Sen referentes

En todas as sociedades sempre houbo referentes que serviron como modelo ou guia para o conxunto da sociedade. Persoas que co seu facer nas distintas áreas da vida marcaron un camiño que, a xente do común, ollaba e admiraba. E por esta razón eran persoas respectadas e mesmo imitadas. Evidentemente houbo e hai referentes no eido deportivo, no musical, no social, no intelectual e, como non, no eido político entendento iste dunha maneira moi ampla.

Por Manuel H. Iglesias | Ourense | 12/08/2020

Pois ben, dende hai xa bastantes anos e, sobor de todo, dende que a liberdade de expresión permite críticar as virtudes e salientar os  defectos de moitos dos persoeiros que condiciónan a vida politica, a social,  e mesmo a ética, as tornas trocaron moito.

O rei emérito | Fonte: RTVE

Os grandes persoeiros, que noutros tempos non se podían pór e cuestión, agora  por vivirmos nunha sociedade onde as novas saen á luz sen tantos atrancos,  comezamos  a ver que nin eran tan bos, nin eran guía de nada positivo. Eran a grande maioría, e son aínda, “xentes  branqueadas” que no fondo nada positivo aportan.  Ou sexa: persoas que diante a sociedade amosan unha faciana, mais no fondo do vaso, como diría Valle Inclán,  son o contrario do que aparentan. O tema dos cartos,  as posesións e o poder  sempre son as causas que se agochan  detras de todos istes persoeiros. E aquelo de “poderoso caballero es don dinero”  ise que   que ós cegos fai ver e os coxos andar, cúmplese de maneira radical  impóndose sobre toda norma.

Xa cinguíndonos a esta España, á que algún glorifican tanto, pero que sisan canto poden, o cadro que vemos é realmente esperpéntico. Xogadores de futbol defraudadores, políticos comisionistas e prevaricadores, millonarios sen escrúpulos que por gañar cartos  esplotan a menores nos paises do terceiro mundo;  e reis que predicaban unha cousa e facían a contraria. Todo iso está no haber desta nosa sociedade.

Vivimos nun mundo cheo de fariseismos e de hipocresía. Vivimos nunha terra onde pra buscar un referente ético e social hai  que baixarse  á xente do común.  Si, a esas persoas que apenas saen nos xornais e que viven e traballan con moita humildade.; que cumplen e pagan os impostos sen dfraudar. Estamos no tempo do mantemento da imaxe, aínda que o contido desa  estea podre de merda e teña que fuxir do pais, pra  ampararse na inviolabilidade e non ser condenado.

E digo eu, esta España, de pandereta e sacristía, como a definíu Machado, poderá  sobrevivir esta  pandemia de ladróns e defraudadores  de fina estampa? Poderá aguantar moitos anos máis iste postureo absurdo e mentireiro de que todos somos  iguais diante a lei?

Hai tempo que os referentes éticos e sociais e case todos os políticos caeron ó chan. Xa non existen. E esa carencia axuda a que a sociedade se desvalorice e camiñe aumentado a pillería e o ladroicio. Polo tanto, poucos son os referentes ós que mirar. En fin, de pena.