Rematou o sorteo de cargos da Polis e ábrese un espazo que os oligarcas chaman “período de ilusión”. Chámanlle “ilusión” xa que se basea en crenzas e presuncións onde as masas esperan ser asistidas con repartición de soldadas, bens e servizos a cargo do erario público.
En pouco tempo o xentío seducido sentirase defraudada ao non ver satisfeitos os seus apetitos. Os oligarcas, ante o xentío escaldado, ordenarán a unha facción que azuce e incite á masa con novos enganos, para preparar o próximo sorteo e así termina o ciclo ou “período de ilusión”, e realizarase novo sorteo de cargos. O ciclo nunca é superior aos 4 anos. Os recursos malgastados e malversados son do erario público que paga o xentío.
O seu réxime é semellante ao doutras polis corruptas onde os nosos iguais os oligarcas teñen os seus clientes, criados ou seguidores, e a cambio de malversacións, enganos e malgaste do caudal público reparten favores a cambio de fidelidade e apoios. O método é unha ruína, mais a ninguén das clases populares parécelle importar. E Os nosos iguais os oligarcas entre gargalladas desvergonzadas tararean a coñecida cantilena “é vontade do pobo”.
Antes de finalizar estas letras insisto nas instrucións sobre Efialtes. É moi importante que o faccioso nunca sexa coñecedor das nosas reais riquezas, xa que do seu instinto sedicioso brotaría a envexa. É por iso que co cabalo e os praceres xa ten suficiente.
En breve asistirei cos oligarcas a un cenáculo na residencia do agraciado Máximo Maxistrado. Teño sumo interese en coñecelo xa que ten as grandes habilidades de Esquilo, Aristófanes ou Sófocles. Amigo Terámenes, tras a terceira lúa chea de verán recibirás o meu despacho.