Son uns mamóns

Este tipo de declaracións poden, e deben, facernos cuestionar se hai relación ou non, entre o desempeño do poder e a intelixencia, a sabeduría, o sentido común ou, incluso, sobre a saúde mental. Nós xa sabemos que non, ou que non sempre, entre outras cousas, porque a realidade nos dá a diario un feixe enorme de casos para que así o pensemos.

 

A cousa, se non fose porque as súas consecuencias son gravísimas, non tería en principio moita importancia, mais, o certo é que si que a ten porque en función do que opinen estes paxaros, os dereitos e liberdades da xente vense tocados. E así, como os xeques pensan o que pensan, daquela as mulleres son consideradas persoas de segunda. E como os presidentes, de Gambia ou de Rusia (ou a Conferencia Episcopal que manda moito no PP) opinan o que opinan sobre os homosexuais, remata exercéndose sobre eles toda clase de violencias, incluso a institucional. 

 

Platón, o primeiro grande pensador sobre estas cousas da política e, en especial, sobre a figura do dirixente, dixo cousas hai 2500 anos que siguen sendo absolutamente validas. Por exemplo, que opinión ten calquera (un xeque, un presidente...) e tamén que para dirixir á cidade hai que ser o máis sabio, ou sexa, nunca un mamón.