Sen referentes

En todas as sociedades sempre houbo referentes que serviron como modelo ou guia para o conxunto da sociedade. Persoas que co seu facer nas distintas áreas da vida marcaron un camiño que, a xente do común, ollaba e admiraba. E por esta razón eran persoas respectadas e mesmo imitadas. Evidentemente houbo e hai referentes no eido deportivo, no musical, no social, no intelectual e, como non, no eido político entendento iste dunha maneira moi ampla.

Feijóo e a mangueiriña

Neste verán, cando o coronavirus sigue condicionando as nosas vidas, e cando ó emérito vaise a vivir ás anchas no Caribe, cúmplense 12 anos daquela foto na que o Sr. Feijoo saíu a apagar un incendio magueiriña en man. Gobernaba o bipartito e o actual presidente quería dar exemplo facendo campaña electoral, dado que tentaba demostrar que todo ia moi mal con aquela coalición de radicais.

Aturarse polo poder

Ao largo da historia da humanidade sempre houbo xuntanzas de comenencia; matrimonios de interese e, sobor de todo, cantidade de negocios que sempre tiveron como obxectivo ter poder e si é posibel amasar fortuna. A condición humana maiormente traballa pra ter e acadar satifaccións persoais ou de grupo; mais poucas veces o fai por altruímo e pensando nos intersese colectivo da sociedade. Ise obxectivo queda relegado pra outro tipo de entidades que colocan unha serie de principios éticos e mesmo relixiosos por diante dos económicos.

Na moderación estivo a chave

Se houbera que definir a clave do éxito electoral tanto de Feijoo como o de Ana Pontón, entendo que a teríamos que resumila nunha frase: fuxir da estridencia, do berro desesperado e achegarse á moderación nas mensaxes. Ben sei que son dúas propostas partidarias moi diferentes, dado que semellan o día e a noite e chocan como a auga e o aceite.

Nacionalismo paleto?

Cando as cuestión ideolóxicas e propostas partidarias se consideran dogmas, xa non estamos no ámeto da política, pois entramos no eido das cuestións de fé, e iso que pacerece unha banalidade non o é. Pois a política é un asunto dos humanos e o outro entra no campo estrictamente relixioso e pode chegar, a traves das crenzas ó fanatismo, e logo a ser incompatibel coa racionalidade coa que debemos actuar os habitantes do planeta.

A xuíza e o xusticieiro

Non hai moitos anos, unha xuiza que viu pisos no Brasil e mil historias ilegais que fabricou na súa imaxinación, e que a maioría quedaron ne nada, co seu afán xusticieiro desfixo unha corporación municipal que funcionaba e sementou dúbidas sobre a horabilidade das persoas que a compoñían, especialmente sobor do alcalde. Aquela decisión deu esaxerados titulares de prensa. Tamen amosou a infantilidade e precipitación dos grupos políticos que formaban o goberno.

Revisionismo histórico

Coñecer o noso pasado pra entender o presente é unha prenmisa que segue a cumplirse a día de hoxe. Máis esta verdade moitas veces é esquecida e, iso leva a que os humanos topemos coa mesma pedra ou que cometamos erros que son fonte de conflitos sociais malos de arranxar.

Tempo de contas e promesas

Ben sei que estamos, a pesares do Covid 19, en precampaña electoral. E como consecuencia de tal asunto, o 12 de xullo votaremos dado que é un deber cidadán. Chegou o tempo de que Feijoo e o seu goberno rindan contas polo traballo feito durante os catro anos. E tamén que a oposición plantexe un programa alternativo se realmente quere rematar cos mandatos do Sr. de Peares. Estamos, polo tanto, no tempo das promesas electorais onde quen goberna se pode esaxera os éxitos ampliando e manipulando datos, e agocha os fracasos. O obxectivo é engaiolar os electores e convencer, pois deso vai o asunto.