Política boa e política mala

Claro, que primeiro hai que lembrar que dito goberno quedou bautizado pola oposición con moitas descalificacións, pois naceu dunha  censura, feito que nunca acontecera neste noso Estado.  Citarei varios calificativos: goberno frankestein, ocupa ou traidor que vendeu  España ós separatistas cataláns. Ben sei que o principal socio do goberno, Podemos,  sempre fala no seu argumentario de política vella e politica nova. E faino como se a  política que eles practican fora unha novidade, e todo o que existía ata o momento non valía ren e había que tiralo ó caixon do lixo. Con todo,  antes de  opinar sobor deste goberno,  hai que lembrar varios aconteceres  cós que tivo que apandar e que non estaban na axenda das previsións. O primeiro foi a pandemia do Covid, logo seguiulle o volcán na illa da Palma, e despois apareceu a guerra de Ucrania. 

 

Supoño que milleiros de cidadáns intuirán  que, durante futuros mandatos,  as maiorías absolutas serán moi complidadas de  acadalar.  O chamado bipartidismo, aínda que sigue a ser o eixo da poítica de Estado, debido á aparición doutras forzas, ten complicado chegar a maiorías absolutas, polo que  as alternativas de formar goberno pasan polo  pacto ou coalicción  con  outros partidos.  Co que, pra ser o primeiro experimento de coalicción, a calificación ate podería ser aceptabel, pois trouxo cousas posivas e tamén sombras que crearon incertezas.

 

Mais o que me chama poderosamente a atención é que os dirixentes do grupo político que naceu o abeiro do 15 M, sigan coa matraca de política vella e política nova. Pois como lle dixo o señor Ortuzar do PNV,  en políca soamente hai: política boa e mala.  Ademais, ise termo machaconamente empregado, lévanos a unha reflexión; levanos a unha valoración  que dá a entender   que,  todo o vello é malo,  e  todo o novo é innovador e bo. Cando eso non é máis ca unha falacia un tanto pueril que se pode comparar con outra que  que di: todo o moderno é  progrerso fronte o que xa existe é que se considera vello, cando  o termo modernidade non sempre significa progreso nin sempre trae cousas positivas.

 

Ás veces os cidadáns percibimos que, un certo grao de infantilismo e de falla de experiencia,  impide deixar de lado ises brotes de arrogancia que moitos  públicos  moi novos teñen.

A afirmación de políca vella e nova, ten tras de sí unha carga de desprezo do que existe, fronte o que se considera novidade. E iso é un gran erro. Ben sei que de novos todos iamos comer o mundo; iamos correxir todos os defectos que ten esta nosa sociedade. E iso xa lle pasou ó cabaleiro Mancha “don Quijote”. E ó final rematou a súa andaina  vendo a realidade  e admitindo, en certa medida, ó seu fracaso. Mais os atrevidos e atrevidas que chegaron pra rematar coa política vella, a pesares dos erros evidentes;   ademais de culpar a outros dos  deles, non admiten que a súa política nova levóunos a meter a gamba nalgunhas leis, e  diante tal despróposito non teñen a valentía  correxir e se non,  dimitir. En fin: o termo política vella e nova, ten unha carga que ven a decir que todo o  vello, incluso as persoas  coa súa experirncia,  son algo que hai que  deixar de lado.  Cando eso é un erro,  pois soamente hai politica boa ou mala. O demais é un conto.