Pode arredarse música e cultura da política?

As actividades dos humanos, en calquera sociedade,  nunca estiveron ó marxe das expresións artísticas e do acontecer diario. Mellor: as expresións artísticas de todo tipo sempre sinalaron e reflectiron o momento social e político. Pensemos nas pinturas negras de Goya ou no Guernica de Picasso. Impedir que a xente  exprese os sentimentos, sitúanos  nos países con ditaduras que afogan e sancionan a creatividade. E, pola contra,  o silencio axuda e moito ós gobernantes que fan todas esas atrocidades, como é o caso de Rusia con  Ucraina  e Israel cos gazatíes. 

 

O silencio, o mirar pra outro lado é  facerse cómplice, pra  axudar que se invadan países ou se cometa  un xenocidio como acontece en Gaza. O mundo artístico, aínda que sexa nun festival un tanto chusco,  no que a posta en  escena ten máis valor co contido das letras e a calidade da música, non é alleo ó acontecer do presente.  E o seu silencio é unha tristura que nos afoga.  Por eso ó falar deste acontecemento véñenme á memoria  o gran traballo dos cantautores no réximes  de ditaduras como Victor Jara en Chile que o pagou coa súa vida; e no caso do noso pais todos aqueles músicos e poetas que ergueron, con textos e  cantigas,  a súa voz contra a ditadura franquista.

 

Non, as actividades humanas todas están enclavadas en accións que son política, política  que nace na sociedade. Outra cousa e que sexa política partidaria,  eso é unha  cuestión ben distinta. O silencio converte en cómplice da barbarie a quen se agocha e branquea ós que  executan ou mandan executar.  O silencio diante os feitos bárbaros que hoxe están acontecer en moitas partes do planeta son  un lastre que nos implica a todos como seres humanos. Obvialos mirando pra outro lado dálle oxixeno ós asasinos que amparados nesa complicidade pisan as leis internacionais como a dos dereitos humanos e incluso as da guerra. Leis  que impiden empregar a fame como arma nun conflito. Non, e non, no Festival de Eurovisión xa non debía  esta Israel.

 

A cultura, e todas as expresións artísticas,  non poden calar diante a inxustiza e as barbaridades que acontecen en calquera parte do planeta. A cultura, e neste caso a música,  nace no seo da sociedade xunto á política e ambas van ligadas  da man. Polo  que,  o que  aconteza nesa sociedade aínda que non nos guste, sempre marcará a existencia, o compromiso  e o saber estar  do ser humano.  Pechar os allos diante a represión xa non serve para á convivencia social. Censurar, unha frase cunha lenda a prol dos pobo palestino,  foi un erro que desprestixia a un festival que esmorece ano tras ano coa  manipulación do televoto.