Xogando cos sentementos

Apelar ós sentimentos sempre deu un bo resultado no campo electoral. Os humanos actuamos moitas veces por impulsos, feito que, en certa medida, comtraponse co que se entende por pensar e tomar decisións con racionalidade. Ou sexa: valorando e sopesando pros e contras diante unha determinación importante como a de votar.

Outra oportunidade perdida

Ás veces dá a sensación de que o nacionalismo e o galeguismo, despois de tantos anos de democracia, aínda non chegaron a idade adulta e, por iso, perden o tempo en leas dialécticas, iso si, deixándolle o campo aberto as forzas estatais; forzas que actúan sen teren rivais de peso que compitan pola maioría dos escanos desta comunidade.

A mensaxe do 8M

Que as sociedades humanas son dinámicas e que evolucionan ideolóxicamente ninguén o pon en cuestión. Polo que, a teoría de que o fixismo ideolóxico é inmutabel e durará sempre, quedou totalmente en entredito. Con todo, hai certas cuestións consideradas básicas nunha comunidade humana que deberan ser permanentes e incuestionables. Cuestións que basicamente están recollidas no que se entende por dereitos humanos. Quedando todo o demais, sometido á evolución permanente segundo a maneira de pensar de cada tempo.

A desfeita do rural

Aínda que os problemas estean ben á vista, ó non estaren na mesa onde se decide a política, é como se non existiran.

Tempo de mudanzas

O peso dos anos sempre deixa sinais que van máis alá do físico. A vida, que é unha lección de aprendizaxe permanente, vainos modelando, pois a complexa realidade na que vivimos e o paso do tempo axudan a reflexionar e ver as cousas con menos paixón que cando se é mozo. E iso damos prespectivas que, maiormente, obríganos a ser moito máis pracmáticos, e polo tanto non estar tan absortos unicamente por unha ideoloxía que, ás veces, domínao todo.

E Feijóo na Praza Colón

Que en Galicia non pasa nada é o que pensa Feijoo. Pois, segundo din os seus, todas son manifestacións políticas que non teñen de sentido. E por iso atende a chamada do seu presidente Casado quen lle mandou un SOS a modo de orde, para que estivera na praza Colón, no canto de estaren Nova Ior se non, como debía, en Compostela vendo e escoitando á milleiros de galegos reclamar un mellor funcionamento da sanidade pública.

A casa sen barrer

Que o patio da política anda revolto niguén o discute. Que si os das Marea e os de Podemos andan a labazadas verbais tampouco; que si uns defenden a Maduro e outros a Guaído tamén; que si outros lanzan avisos pra xuntarse cos antigos compañeiros galegos para as europeas, pois así parece. E así unha morea de asuntos que indican que tanto a nivel galego como do Estado, o patio anda alporizado e moi revolto.

Culpable sen probas

Despois de escoitar que Pablo Ibar é culpable como mínimo a cadea perpetua, dúas cuestións asaltan o meu pensamento. Son dous temas que, en certa medida, desacougarían a calquera persoa con dous dedos de frente.