Galicia emerxente

Falabamos hai uns días da borrosidade galega e da posibilidade metafórica de que Galicia chegue a ser borrada da xeografía, coa axuda dos actuais gobernantes.

Por Pablo Vaamonde | A Coruña | 07/01/2011

Outros autores tamén se apuntan nesta corrente crítica. M.A. Murado afirma no seu libro Outra idea de Galicia que esta terra leva vinte anos con crecemento poboacional negativo e a súa taxa de fecundidade é das máis baixas de Europa. Conclúe: "aínda que improbable demograficamente, a fantasía pesimista dunha extinción absoluta dos galegos diríase que non está tan lonxe". Tamén X.M. Pereiro, nun artigo recente e facendo referencia á política actual, afirma que "Galicia non existe, só cargos coa mesma altura de miras que se gobernasen unha comunidade de veciños".

Máis, feito o diagnóstico, cómpre ollar o panorama con perspectiva e tentar manter o optimismo. Non podemos deixarnos contaxiar polas tendencias autolíticas dos actuais dirixentes. Como decía J.L. Sampedro nunha entrevista "son máis importantes as crenzas que as verdades". É preciso alimentar a confianza no futuro colectivo. O desánimo só serve para crear vitimismo e leva directamente á autodestrución.

Henrique Alvarellos publicou un precioso libro, Galicia en cen prodixios, no que fai un paseo visual por diferentes puntos da nosa xeografía que nos converten en territorio singular: desde o único río europeo que desemboca en fervenza (o Xallas) ata o faro máis antigo do mundo (a torrre de Hércules). O autor, impresionado polo seu percorrido, afirma: " Galicia é unha terra con claro porvir. Hai futuro, hai luz entre os ceos atoldados das longas invernías". Concordamos con el e podemos afirmar que hoxe Galicia é unha potencia nos sectores da confección, na pesca, na acuicultura, nos balnearios e augas termais, nos viños, na construción naval e na produción de enerxía eléctrica.

A pesar dos escépticos existe un empuxe empresarial descoñecido hai anos, e temos unha mocidade máis preparada que nas xeracións anteriores. Contamos, ademais, con xente emprendedora e comprometida na construción do país. Quero nomear aquí a Xosé González e Carmen Pérez Vaquero, que levan anos traballando arreo desde diferentes plataformas (Asociación de Funcionarios para a Normalización Lingüística, Fundación Lois Peña Novo, Foro Enrique Peinador, Premios da Crítica de Galicia, etc.) co obxectivo de regaleguizar Galicia. Forman parte da estirpe dos bos e xenerosos. Son da casta dos imprescindibles que sinalaba Bertolt Brecht. Así pois, como di o propio Pepe de Redondela nunha recente misiva de Nadal: "Non perdamos a ilusión na tarefa común de facer que Galicia sexa cada día máis galega".