casas de acollida' foron xestionadas por congregacións como as Oblatas, Terciarias Capuchinas, Trinitarias e Cruzadas Evangélicas.
REPARACIÓN E RECOÑECEMENTO PÚBLICO
O BNG considera que esta represión aínda permanece invisibilizada e critica a escaseza de estudos sobre o tema. Por este motivo, propón que se promovan investigacións históricas en colaboración coas comunidades autónomas, garantindo o acceso á documentación en arquivos provinciais, congregacións relixiosas e outras institucións públicas.
A iniciativa tamén aposta por outorgarlles ás afectadas a condición de vítimas do franquismo e incluílas nos procesos de reparación da memoria histórica, recoñecendo a súa loita e resistencia ao réxime. Así mesmo, reclámase un acto de recoñecemento ás mulleres que sufriron represión e violencia durante a ditadura por motivos políticos, sindicais, intelectuais ou pola súa vida persoal, en casos como adulterio ou aborto.
