Xuízo Pazo Meirás: Os Franco aseguran que ningunha administración se encargou do pazo desde a morte do ditador
O Pazo de Meirás tivo protección oficial e servizos gratis das administracións ata a década dos noventa. Máis de medio centenar de persoas concéntranse ás portas do xuízo ao berro de "Franquismo nunca máis".
Por Europa Press / Redacción | A CORUÑA | 06/07/2020 | Actualizada ás 12:46
Testemuñas achegadas pola familia Franco no xuízo que se celebra para a recuperación do Pazo de Meirás como "ben público" --tras a demanda presentada pola Avogacía do Estado-- alegaron que ningunha administración se "fixo cargo" do inmoble tras a morte do ditador, segundo expuxeron na súa declaración.
Fronte ao seu testemuño, os chamados polo Estado ratificaron o uso de persoal de administracións e de fondos públicos para labores de mantemento e vixilancia, neste último caso por parte de gardas civís.
"Á miña avoa expulsárona da súa casa", expuxo un deles, veciño de Meirás, a preguntas da Avogacía do Estado en relación ao "proceso coactivo" que, segundo sostén esta parte --no xuízo que celebra o Xulgado de Primeira Instancia número uno da Coruña-- houbo en relación ao proceso de adquisición do pazo por parte do Franco.
O Estado, a cuxa demanda se suman tamén a Xunta, a Deputación coruñesa e os concellos de Sada e A Coruña, defende tamén que a escritura de 1941, pola que se adquiriu o inmoble, é unha "venda simulada", algo que negan os letrados do Franco. No seu caso, argumentan que se trata dun documento legal e que o Pazo de Meirás é unha "propiedade privada", da que o Estado e as demais administracións se desentendieron.
E en tentar demostrar ou negar estas dúas formulacións centráronse as preguntas realizadas ás testemuñas. O primeiro en declarar foi un garda hortelano, que desempeñou as súas funcións como tal entre os anos 1982 e 1990, destinado alí pola Garda Civil.
"A min pagábame a Garda Civil", indicou a preguntas da Avogacía do Estado esta testemuña,que explicou que, tras o incendio de 1978, o inmoble non se atopaba "en condicións" de ser usado e que a familia Franco non se aloxaba alí.
DECLARACIÓNS DO EX-ALCALDE DE SADA
O exalcalde de Sada desde 1979 ata 2007, o popular Ramón Rodríguez Ares, manifestou, no xuízo pola devolución do Pazo de Meirás, que o inmoble "foi sempre unha propiedade privada". "Para recuperar algo ten que ser antes de alguén", dixo ao ser preguntado polas mobilizacións para esixir a súa devolución.
O ex rexedor, que se definiu como "amigo" da familia Franco, negou outorgar na súa etapa na Alcaldía "algún beneficio público ou fiscal" ao pazo e que o inmoble estivese en situación de "abandono" por parte da familia tras o incendio de 1978. Tamén rexeitou ver vixilancia da garda civil cando o visitaba.
"Supoño que si", dixo ao ser preguntado se por parte dos Franco se pedíu licenza para as obras de rehabilitación do pazo. A esta cuestión, referiuse Luís Fernando Quiroga e Piñeyro, amigo da familia Martínez Bordiú Franco e sogro dunha das demandadas.
Destas obras, precisou que se realizaron entre os anos 1998 e 2002 e insistiu en que se utilizou o inmoble tras as mesmas. "Ían no verán parcialmente". Tamén expuxo que ningunha administración participou na rehabilitación. "Fraga dixo que non era posible axudar", expuxo sobre o expresidente da Xunta.
APROVEITAMENTO DE SERVIZOS PÚBLICOS
Dúas das testemuñas citadas no xuízo do Pazo de Meirás para dirimir se, como sostén a Avogacía do Estado, é un ben público ou unha propiedade privada como argumenta a familia Franco, ratificaron a prestación de servizos no inmoble por parte de persoal de administracións ata a morte do ditador e no caso de axentes da Garda Civil en anos posteriores.
Así o manifestou un veciño de Meirás, que explicou que había gardas civís vixiando o inmoble, unha tarefa que neste caso mantívose ata a década dos oitenta, así como "traballadores da Comandancia de obras e xardineiros do Concello da Coruña para preparar o pazo", dixo sobre as semanas previas á chegada de Franco e a súa familia nos meses de verán.
Esta testemuña expuxo que, tras o falecemento de Franco, mantívose en anos posteriores a función de vixiar por parte dos gardas civís desprazados ao mesmo, aos que se sumaban os gardas hortelanos, o último foi tamén un axente da Garda Civil que estivo desde 1982 ata 1990.
Outra testemuña, funcionario do Concello da Coruña, apuntou que na década dos 60 "e algúns anos dos 70" os bombeiros desta cidade "levaban auga ao pazo" e participaron nos labores de extinción do lume de 1978. "Había cinco ou seis saídas", dixo sobre os desprazamentos dos bombeiros antes do incendio, pero tamén de xardineiros e, nalgún caso, canteiros.
MANFESTACIÓN ÁS PORTAS DO XUÍZO
O inicio do xuízo foi recibido por aáis de medio centenar de persoas que se concentraron ás portas da ante a antiga sede da Audiencia Provincial da Coruña con berros como "O pazo é do pobo", "Franquismo nunca máis" ou "Devolución do pazo de Meirás". Os manifestantes, que se mantiveron no acceso á sede xudicial desde primeira hora da mañá, contaron entre as súas filas co o vicepresidente da Deputación da Coruña, Xosé Regueira que afirmou ter "grandes esperanzas" en que o xuízo "acabe dunha vez co espolio" da familia Franco.
Tamén se atopaba entre os manifestantes a candidata do BNG á presidencia da Xunta, Ana Pontón, que defendeu ante os medios que "é de xustiza que o pazo se devolva". "É unha reparación ás vítimas, é camiñar cara á verdade e ten que ser un primeiro paso para que outros pozos negros que quedan do franquismo váianse abrindo", apuntou. Pontón recoñeceu o traballo de asociacións de memoria histórica e historiadores neste proceso e pediu seguir facendo "presión social e política" para que tamén se devolvan outros "bens expoliados polo franquismo", como a Casa Cornide da Coruña.
