"La Coruña, con L de Libertad", rechazado nos autobuses urbanos

Xa Clariño, o malo é que toda esta xente que di defender a liberdade, non dixo nada nos anos do Vazquismo, cando o concello só empregaba "La Coruña", daquela non pedían bilingüísmo. Só se empezou a usar tímidamente La Coruña/A Coruña cando a xustiza empezou a apretar (algo) ao concello que se situaba (estilo Batasuna) fóra da lei.
Desde logo a situación lingüística do País Vasco non ten nada que ver coa de Galica (mellor así).
Realmente a oposición a que o nome oficial da cidade sexa A Coruña só se entende desde unha óptica nacionalista (española), o mesmo que ti dis sobre o que falamos da Praza de España.

Un que leu: efectivamente, esta web non se cargou ben onte para os que usaran IE. Atribuoo a outro despiste. Non pasa nada, temos tempo para desfacer calquera mito nacionalista, aquí ou onde sexa.

Lamento que non teña resposta ao motivo polo cal Carballo non leva artigo, e o lugar do Carballo si o leva. Eu tampouco a teño, algunha hipótese de traballo si, pero tampouco é segura, así que prefiro que alguén me dea esa resposta.

Sobre Galicia/Galiza eu son dos que pensan que Galicia é un galeguismo en español, porque tal e como dicía noutro post, en boa evolución os castelán falantes de Gallaecia > Gallecia ou algo polo estilo, que para eso din gaLLEgos.

Polo tanto, parece claro que Galicia é un termo galego, que convivía con Galiza (Galiça, etc.), pero como en español preferiuse Galicia, este último contaxiouse ao galego e acabou por imporse no galego.

No caso da Coruña ocorre algo similar. O termo galego é indudablemente Cruña que deu en castelán Coruña, e este ultimo contaxiuse ao galego que acabou por aceptar o castelán Coruña.

Entre Galiza e Cruña hai unha diferenza. Ninguén ten memoria de coñecer galego falantes que usaran na súa casa Galiza. Esta denominación aprendéronna lendo escritos nacionalistas ou compartindo o ideario nacionalista. Pero todos ou case que todos coñecimos galego falantes que antes dos 80 mamara na casa Cruña.

E en cantos o topónimos, que se os americanos respetan os nomes orixinarios, penso que a súa afirmación vense abaixo co que dixen: o orixinario é Filipinas, pero os americanos deron en chamarlle a estas illas Philippines. Outro tanto podo dicir coas Malvinas, nome orixinario, que mudaron por Falkland. Pero sen saír dos Estados Unidos, que segundo vostede respetan a topónimia tradicional, Calabassas era antes Calabazas; Key West era Cayo Hueso; Saint Agustine era San Agustín; como era Sauzalito o que hoxe coñécese como Sausalito, ou La Florida que é hoxe Florida; Cabo Cañaveral/Cape Kennedy; Cayo Vizcaíno/Key Biscayne, etc.

Polo demais, a súa tese sobre que os nomes teñen que ser os orixinais non se compadece coas conclusións da ONU para a normalización dos nomes xeográficos (United Nations Conference on the Standardization of Geographical Names) que, se ben non recomendan a creación de novos exónimos, si aceptan os que están firmemente arraigados, como é o caso de La Coruña.

Manu: de acordo, pero se no País Vasco e na Comunidade Valenciana aceptan a duplicidade de toponimia, non sei por qué aquí non pode ocorrer o mesmo, sobre todo cando é unha demanda social, calada, pacífica, que teñen os coruñeses desde o ano 1983, sabéndose como se sabe que é un elemento identitario que non debe molestar a niguén, que non se trata de suprimir nada, senón de ampliar o que hai.

No seu comentario, "En Fin", resumiu perfectamente a cuestión: "lo más puro es, Cruña, lo correcto es A Coruña, y lo impuesto es La Coruña".
A min gústame máis "Campo da Leña", pero non teño ningún problema en asumir o nome oficial, "Praza de España". Pódese dicir Cruña, La Curuña, Coruña, etc. pero esta cidade ten un nome oficial, un nome en español, xa que o galego é español, digo eu, non?

Esta web non se cargou ben no meu ordenador durante varios días, e non puiden contestar unha pregunta que se me facía. Contesto agora: non teño nin idea, nin se me ocorrera; tampouco non sei porque a un barrio de Santiago se lle chama O Castiñeiriño e a un lago do Morrazo Lago de Castiñeiras. Ignoro así mesmo se quen pregunta ten resposta para todo. Así, igual entra no que eu propoñía: tendo en conta que nos textos medievais galegos predomina con moito a forma Galiza, ¿resulta evidente que Galicia é un castelanismo?

Xunto a pouca información que teño: non hai tese definitiva e indiscutible sobre a orixe do topónimo A Cruña/A Coruña; as hipóteses dispoñibles indican que tanto pode vir de Clunia coma de Acrunia/Acronia ou a raíz prerromana cor-. Aplico os meus limitados coñecementos de lingüística: dependendo de cal sexa o auténtico étimo, tanto puido na decantación do termo galego Coruña haber epéntese coma na xeración do termo galego Cruña síncopa; o A que arestora se escribe separado pode ser artigo engadido a un topónimo (se o étimo comeza por c-) ou segregación por confusión (coma en La (A) Golada: realmente, Agolada), se comeza por a-.

Segundo o meu ver e oír -o de alguén que desde pequeno, no seu contorno a cen quilómetros da cidade en cuestión, escoitou maioritariamente 'A Coruña', aínda que 'A Cruña' non era descoñecida-, ambas son variantes galegas e só aconteceu que escollemos unha como normativa. Eu considéroas igualmente galegas; non é o caso de vostede, que por veces seica interpreta as súas preferencias coma evidencias desde un apelativo non sei se imbuído ou prepotente: claro será, pero contestar, contesta o que lle dá a gana.

Mire: a cuestión é que os americanos -de lingua oficial inglesa- denominan oficial e xa secularmente as localidades occidentais de fundación española ou mexicana Los Ángeles, San Francisco, Nogales ou Sacramento (ás veces, solucionando o problema articulatorio simplificando en LA ou Frisco); a cuestión é que tanto Arrasate coma Mondragón, Vitoria coma Gasteiz, Pamplona coma Iruñea son nomes fundacionais: se quere, pódollo explicar; e que os topónimos deste país teñen como fundacional a forma galega, máis tarde deturpada ou adaptada nalgún caso por hábitos articulatorios, sufixación familiar ou interpretación léxico-semántica de escribáns foráneos.

A lexislación que está vixente neste país (o meu élles Galicia á marxe de opinión calquera, e así falo eu sen que me sexa aplicable ningún instrumento correctivo ou órgano xurisdiccional alleo á miña persoa), en todo caso, a lexislación galega foi consecuente coa formulación de que o galego é a lingua propia, ou sexa, orixinaria de territorio galego. Hai quen a todas luces se sente incómodo mesmo con recoñecemento tan simple coma o propio uso do termo 'galego' como adscrición de territorialidade ou veciñanza. Eu non penso que sexan maioría.

O do L de libertad xa incorre no explicitamente insultante. Pero querer non é poder; alá eles con esa simpleza.

Manu: se somos de España, se a Constitución fala da "indisoluble unidade da nación española", ¿qué problema hai en que unha praza esté adicada a España. Eso tan so molesta aos que non cren na idea de España e queren saltarse o marco constitucional como se os que si cremos nesa idea de España, diversa, plural, pero unha, nos houberan dado un golpe e non nos estivéramos dando conta que nola queren colar doblada ¿ou non?

O problema é que, insisto, España tan son lastima aos que non cren na idea de España e pretenden saltarse a Constitución. A min tamén me gusta a microtoponimia, pero nunha cidade (como no campo) eses nomes trandicionais cambian. A ese espazo chamouselle Campos de San Sebastián (séculos XVI-XVII), Campo da Horca (XVIII), Campo da Leña, (parte do XIX e XX), e hoxe todo o mundo sabe que a praza de España foi o campo da Leña, pero non coñezo a ninguén que use Campo da Leña (e mira que coñezo xente e vellos por esa zona na que naceu o meu pai), por moi vello que sexa. Podía ocurrir, pero non ocorre. Na miña familia hai xente de 80 anos que lle chama á avda. de Linares Rivas, Garás, e quedan "en Garás a la altura de Torres y Saez". Tamén algunha vez usan "el camino nuevo" para designar á actual rúa de Juan Flórez. E sen saír da praza de España, tamén me consta que hai xente que lle chama á rúa Varela Silvari "calle Cartuchos". Home, xa é curioso que os nacionalistas pretendan recuperar Campo da Leña e non Garás, Camiño Novo ou calle Cartuchos. E mais curioso resulta aínda que pretendan recuperar praza da Fariña e non praza da Constitución (de 1812), que os uniría á idea de España, e claro, así non :D

undetantos: imos con outro mito nacionalista ¿Quen dixo que en castelán o artigo non existe nos topónimos? Esqueces La Alberca, Las Batuecas, La Orbada, La Overuela, La Sinova, etc. etc.

E aquí do que se fala é dun problema e dunha demanda real. Ninguén chama ou pide que se chame "Clavada" a Chantada, que ademais non se ven usando desde 1286; ninguén chama ou quere que se chame Roble a Carballo, etc. Pero na Coruña, resulta que a inmensa maioría da poboación usa "La Coruña" cando fala en castelán, un topónimo que se leva usando en español cando menos desde 1286 e eses cidadáns non queren ser de segunda, non que sexa extraoficial. E se no Pais Vasco ou na Comunidade Valenciana os topónimos son oficiais en ambas linguas, tan so hai que atribuir a razóns ocultas, ou á irracionalidade que xunto coa violencia verbal tivemos senlleiros exemplos neste fío, esto de seguir erre que erre pasando da opinión da maioría e tragando co que di unha minoría porque eles o din ou porque eles o valen.