Por Galicia Confidencial | Madrid | 07/03/2018 | Actualizada ás 12:00
Un grupo de xornalistas impulsa un manifesto de apoi a folga deste 8 de marzo. Unha folga, que din, se fai para loitar polos seus dereitos como profesionais da comunicación, pero tamén o de millóns de mulleres que sofren acoso, precariedade laboral e fendas salariais.
Así, reclámanlle ás empresas transparencia salarial e unha revisión de categorías, complementos e criterios profesionais que permitan acabar con ela. Tamén reivindican o seu dereito a ocupar postos de poder e responsabilidade e que sexan tidas en conta nas promocións profesionais para postos intermedios.
“Sufrimos niveis de temporalidade superiores aos dos nosos compañeiros. Da mesma maneira denunciamos a inestabilidade laboral das compañeiras freelance e das falsas autónomas, unha situación de precariedade que se fixo habitual nos últimos anos”, indican. Por outra banda, tamén reclaman máis flexibilidade horaria para poder conciliar a vida laboral coa familiar.
Este é o seu manifesto:
Mulleres xornalistas de decenas de medios e axencias de comunicación, gabinetes de prensa, e, en xeral, traballadoras de medios e empresas xornalísticas apoiamos a folga xeral feminista convocada para este 8 de marzo. Da mesma maneira, instamos a todas as compañeiras a que se somen á mobilización na medida das súas posibilidades e circunstancias.
Todas sufrimos o mesmo machismo que as mulleres do resto de sectores “precariedade, inseguridade laboral, brecha salarial, teito de cristal, acoso sexual ou ninguneos” pero coas particularidades asociadas á nosa profesión. Somos conscientes da relevancia social do noso traballo e, por iso, mostramos tamén a nosa preocupación pola visión parcial da realidade que tantas veces ofrecen os medios e na que falta a presenza e achegas das mulleres. O feminismo tamén é necesario para mellorar o xornalismo.
Por iso, neste 8 de marzo esiximos aos medios de comunicación e empresas xornalísticas que teñan en conta as nosas reivindicacións:
A fenda salarial é unha realidade no noso sector. Esiximos ás empresas transparencia salarial e unha revisión de categorías, complementos e criterios profesionais que permitan acabar con ela.
Teito de cristal. As direccións dos medios e empresas xornalísticas están copadas por homes. Reivindicamos o noso dereito a ocupar postos de poder e responsabilidade e a que se nos teña en conta nas promocións profesionais para postos intermedios.
Precariedade. Sufrimos niveis de temporalidade superiores aos dos nosos compañeiros. Da mesma maneira denunciamos a inestabilidade laboral das compañeiras freelance e das falsas autónomas, unha situación de precariedade que se fixo habitual nos últimos anos.
Corresponsabilidade e coidados. Denunciamos que as dinámicas de traballo priorizan o presentismo e a libre disposición e son alleas ás necesidades de coidado que teñen todas as persoas. Cremos que a corresponsabilidade e a flexibilidade non debe ser un asunto de boa vontade senón unha prioridade que as empresas deben asumir para que estas tarefas repártanse por igual entre mulleres e homes. Como noutros sectores, unha ausencia de conciliación real prexudica máis ás mulleres, que acaban modificando ou recortando os seus horarios para poder coidar e mesmo abandonando o seu emprego ou cambiando de profesión.
Acoso sexual e laboral. Son moitas as xornalistas que sufriron por parte de compañeiros e superiores, pero tamén de fontes, situacións de acoso sexual. Doutra banda, o ninguneo, a condescendencia, o paternalismo e os mansplaining están á orde do día nas redaccións e fóra delas, na nosa actividade diaria. Como profesionais da comunicación sufrimos acoso en liña, ademais de comentarios violentos e machistas nas nosas pezas
Os espazos de opinión e os faladoiros están masculinizados. Hai máis que suficientes mulleres xornalistas e expertas que poden equilibrar eses espazos.
Mirada parcial e preocupación polos enfoques. Todas estas fendas que sufrimos as xornalistas teñen consecuencias, tamén nos contidos e nos enfoques dos medios de comunicación. A visión da realidade que transmiten é moitas veces parcial e está nesgada porque non ten en conta na mesma medida as experiencias, os relatos e as vivencias das mulleres que, a miúdo, son tratadas como personaxes secundarios ou con estereotipos. Un exemplo é o tratamento da violencia machista, que en moitas ocasións segue culpabilizando á vítima. As primeiras páxinas, as aperturas de medios e informativos son decididas por homes.
Instamos á audiencia e a lectores e lectoras a ser cómplices das nosas demandas. As mulleres asinantes deste manifesto fano a título individual e non queremos que ningún partido político, sindicato ou medio de comunicación aprópiese das nosas reivindicacións.
Convocamos a lectura deste manifesto o 8 de marzo ás 12:30 na praza de Callao de Madrid e animamos a que se convoquen outras lecturas noutras cidades do país. Compañeiras de Barcelona, por exemplo, van lelo á mesma hora nos Xardíns de Montserrat Roig.
Se tes problemas ou suxestións escribe a webmaster@galiciaconfidencial.com indicando: sistema operativo, navegador (e versións).
Agradecemos a túa colaboración.