Mariano Rajoy pasa do Parlamento

O anuncio da presentación dunha moción de censura por parte de “Unidos-Podemos”, “En Comú Podem” e “En Marea” orixionou, como é sabido, un volume notábel de reaccións críticas encabezadas polas direccións do PP e do PSOE e acompañadas por moitas das persoas que, habitualmente, realizan análises políticas nos medios de comunicación.

Por Xesús Veiga | Compostela | 22/05/2017

Comparte esta noticia

Na campaña das primarias á Secretaría Xeral do Partido Socialista houbo unha coincidencia entre as tres candidaturas:a moción de censura constitúe unha ferramenta parlamentaria extraordinaria que só debe ser utilizada cando teña posibilidades aritméticas de conseguir o seu obxectivo. Xa que logo, nesa lóxica discursiva, a pretensión do actual terceiro grupo do Congreso sería pouco menos que unha frivolidade destinada a satisfacer os desexos de protagonismo mediático dos seus promotores.Curiosamente, estes dirixentes socialistas pasaron por riba dun dado histórico moi significativo:hai case 40 anos, Felipe González protagonizou unha iniciativa de censura semellante contra o goberno de Adolfo Suárez sabendo que non tiña apoios suficientes para facela prosperar.Daquela, o Partido Socialista presumía de exercer unha oposición seria e responsábel a pesar de que os seus máximos directivos eran coñecedores das conspiracións que existían no seo da xerarquía militar (e cuxa expresión mais perigosa tivo lugar o 23 de Febreiro de 1981).

Qué alternativa está ofrecendo o PSOE para enfrontar o gravísimo descrédito do goberno de Rajoy pola súa evidente implicación na corrupción estrutural do PP? Ademais da petición de comparecencias e da formulación de preguntas, foron presentadas unhas mocións de reprobación do ministro de Xustiza, do fiscal xeral do Estado e do fiscal anti-corrupción.Estas iniciativas saíron aprobadas por unha ampla marxe númerica debido aos apoios recibidos nas bancadas da oposición parlamentar.Certamente, a importancia política do sucedido non debe ser minusvalorada: é a primeira vez que o Congreso censura a un ministro e a dous fiscais de semellante relevancia.

Amparandose na circunstancia xurídica do carácter non vinculante das resolucións aprobadas, os afectados manifestaron a súa decisión de non cumprir a vontade maioritaria emanada do Congreso grazas ao aval que supuxo a explícita declaración de Rajoy favorábel á continuidade dos mesmos.Atopamonos, pois, ante unha situación gravísima:o poder executivo non quere respectar a decisión tomada pola Cámara que representa a soberanía popular nun momento no que se acumulan diversos episodios que cuestionan o adecuado funcionamento do propio sistema democrático.

A pesar de que o Partido Socialista era consciente de que o triunfo destas reprobacións non ía provocar o inmediato cese dos afectados polas mesmas, levou adiante esas inciativas para colocar ao PP ante a evidencia da súa real debilidade política. Por qué non aplica o mesmo criterio e presenta unha moción de censura nos vindeiros días? Non estamos ante unha situación de emerxencia democrática? Non resulta imprescindíbel conectar coa indignación que habita nunha parte significativa da cidadanía e demostrarlle que hai vimbios para construír unha alternativa ao PP?

Comparte esta noticia
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
Xesús  Veiga Buxán Licenciado en CC.EE. pola Universidade de Bilbao. Profesor –dende o ano 1974- no Departamento de Organización de Empresas e Comercialización da Facultade de CC.EE. da USC. Dirixente do MCG. Posteriormente, foi dirixente de Inzar.Foi deputado polo BNG no Parlamento galego dende 1993 ao 2005. Dende Setembro do ano 2005 ate o mes de Abril do ano 2009 foi asesor para asuntos económicos no Gabinete da Vicepresidencia da Igualdade e do Benestar da Xunta de Galicia.