Visión de ABB sobre a sanidade. Carta aberta ao presidente da Xunta de Galicia e ao conselleiro de Sanidade

CONSIDERACIONS XERAIS

Por iso, os membros de ABB cren que é fundamental reinventar o Sergas. Hai que aplicar novas ideas, novas estratexias, en definitiva, crear unha nova organización das estruturas asistenciais da nosa Comunidade.

Non poden seguir existindo dous niveis asistenciais independentes e, case se podería dicir, enfrontados e que, coa creación das estruturas de xestión integrada (EOXI) que implantou o Sergas desde 2010, non conseguiu solucionar. Se non, pola contra, empeorou drasticamente.

O Sergas, como entidade aseguradora, debe dar unha resposta única aos problemas de saúde dos galegos. A responsabilidade e/ou o desexo de ir ao encontro dos especialistas hospitalarios (AE) nunca pode quedar no paciente. A interrelación entre as distintas estruturas da organización sanitaria será sempre responsabilidade e decisión da propia organización.

Non se pode seguir fomentando a cultura dos “especialistas” e o “centrismo hospitalario” (nisto tamén foi determinante a invención das EOXIs como estrutura de xestión única para toda a área sanitaria). Hoxe os pacientes solicitan ser atendidos pola AE. Para eles, o Médico de Familia non é un especialista, só a AE resolverá o seu problema de saúde e só neste nivel poderán pedirlle as probas diagnósticas que precise. É moi frecuente ver pacientes con varios “especialistas de cabeceira”, cautivos da CE, e que só acuden ao seu centro de saúde por cuestións burocráticas.

Este sistema de funcionamento, vixente hoxe no Sergas, é nefasto para a saúde e o benestar da poboación galega. Os especialistas dos hospitais saben cada vez máis, pero de menos cousas. Falta recuperar esta visión clínica no seu conxunto, recuperar ese “médico de cabeceira” de sempre, o que ve o Paciente como un todo e non só unha parte.

Polo tanto, cada Paciente terá un único médico de referencia. Un médico responsable da súa saúde integral. E, sen dúbida, este médico debe ser o seu Médico de Atención Primaria, o seu Médico de Familia, peza fundamental e indiscutible dun Sistema Sanitario Saneado...

MEDIDAS CONCRETAS

• O Médico de AP debe ter acceso ás probas complementarias e diagnósticas básicas e necesarias. Deben establecerse mecanismos que impidan a repetición destas probas xa que poden ser vistas por calquera facultativo do Sergas.

• A AP estará dotada dos medios necesarios, estables e cunha retribución polo menos igual á AE, para que, con total garantía, poidan dispor do tempo suficiente para o exercicio destas funcións de Médico de Referencia. Estas funcións incluirían, ademais das descritas: Visitas aos seus pacientes hospitalizados; Comunicación verbal e directa co médico da AE; formación continuada obrigatoria; Guardias de urxencias, que recaerán nos propios médicos de referencia e as súas correspondentes libranzas (desaparición do concepto, con todas as súas consecuencias, PAC); sesións clínicas; etc.

• Toda a atención pediátrica programada e urxente de cada área sanitaria integrarase nunha única estrutura organizativa. Deixando só a pediatría especializada de segundo nivel nos centros de referencia comarcais.

• Todas as consultas sanitarias estarán na AP. Tamén se integrará a atención social e todos os recursos sociosanitarios e toda a saúde mental básica.

• Desaparecerán as unidades HADO, incorporándose na AP, así como as Unidades de Cirurxía Menor Ambulatoria.

• Establecer médicos de AE de referencia para cada Unidade Primaria con mecanismos formais e informais de comunicación e colaboración.

• Establecer e arraigar a cultura de facer só o que realmente engade valor, deixando de facer todo o que é innecesario. Incorporaranse novas categorías profesionais e novas titulacións para desenvolver as funcións e cometidos que restan ao médico do que só pode facer el. 

• Áreas sanitarias máis pequenas, mellor estruturadas, máis organizadas e con orzamentos diferenciados e con equipos directivos curtos e diferenciados. Carteis de servizo establecidos, claros e equitativos, e con referencias ben definidas en toda a Comunidade.

• O hospital non pode seguir sendo o eixo do sistema sanitario galego, o destino da maioría dos recursos económicos e humanos e o esforzo e a dedicación case total dos xestores e políticos sanitarios da nosa Comunidade. 

• Toda organización precisa saber cara a onde vai, cales son as súas metas e obxectivos a curto, medio e longo prazo. Non se pode seguir improvisando e tomando medidas incongruentes e sen sentido que só agravan a situación actual.

 

• A sanidade é un sector en permanente crise e hai que aprender a xestionar as crises e responder cos recursos dos que dispoñemos. Establecemos cara a onde imos, cara a onde queremos chegar e, cos recursos dos que dispomos, establezamos a estratexia e damos os pasos, un a un, axeitados a este obxectivo que queremos acadar.

 

Só unha información: no ano 2009, o informe elaborado por expertos sobre “Propostas de transformación do PC en Galicia” xa trataba a falta de profesionais nos Centros de Saúde. Pensamos que isto o resume todo.

Asociación Batas Blancas