Os que pasamos dos sesenta lembramos unha Galicia maioritariamente monolingüe e os efectos perversos dun ensino impartido exclusivamente en castelán por mestres que prodigaban os complexos lingüísticos dos galegos que non tiña outro medio de expresión que a tradición oral. Eso si, resistía nalgúns letreiros de tabernas con nomes evocadores: O´Refuxio, A´Regadeira, A´Chavola, O´Cunqueiro, O´Muiño, que nalgúns casos completábanse anunciando con letra miúda: “viños e comidas”; tabernas nas que se cantaban en improvisados orfeóns cantigas populares.