Cristina Piñeiro, diagnosticada con 24 anos dun linfoma de Hodgkin: "Pasaron 12 anos desde o transplante"

Cristina Piñeiro é unha auténtica supervivente que pode contar a súa historia, que é sinónimo de esperanza. Tiña 24 anos cando lle diagnosticaron un linfoma de Hodgkin, un tipo de cancro hematolóxico e precisaba unha doazón de medula ósea. "Xa fai 12 anos desde transplante e o meu caso penso que pode ser esperanzador para a xente que agora o está vivindo", recoñece Cristina, cuxa experiencia lle levou a crear Asotrame. É a asociación Gallega de Afectados por Transplantes Medulares e Enfermidades Oncohematolóxicas (Asotrame), que procura "estar ao lado dos pacientes e familaires". O cancro hematolóxico "é un cancro de sangue, non un tumor sólido, como pode ser o de mama ou outro tipo de órganos", comenta a presidenta, que sinala que esta doenza englobaría "linfomas, leucemias e mielomas". 

A Rede Española de Rexistros de Cancro Hematolóxico (HematoREDECAN) estima que en 2024 se diagnosticarán 28.657 casos de cancro de sangue en España, o que representa unha taxa de 55,9 casos por 100.000 habitantes. "Cada vez hai máis casos, unha maior incidencia, que afecta tamén cada vez máis á xente nova", expresa Cristina. 

Expón o que sería o tratamento unha vez se diagnostica o cancro hematolóxico. "Este tipo de cancro tamén se trata con quimioterapia, se ben é certo que existen outras liñas con inmunoterapia. En moitos casos, é necesario facer un transplante de medula ósea", comenta. Neste sentido, nalgúns "linfomas" pode realizarse un "autotransplante", que vén sendo un transplante de medula, pero das "propias células nai". Entre as posibilidades de doazóns estaría a doutra persoa, emparentada ou que vén da busca do Rexistro español de doantes de medula ósea. "Cada vez se fan máis transplantes haploidénticos, que das células nai do pai ou nai sempre e cando sexan un 50% compatibles co paciente", conta. No tratamento, como elemento diferenciador a outro tipo de cancro, destaca que a parte da quimioterapia, os transplantes de médula "son procesos que se soen aplicar en moitos casos dun cancro hematolóxico". 

 

 

Paciente oncolóxico

 

 

Ver esta publicación en Instagram

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Una publicación compartida por Galicia Confidencial (@galicia_confidencial)

O TRANSPLANTE, SINÓNIMO DE ILLAMENTO

Cristina fai 12 anos pasou polo proceso de transplante e a día de hoxe pode contar o que foi a súa experiencia: " A nivel físico e orgánico son procesos duros porque o que intentan con transplante é poñer a túa medula ósea a cero, para que despois se poidan transplantar esas células nai e que a medula ósea volva xerar os glóbulos vermellos, brancos e plaquetas". Describe que durante o proceso o paciente ten que estar illado, "en habitacións de illamento con condicións moi asépticas" para que "ningún virus ou bacteria poida levar á morte a ese paciente". 

Fai fincapé no duro que é o proceso no plano emocional, "como mínimo será durante un mes e conleva estar illado de todo o mundo prácticamente". Cun acompañante, ou no mellor dos casos, con dous. Con todo isto, afirma: "É moi duro, pero por sorte aquí, en Asotrame, somos moitos os pacientes que o podemos contar e, que todas esas persoas que están vivindo o proceso, vexan que se pode saír diso". Sempre di que o feito de diagnosticar un cancro é duro a calquera idade porque implica "facer unha parada na túa vida" e "transformar moitas cousas que facías ata ese momento". Cristina descríbeo como un "mazazo psicolóxico" e no seu caso, só tiña 24 anos cando recibiu a nova o que supuxo ser consciente de que había moitas cousas que se aprazarían. "Foi moi duro, pero coa nova situación, tiras para adiante", afirma. 

Dos primeiros momentos de saber o diagnóstico apunta ao "medo" e a "inseguridade" de non saber o que vas a vivir. Neste sentido, pensa que é fundamental a axuda de familia, amigos, así como un profesional si se precisa. "Ter unha asociación de pacientes de preto tamén é vital por comparti eses sentimentos aos que só poden responder aqueles que viven esa mesma situación", comenta. Xa pasou tempo desde que ela superou ese linfoma de Hodgkin e considera que "melloraron moito as cousas" en canto aos procesos. Hai mellores doantes, grazas aos criterios de busca máis efectivos, que poden salvar vidas. Tamén indica que existen avances en tratamentos oncohematolóxicos, por exemplo, "a inmunoterapia".

A SÚA VIVENCIA, A TRAVÉS DE ASOTRAME

Asotrame nace da motivación de Cristina Piñeiro por compartir o que pasou e poder axudar e dar respostas ás persoas que padecen o cancro hematolóxico. Desta maneira, a asociación presta atención psicolóxica e social con profesionais do eido para abordar eses temas que preocupan a paciente ou familia. "Temos grupos de apoio entre iguais, para así poder ter ese apoio doutros pacientes que viviron o proceso", manifesta. Ademáis, conta con dous pisos de estancia temporal, preto de Chuac (A Coruña) e Chus (Santiago de Compostela), "tanto para pacientes que teñan que ser trasladados para poñer un tratamento fóra da residencia habitual, como para o familiar que acompaña". 

En Asotrame realizan proxectos e programas orientados ao paciente como oncoioga, "ioga para pacientes oncolcolóxicos" ou "Hablemos de Hematología", onde diferentes profesionais abordan determinados temas que preocupan máis aos pacientes. "Engloba a varios profesionais, por exemplo, un oftalmólogo porque o ollo queda moi seco despois de todo o proceso", sinala Cristina. Nesta liña, tamén se centran na doazon de medula, con charlas  en centros educativos, empresas ou entidades para concienciar do "sinxelo que é facerse doante e salvar vidas. Menciona outro proxecto, baixo o nome de "Tras las huellas del cáncer" para visibilizar ás secuelas despois dun proceso oncohematolóxico. Cristina fai especial fincapé en que a razón de ser desta asociación é "estar ao lado de pacientes e familia" para atender a todas as necesidades que se presentan e "intentar dar resposta a través de diferentes programas". Todo que significa Asotrame contado polas persoas que forman parte da asociación está contado neste documental.