Operación “Matar ao pai”

Freud serviuse do mito para abordar a cuestión do pai. O mito de Edipo, tomado de Sófocles, o mito do "Urvater", e a "construción mítica" sobre a morte de Moisés, a partir do texto de Oseas, mostran a recurrencia freudiana ao mito para dar conta da función do pai, tanto a nivel do suxeito como da masa. Freud de forma esaxerada describe o concepto de “Matar ao pai” como unha figura metafórica dramática para expresar o proceso no que un se libra de tutélaa para voar libre, fóra da influencia familiar, especialmente do rol que xoga o pai, como autoridade vertebradora do grupo familiar. Logo será Lacan o que retome esta metáfora, para profundar no tema.

Por Lois Pérez Leira | Vigo | 03/05/2016

Isto parecese ser o que se intenta facer por segunda vez con Xosé Manuel Beiras, matar ao pai político, ao referente natural da esquerda e o soberanismo.

Non saio do meu asombro coas declaracións dalgunhas figuras que creceron á sombra de Beiras, que nos últimos días realizaron declaracións sinalando que se estaba sondando as posibilidades de que un xuíz ou unha persoa independente, puidese ser o candidato a Presidente de Galicia. Sen desmerecer ao xuíz mencionado que non coñezo de nada e memos a maioría da poboación.

Parece ser que os xuíces están de moda para ocupase cargos políticos. Que están máis aló do ben e do mal. Para algúns a toga dálles patente de honestidade. Pero non basta con ser honrado e boa persoa. É necesario gobernar, construír poder popular e transformar a sociedade. É rechamante que tamén esta sexa a era dos novos profesores, os intelectuais que deron algunha volta por América latina e descubriron a nova política.

O que si me chama a atención é que ninguén pida que os traballadores e traballadoras poidan representar á súa clase, que é a maioritaria. A historia deunos grandes exemplos de obreiros, proletarios que foron extraordinarios dirixentes políticos, sen máis lonxe Lula dá Silva no Brasil, Evo Morales en Bolivia, por nomear algúns. Si remontámosnos á segunda república, foron un sinfín de líderes como Dores Ibárruri “A Pasionaria”, José Díaz, Largo Caballero e anteriormente Pablo Iglesias, entre outros.

No caso de Xosé Manuel Beiras aínda que é un traballador intelectual, ten unha longa traxectoria política, en defensa do noso pobo e a nosa nación. É o símbolo popular da rebelión. Xa é parte do noso imaxinario colectivo. Moitas veces cando falo con políticos doutros lugares do Estado, en varias oportunidades sinaláronme: ¡Mágoa que nós non temos un Beiras como vostedes! malia iso aquí non puidemos superar o complexo de Edipo e queremos asasinar ao candidato que logro por primeira vez na historia de Galicia, que a esquerda fora a segunda forza política do noso país. Quen queiran asasinalo serán condenados pola historia. O maleficio poderá ser moi forte, algo disto xa padeceu e ségueo padecendo o BNG.