A funcionaria xulgada por pedir pagos por axuda no fogar: "Vivía por enriba das súas posibilidades"
Esta muller aceptaba pagos de máis de 200 euros aos usuarios do servizo no fogar.
Por Europa Press / Redacción | Santiago de Compostela | 04/07/2025 | Actualizada ás 17:00
Usuarios do servizo de axuda no fogar de Boiro aseguraron que efectuaban en man o pago dos servizos polos que cobraba a funcionaria acusada de malversación de caudais públicos. Así o dixeron na segunda sesión do xuízo con xurado popular que se celebra na sección sexta da Audiencia Provincial da Coruña.
A acusada, segundo Fiscalía, omitía nalgunhas ocasións do censo ás persoas das que recibira cantidades para evitar o descubrimento do apoderamento de cantidades, e logrou facerse con 25.297,10 euros. Este venres, declararon como testemuñas familiares de persoas que solicitaron e recibiron esta axuda no fogar en Boiro, así como auxiliares do Consistorio que prestaban servizos nos domicilios.
Segundo testificaron, "sempre" ou "a maior parte das veces" fixeron os pagos, en persoa e en efectivo, á empregada pública que coordinaba o servizo de axuda no fogar.
CANDO ESTABA DE VACACIÓNS
Na súa ausencia, cando ela se atopaba de vacacións, unha auxiliar que nalgunha ocasión levou o pago de usuarios desde as súas vivendas ao Concello porque así llo pediron chegou a abonar o que esta pedía á interventora, pero atopou para iso "bastantes trabas"."A min ninguén me cobrou nunca nada, non sendo ela", afirmou esta muller. Así, relatou que a excepción foi o día que lle "recolleu o diñeiro" a interventora, que lle puxo "bastantes trabas" pero ela advertiulle de que non se ía a levar o diñeiro a casa. "Dixen que non me levaba o diñeiro ese a casa que non era meu, era venres e eu non o quería o fin de semana", sinalou.
Outra auxiliar, pola súa banda, indicou que ela tamén efectuaba o pago en nome dalgúns usuarios e que en ocasións "lle deixaban propina". "Tíñanlle que dar voltas... Teño levado diñeiro de xente e dicir 'non me dean volta porque me dixeron que non", expuxo.
Nesta liña, o primeiro das testemuñas, un home de avanzada idade que no momento dos feitos era usuario do servizo de axuda para a súa nai destacou: "Mandáronme a unha muller e eu agradezo na alma que ma mandasen", polo servizo recibido. Este home, como boa parte das testemuñas, aos que as partes personadas no caso exhibiron recibos que entregaba a acusada co selo do Concello, apuntou que ía ao concello "a pagar".
"Eu fixen o que eles me mandaron", apuntou outra testemuña, a quen a acusada, segundo a súa versión, pediulle inicialmente un abono de 200 euros. Ante a resposta de que "iso non o podía pagar", pasoulle a reclamar 50, segundo afirmou. "Sempre era ela, a mesma sempre", resaltou, aínda que a continuación respondeu que cre que si lle "colleu" o diñeiro "unha vez" outra traballadora.
Cuestionada por se sabía onde ían parar esas contías, replicou cun "eu que sei" e a continuación preguntouse: "Se me mandaban pagar, tería que pagar, non?". "Cando necesitei o guindastre díxome que se ía a pasar a cobrar, onde aínda hoxe a estas alturas non se paga por nada, nin por camas nin por guindastres nin por nada", lamentou outra testemuña. "Eu fieime dela", engadiu, en alusión á relación que tiñan de "compañeiras e amigas ao mesmo tempo".
RECIBOS CON SELO DO CONCELLO
"Nunca cheguei a desconfiar de nada, porque a min me daba ese recibo co selo do concello", incidiu. Ademais destes documentos, tamén se visionaron varios contratos cos que supostamente se daba de alta aos usuarios, o cal motivou preguntas por parte de membros do xurado popular.
A auxiliar que se referiu ás "voltas" a modo de "propina" precisou isto cun exemplo: "Eran 210, 212. E dábanme 215. Non era moito, pero quedábame". Como contrapartida, a acusada dáballe "un recibo nun sobre pechado" e ela "entregáballo ao señor", segundo expuxo. "Cando se ía de vacacións dicíanos, a min díxomo, que cando tivésemos que levar diñeiro, o fixeramos cando estivese ela. Unha vez leveino porque non sabía que estaba de vacacións e leveino e a interventora quedouse con el e deume un recibín", destacou.
Ao regreso da acusada do período vacacional, segundo a versión desta traballadora, inquiriulle "por que fixera iso, así como desgustada". Esta foi a testemuña que asegurou que a funcionaria á que xulgan "vivía por encima das súas posibilidades" en relación ao soldo do Concello, aínda que admitiu descoñecer outros detalles sobre a súa vida e posibles ingresos á marxe do Consistorio. "Vía perruquería, estética, roupas de marca, vía todo iso", advertiu.
Noutro punto, o avogado da defensa interrogou a unha testemuña sobre se estes pagos facíaos "con total transparencia", ao que lle contestou que si. Mentres, outro home lembrou cando, xa avanzado o caso, "a inquietude" da acusada foi "recuperar o recibo".
