Máis de 6.400 mulleres xornalistas asinan un manifesto de apoio á folga

“Todas sufrimos o mesmo machismo que as mulleres do resto de sectores precariedade, inseguridade laboral, brecha salarial, teito de cristal, acoso sexual ou ninguneos, pero coas particularidades asociadas á nosa profesión”, aseguran.

Por Galicia Confidencial | Madrid | 07/03/2018 | Actualizada ás 12:00

Comparte esta noticia

Un grupo de xornalistas impulsa un manifesto de apoi a folga deste 8 de marzo. Unha folga, que din, se fai para loitar polos seus dereitos como profesionais da comunicación, pero tamén o de millóns de mulleres que sofren acoso, precariedade laboral e fendas salariais.

Mulleres xornalistas
Mulleres xornalistas | Fonte: periodismociudadano.com.

Así, reclámanlle ás empresas transparencia salarial e unha revisión de categorías, complementos e criterios profesionais que permitan acabar con ela. Tamén reivindican o seu dereito a ocupar postos de poder e responsabilidade e que sexan tidas en  conta nas promocións profesionais para postos intermedios. 

“Sufrimos niveis de temporalidade superiores aos dos nosos compañeiros. Da mesma maneira denunciamos a inestabilidade laboral das compañeiras freelance e das falsas autónomas, unha situación de precariedade que se fixo habitual nos últimos anos”, indican. Por outra banda, tamén reclaman máis flexibilidade horaria para poder conciliar a vida laboral coa familiar.

Este é o seu manifesto:

Mulleres xornalistas de decenas de medios e axencias de comunicación, gabinetes de prensa, e, en xeral, traballadoras de medios e empresas xornalísticas apoiamos a folga xeral feminista convocada para este 8 de marzo. Da mesma maneira, instamos a todas as compañeiras a que se somen á mobilización na medida das súas posibilidades e circunstancias.

Todas sufrimos o mesmo machismo que as mulleres do resto de sectores “precariedade, inseguridade laboral, brecha salarial, teito de cristal, acoso sexual ou ninguneos” pero coas particularidades asociadas á nosa profesión. Somos conscientes da relevancia social do noso traballo e, por iso, mostramos tamén a nosa preocupación pola visión parcial da realidade que tantas veces ofrecen os medios e na que falta a presenza e achegas das mulleres. O feminismo tamén é necesario para mellorar o xornalismo.

Por iso, neste 8 de marzo esiximos aos medios de comunicación e empresas xornalísticas que teñan en conta as nosas reivindicacións:

A fenda salarial é unha realidade no noso sector. Esiximos ás empresas transparencia salarial e unha revisión de categorías, complementos e criterios profesionais que permitan acabar con ela.

Teito de cristal. As direccións dos medios e empresas xornalísticas están copadas por homes. Reivindicamos o noso dereito a ocupar postos de poder e responsabilidade e a que se nos teña en conta nas promocións profesionais para postos intermedios.

Precariedade. Sufrimos niveis de temporalidade superiores aos dos nosos compañeiros. Da mesma maneira denunciamos a inestabilidade laboral das compañeiras freelance e das falsas autónomas, unha situación de precariedade que se fixo habitual nos últimos anos.

Corresponsabilidade e coidados. Denunciamos que as dinámicas de traballo priorizan o presentismo e a libre disposición e son alleas ás necesidades de coidado que teñen todas as persoas. Cremos que a corresponsabilidade e a flexibilidade non debe ser un asunto de boa vontade senón unha prioridade que as empresas deben asumir para que estas tarefas repártanse por igual entre mulleres e homes. Como noutros sectores, unha ausencia de conciliación real prexudica máis ás mulleres, que acaban modificando ou recortando os seus horarios para poder coidar e mesmo abandonando o seu emprego ou cambiando de profesión.

Acoso sexual e laboral. Son moitas as xornalistas que sufriron por parte de compañeiros e superiores, pero tamén de fontes, situacións de acoso sexual. Doutra banda, o ninguneo, a condescendencia, o paternalismo e os mansplaining están á orde do día nas redaccións e fóra delas, na nosa actividade diaria. Como profesionais da comunicación sufrimos acoso en liña, ademais de comentarios violentos e machistas nas nosas pezas

Os espazos de opinión e os faladoiros están masculinizados. Hai máis que suficientes mulleres xornalistas e expertas que poden equilibrar eses espazos.

Mirada parcial e preocupación polos enfoques. Todas estas fendas que sufrimos as xornalistas teñen consecuencias, tamén nos contidos e nos enfoques dos medios de comunicación. A visión da realidade que transmiten é moitas veces parcial e está nesgada porque non ten en conta na mesma medida as experiencias, os relatos e as vivencias das mulleres que, a miúdo, son tratadas como personaxes secundarios ou con estereotipos. Un exemplo é o tratamento da violencia machista, que en moitas ocasións segue culpabilizando á vítima. As primeiras páxinas, as aperturas de medios e informativos son decididas por homes.

Instamos á audiencia e a lectores e lectoras a ser cómplices das nosas demandas. As mulleres asinantes deste manifesto fano a título individual e non queremos que ningún partido político, sindicato ou medio de comunicación aprópiese das nosas reivindicacións.

Convocamos a lectura deste manifesto o 8 de marzo ás 12:30 na praza de Callao de Madrid e animamos a que se convoquen outras lecturas noutras cidades do país. Compañeiras de Barcelona, por exemplo, van lelo á mesma hora nos Xardíns de Montserrat Roig. 

Comparte esta noticia
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
Comenta
Comentarios 4 comentarios

1 Víctimas S.A.

Manifesto "NO SOMOS VÍCTIMAS" asinado por mulleres de primeiro nivel: https://elpais.com/elpais/2018/03/0...

1 trap

¡de primeiro nivel! seica as hai de segundo? terceiro? cuarto?...

2 Braisiño

Pura extrema dereita española. ¿María Blanco? Todo o que é María Blanco está en ser a irmá de Miguel Angel Blanco, asasinado por ETA. Poucas e priviliexadas..... Nada máis.

3 Víctimas S.A.

De primeiro nivel quere dicir CI>100, non coma vós ou as xornalistas esas do manifesto feminazi. En canto ao de María Blanco, agardo argumentos que non sexan ad hominem, se é que sodes quen de facelos.