O tartan galego

Recordo unha vez tocando co tin wistle nun pub en Dingle, unha peza antiga do repertorio galego, un dos que estava ali quedouse sorprendido (a cara era todo un poema), colleu a flauta, he empezou a tocar unha peza casi igual do repertorio irlandes. asi como cando vin un castro en irlanda ( identico a os de galicia ). Polo que non devemos ser hipocritas ou cinicos, e non querer ver as evidencias, xa non só no tema das tradicions, se non a propia historia en si. Vergonza me da , que en San Ciprian, onde vivo, naide sepa por que a unha casa antiga chamanlle a casa de O'Connor(refugiados irlandeses vidos no 1603 depois da derrota de Kinsale), ou que a zona chamarase Britonia nun tempo atrais antes de pasar a chamarse mondoñeno. Desde logo, hay que admitir que Franco fixo un bon traballo, he que ahora non sepamos quen somos, e que o mirar hacia atrais, teñamos medodo que vemos.

Moitos antes de abrir a boca deverian documentarse. Efectivamente hasta moi entrado o siglo XVIII usabase no traxe galego unha especie de saia moi parecida o kilt ,e mais o kilt irlandes; a partir do XIX quedou en desuso( no NE de portugal siguen usandoa, para informacion de moitos);na entrada do seculo XIX, he cando mais se perderon as señas galegas, exmplos como a entrada da xota no repertorio galego e a incorporación da festa taurina (como algun dixo por ahi) son mostras da entrada de elementos foraneos na nosa cultura, seguramente co traxe pasou o mesmo.

Non te preocupes... sempre che quedará Zara hombre

de tanto reinvento identitario no que tanto se entreteñen algúns gurús, ao final vai resultar que andaremos de entroido todo ano con miles de identidades variadas e varipintas ao lombo. como ten que ser.

para ensinar as canivelas por Principe e tamén para airear o carallo polo Arenal... todo vantaxes nesta fantástica prenda. A camisola tamén é unha chulada!