Porén, hai un elemento algo estraño aquí, algo que non cadra ben. Trátase da desvantaxe que sofren, neste caso, as librerías do país. O lector, polo mesmo prezo, leva menos. Como as ganancias dos grandes almacéns se adiviñan millonarias, o contraste – José Saramago sabía ben deste conflito - é escandaloso respecto ás librerías humildes, moitas das cales se ven obrigadas a pechar para sempre. En Santiago de Compostela, por dar un exemplo, estaban eses valiosos bazares do saber que eran Abraxas, González, Aerno, Encontros ou a propia Galí, na rúa do Vilar, que aseguraba ser a máis antiga de España en funcionamento. Todas estas librerías desapareceron na capital galega, unha cidade universitaria.
Da mesma maneira, como me comentaba hai uns días o amable e sabio bibliotecario de Porto do Son, José Manuel Mariño Ventoso, moitas persoas deixan de lado o comercio local - as tendas de toda a vida ou as novas que loitan por sobrevivir - en favor de grandes superficies ou mercando por internet. O groso dos beneficios sairá para países como Alemaña, Francia ou Suecia. Co adeus definitivo de moitos comercios pequenos, mingua a economía e o ambiente de moitas vilas e poboacións, que esmorecen e notan como a xuventude se marcha.
Sen querer prexudicar aos empregados das grandes compañías, non sería aconsellable apoiar tamén aos pequenos e medianos comerciantes da nosa terra? Sabemos que non todos o merecerán, por non seren amables ou por non realizar un maior esforzo, pero son a nosa xente, e os seus ingresos transformaranse en parte mediante os impostos en melloras das escolas, dos centros médicos e da seguridade nas estradas, por mencionar algúns destinos importantes.
Hai un encanto, un agarimo, unha orixinalidade, unha humanidade e un calor humano nos establecementos pequenos que soamente en escasas ocasións se perciben nos grandes, xa que ó fin e ó cabo son as persoas as que marcan/mercan a diferencia.
* Artigo dedicado á librería Cándido de Rianxo, a máis antiga de Galicia