Benquerido Pedro Madruga:
Alédame que a fusión entre UG e máis EN vaia vento en popa, se ben coido que chega abondo tarde de máis, cando o seu espacio xa está sendo ocupado polo quintanismo (nada hai tan patético coma escoitar a Camilo criticar a Quintana por facer camilismo).
De tódolos xeitos, deixar fora ós beiristas amosa que os da Alternativa seguen sen entender ren. Seguen instalados no liliputismo. Seguen esquecendo que á UPG só se lle pode gañar dende unha alternativa plural, moi plural.
Tes algo de razón na "prexubilación" esaxerada que se fixo no BNG (pois despareceron todos, aínda que me chama a atención que cites a Bautista, aí pasácheste, pois os dinosaurios do terciario están moi ben no cine, pero sobran do século XXI).
Nembargantes, convirás comigo que non é normal que tras trinta anos de democracia as facianas do BNG seguisen a ser as mesmas.
Non hai ningunha organización política seria e importante no Estado español que manteña como primeiros espadas ás mesmas persoas dende hai 20-30 anos como ocorría no BNG. Unha cousa é que haxa Ibarras, Bonos e Pacos Vázquez (que ademais xa non os hai), e outra que tódolos líderes do PSOE fosen da mesma quinta que os precitados. Ata o PP de Galicia, quintaesencia do conservadurismo, acabou anovando as candidaturas, tanto nas municipais coma nas autonómicas e nas xerais. O do BNG non era, en modo algún, normal nin aceptable. Gústelle a Alberte ou non.
Finalmente quero facerche, con apaixoada cortesía, un par de precisións sobre as peripecias de Alberte coa CIG non últimos anos, pois vexo que as túas fontes de información nesta materia non son moi veraces: a CIG non despedíu a Alberte no ano 2006, senon arredor de 10 anos antes (as causas non as vamos explicar aquí, por decoro, aínda que algún internauta algo apuntou). Para evitar o escándalo daquela disfrazouse o despido, ou -se cadra- procurouse unha saída que non fose traumática. Esta saída digna consistira en substituir a relación laboral por un acordo a tempo parcial, simbólico no número de horas. Pasado o tempo, cando Alberte perdeu a condición de deputado, e se viu privado de tan inestimable fonte de financiación, presentou unha demanda contra a CIG, falseando os termos do acordo acadado no seu día. En esencia, o Alberte viña dicir que o cambio de condicións pactado por el coa CIG non era tal, senon que el se atopaba en excedencia por mor do seu cargo político, polo que ó perde este, debía ser reintegrado á disciplina da CIG, ou pagarlle a indemnización que lle correspondería pola súa importante antigüidade como traballador (arredor de 90.000 euros).
Obvio é que este comportamento non gustou nada na CIG, pois era evidente o descaro de Alberte e a súa absoluta falla de ética. A CIG de Lugo decidíu non ceder á chantaxe, e compareceu ó xuízo disposta a evidenciar a incerteza do alegado por Alberte. Parece ser que Alberte recuou ó ver que a CIG traía coma testemuñas ás persoas que no seu día asinaran os acordos con el mesmo 10 anos antes (persoas que xa estaban reitaradas da vida sindical), e solicitar a CIG do tribunal que este pedise un informe ao Parlamento de Galicia referente a se alí constaba que Alberte estivese en excedencia. Nese intre o avogado de Alberte pedíu a suspensión para negociar, e de alí en dúas semanas chegaron a un acordo.
Respecto do acordo, creo que o Alberte che informou mal. Non foron varias ducias de milleiros de euros. Alberte recibíu da CIG catro millóns de pesetas; ou o que é igual, dúas únicas ducias de milleiros de euros (24.000 euros). Cómpre destacar aquí que se Alberte gañase o xuízo o importe da indemnización sería de máis de 90.000 euros (quince millóns de pesetas). Abonda con coñecer os termos da operación para decatarse de que o Alberte non debía ter moita razón, ou polo menos non cría moito nas súas posibilidades. Botou un farol e saíulle mal, pois a CIG llo aceptou e esixíu ver as cartas sobre da mesma. Diante diso, Alberte recuou aceptando unha saída mínimamente digna.
Conste, e gostaríame que me creses, benquerido Pedro Madruga, que a cuestión dos cartos téñoa confirmada por varias fontes diferentes dignas de credibilidade, entendendo por tales a persoas que tiveron directo coñecemento dos feitos polos seus cargos na CIG, inclusive algúns que políticamente apoian á Alternativa, polo que, ó meu modo de ver, ofrecen plena credibilidade (especialmente estes últimos).
Xa que logo, non é certo que a CIG o despedise no ano 2006; foi el, máis ben, quen quixo "facerlle un fillo" á CIG, tendo que recuar e pactar para salvar os mobles.
Podesme crer que perdeu moita credibilidade en Lugo diante de moita xente. Pois as persoas serias teñen que selo a tódalas horas. Non se pode ser serio de día e crápula de noite. Pérdenche o respecto.
Agardo que saques proveito da información que che envío. Sobor de todo porque, coma dixo -hai máis de 2.000 anos- un home bo nacido en Betlehem, e de relixión xudea, "a verdade faravos ceibes".
Unha aperta.