Galicia en chamas: a negligencia política que queima o noso futuro

O ceo escuro de agosto en Galicia non é só unha consecuencia do cambio climático; é o resultado de décadas de abandono do rural, de políticas forestais fracasadas e dunha desgobernación que racha a indignación.

Por Lois Pérez Leira | VIGO | 24/08/2025

Mentres miles de hectáreas son devoradas polas chamas e comunidades enteiras son evacuadas, o presidente da Xunta, Alfonso Rueda (PP), permanece no poder cunha insensibilidade que en calquera democracia avanzada xa tería provocado a súa

dimisión. A cidadanía galega, esquecida e traizoada, saíu ás rúas para esixir responsabilidades e un cambio radical no modelo de xestión forestal .

A Xunta: incompetencia institucionalizada.

A gestión de Rueda durante esta crise é un exemplo de ineficacia e falta de previsión. A pesar de existir plans como o PLADIGA 2025—que establece as directrices de prevención e extinción de incendios—, a realidade é que a Xunta mantivo medios sen mobilizar mentres pedía axuda ao Goberno central . A falta de coordinación e a neglixencia na activación de recursos deixaron ao territorio desprotexido. A Lei 3/2007 de prevención de incendios forestais de Galicia atribúe á Xunta as competencias en esta materia, mais estas foron exercidas con unha perigosísima falta de rigor .

O rural abandonado: a raíz do problema.

O despoboamento do rural galego non é casualidade; é o resultado de políticas que ignoraron a economía local, a agricultura tradicional e a xestión sustentable do monte. A Lei 11/2021 de recuperación da terra agraria de Galicia recoñece que o abandono das terras é un dos factores que incrementan a vulnerabilidade perante os incendios . Sen embargo, a Xunta non aplicou medidas efectivas para frear este proceso. A fragmentación da propiedade, a falta de incentivos para a actividade agroforestal e a escasa inversión en prevención convertéronse nun caldo de cultivo para as chamas .

A hipocrisía política: culpar ao Goberno central.

Mentres Galicia arde, o PP de Rueda e Feijóo dedicouse a buscar culpables no Goberno de Pedro Sánchez, aínda que as competencias en extinción e prevención son autonómicas . Esta estratexia non é nova: xa en 2017, Feijóo simulaba apagar lumes cunha mangueira mentres recortaba recursos. Agora, Rueda repite o mesmo guión, acusando ao Goberno central de "chegar tarde" cando a propia Xunta admitiu que non activara todos os medios dispoñibles . A falta de autocrítica é abraiante.

A cidadanía responde: protestas e propostas

As marchas en Vigo, A Coruña e outras 26 localidades son un reflexo do descontento popular. Miles de persoas esixiron a dimisión de Rueda e unha xestión forestal transparente e eficiente . A vicepresidenta Yolanda Díaz destacou a precariedade dos equipos de extinción e a privatización de servizos, mentres a plataforma Por un monte galego con futuro demandou medidas inmediatas: declaración de zona catastrófica, prohibición da caza en áreas queimadas e a creación dun servizo público de prevención .

A voz do BNG: Ana Pontón e a alternativa

Ana Pontón, portavoz do BNG, foi clara: "Necesitamos un punto de inflexión na política forestal" . O Bloque propón priorizar a biodiversidade, os usos tradicionais do monte e a repoboación con especies autóctonas. Diante da especulación forestal e dos monocultivos de eucalipto, o BNG defende un rural vivo con actividade económica sostible . A súa postura contrasta coa neglixencia de Rueda, quen incluso se opuxo á oficialidade do galego na UE, mostrando así a súa desconexión coas demandas do país .

Esixir responsabilidades.

Os incendios de 2025 son o Prestige do interior: unha catástrofe anunciada que evidencia a podremia dun sistema político que prioriza os intereses privados ante o ben común. Alfonso Rueda non só debería dimitir; debería ser acountable polas vidas perdidas, os ecosistemas destruídos e o futuro roubado a Galicia. Como di a declaración de Ana Pontón: "Esta devastación debe ser un punto de inflexión. Exiximos transparencia, medios públicos e unha política forestal que protexa o noso monte e a quen o habita"

Naceu en Vigo en 1953, emigrando á Arxentina cos seus pais sendo aínda un neno. En 1990 retorno definitivamente a Galicia, especializándose en temas migratorios. Durante estes últimos anos escribiu numerosos libros sobre a emigración galega e impartiu distintas conferencias en distintos países do mundo. Nos últimos anos se dedicou ao documentalismo sendo director de 18 documentais. Na actualidade é o secretario xeral de Nova Esquerda Socialista, organización que participa do Novo Proyecto Común. Foi distinguido en numerososa oportunidades, sendo nomeado cidadán ilustre da cidade de Salvador de Bahia.