Vota en clave Máis País
Tras os comicios do 10- N todo continuará igual se os electores que teñen a chave do cambio non emiten un voto en conciencia, para impedir que os desatinos do neoliberalismo sigan conducíndonos ao extravío como país e impoñendo o status quo duns poucos en desvantaxe do interese xeral.
Por galdo1950 (http://galdo-fonte-xm.blogspot.com/) | GC ABERTO | 04/11/2019
Máis aló da amálgama de siglas as formacións políticas proclives ao neoliberalismo coinciden en defender unha drástica redución do gasto público e da intervención do Estado na economía en favor do sector privado, para que sexa este quen desempeñe as competencias que tradicionalmente foron asumidas polo Estado.
A finalidade non é outra que lograr a supremacía do privado sobre o público para conseguir con iso o enfraquecemento, cando non o desmantelamento puro e duro da totalidade dos logros sociais de anos precedentes.
En síntese, a súa verdadeira intención é aplicar unha liberalización que non só afecte ao desenvolvemento da actividade económica, senón tamén e moi especialmente á política de benestar social (pensións, sanidade, cultura emprego, etc.)
Aínda cando para a maioría da sociedade o neoliberalismo é unha abstracción que nada ten que ver con eles, o certo é que sen ser asimilado como ideoloxía política, desde a súa orixe a finalidade da súa implantación foi modificar no substancial o noso sistema de vida cambiando para o efecto o centro de poder; ata o extremo de converterse na actualidade na raíz causante da totalidade dos nosos problemas.
E iso ocorre aínda cando o seu resultado revela inequivocamente a ineficacia da súa validez e a nulidade dos seus postulados, pois a pesar do seu estrepitoso fracaso segue sendo o modelo imperante e contra toda xustificación é a ideoloxía que domina as dinámicas da actividade política, aínda cando ademais dunha ideoloxía anacrónica, o neoliberalismo é un pensamento fundamentalista da vida con tendencia perturbadora, que polo seu carácter excluínte e marcadamente absolutista, resulta totalmente contraproducente para a estabilidade do país e altamente pernicioso para a súa saúde económica e democrática.
É evidente que a política neoliberal ademais de atentar contra os dereitos fundamentais produce o esborralle dos principios democráticos desde o interior do propio sistema, e esa regresión débese á abdicación política do Estado fronte ás indómitas dinámicas dos mercados.
E así cando a crecente complexidade social esixía o máximo desenvolvemento da esfera pública; contra todo prognóstico imponse a primacía da economía e dos intereses privados, enaltecidos desde a ficción como fontes do progreso e crecemento, un sofisma que con todo fornece o efecto buscado ao achicar a esfera pública e lograr a súa subordinación aos intereses particulares.
Por iso os neoliberais toleran a democracia a condición de que esta atéñase ás regras do xogo que eles previamente ditaron, sen que salvo contadas excepcións a maioría dos partidos políticos fagan nada por remediar tal primacía, extremo que contra as súas promesas electorais pon de manifesto que nun contexto dominado por un proxecto neoliberal é totalmente incompatible a continuidade do sistema de servizos sociais e por tanto inconciliábel o desenvolvemento pleno do Estado de benestar.
Os prexudiciais efectos do neoliberalismo son de tal impacto que non só puxeron en perigo de modo directo a estabilidade do conxunto da sociedade senón tamén o dereito ao futuro de xeracións vindeiras, por iso é polo que supón un contrasenso que prosélitos políticos do credo neoliberal sigan agora á fronte da función política defendendo intereses bastardos ligados aos seus aliados capitalistas, destinando miles de millóns de euros de diñeiro público a salvar ás entidades bancarias copartícipes da hecatombe, mentres non reparan en reducir o estado social a mínimos á vez que escamotean recursos de apoio ao fortalecemento do tecido empresarial e do emprego.
Vivimos un proceso de radicalización neoliberal sen precedentes, en risco de deixar atrás a democracia e converter o triunfo do fascismo nunha posibilidade, iso polo menos é o que advirte a actitude dos seus adláteres institucionais que sen distingos como portavoces do poder oligárquico reafírmanse en defender que non pode haber outra lóxica política distinta do neoliberalismo, o que en si mesmo é atentatorio contra os dereitos fundamentais e por tanto contra a orde constituída.
Ante tal ameaza de involución o voto é a única ferramenta coa que frear o paso ao neoliberalismo e ás "reformas estruturais" que en propio beneficio levan repercutindo «inmisericorde». sobre a masa social, sufraxio que segue en uso porque ata o momento a ortodoxia económica na súa restritiva visión da democracia non logrou a súa abolición, aínda cando sabido é que a súa finalidade última é asfixiar a capacidade de autogoberno dos cidadáns, pois sobra dicir que no seu guión todo obstáculo ás súas expectativas está chamado á supresión, xa que aspectos como fraternidade ou solidariedade na que se inscriben os valores democráticos, non teñen cabida no desenvolvemento da súa deshumanizada orde económica.
Cando os perniciosos efectos da crise do 2007 seguen lastrando no substancial o funcionamento da nosa economía, ninguén desde a esfera política pode ter a desvergoña de manter a vixencia do fracasado modelo neoliberal, cando o que esixe a situación é a implantación de alternativas de superación, e toda oposición a iso debe ser castigada polos electores de tal modo que conduza á desaparición deses partidos satélite, única fórmula efectiva de darlle un envorco á situación e frear en seco as políticas de vulneración dos dereitos cidadáns básicos e as liberdades fundamentais.
