Agradezo o seu interesante comentario. Eu tampouco son filólogo, pero tamén procuro pensar, e me equivoco e acerto como calquera outro.
1.- Sobre o tema da epéntese en Coruña.
Non sei se o tema é importante, pero paréceme de interese. Que en galego poden producirse epénteses, non o dubido. Xente que coñezo, galego falante, dime que na súa infancia empregaba o termo
frida, e agora usan
ferida, e que lle chamou a atención comprobar que en Portugal aínda din
frida.
2.- Se imos ao caso que nos ocupa, para min si que é evidente ou moi probable que Coruña é o termo castelán que se contaxiou ao galego por influenza deste castelán ¿Que á vez que o castelán fai unha epéntese, se puido producir outra no galego, tendo como resultado en ambos casos a voz
Coruña ? É posible, pero paréceme moi pouco probable.
E digo que me parece moi pouco probable, porque o TMILG, coas súas eivas, é un recurso bo, e resulta que non nos devolve o termo Coruña até o século XV, até o ano 1465 en concreto. Que no CODOLGA, documéntase para textos en latín, sempre posteriores a 1208 sempre Crunia ou Crunna.
Á vez, desde o século XIII é constante o emprego da voz Cruña nos documentos escritos en galego, e esa Cruña persistiu até os anos 80, sendo minoritaria, certo, pero me dicía alguén que ten uns 50 anos, "meu abó dicía Cruña, pero eu xa son dos que falei de Coruña".
E todo esto ten a súa importancia porque se admitimos que Coruña é a voz castelán, e que o topónimo A Coruña é mistura dun artigo galego cunha adaptación castelán, entón non é certo que A Coruña é o topónimo galego, o orixinal, o auténtico. Porque esta autenticidade é a que esgrimen os que están contra a cooficialidade: A Coruña é o auténtico e La Coruña non ¿E si resulta que ningún dos dous son os auténticos? E senón son os auténticos ¿por qué un si e outro non se os temos presentes na cultura escrita desde o século XIII? Porque, na miña modesta opinión, estase a empregar unha dobre vara de medir.
Verá vostede, o certo é que nesta cidade da Coruña na que vivo, existe unha demanda social que pide a cooficialidade. Xa sei que é unha parvada, que non ten importancia, pero é algo emblemático, como calquera outro elemento identitario dun colectivo. Estes días víamos nos xornais que condenaron a varios mozos por retirar o ele dunha composición floral na que se lía La Coruña, ele que os xardiñeiros de Paco Vázquez repoñían semán tras semán.
O nome dun lugar pódese mudar, como poden mudar as leis. Non hai razóns científicas que esixan a conservación do orixinal, e se este non é tan orixinal, aínda menos razós haberá, digo eu. O concello de Ferrol mudou el soliño aquelo de El Ferrol del Caudillo por Ferrol, e ninguén se estranou ¿Non sería mais normal deixar aos concellos elixir a forma na que queren chamarse os seus veciños? ¿Algún deles iría contra o que pensa a maioría dos seus habitantes? ¿Cantos mudarían o seu nome? Penso que me sobran dedos dunha man: A Coruña, Fisterra ¿algún mais? Existe unha lei de Normalización Lingüística que esixe que os topónimos sexan so os galegos, pero como calquera outra lei, pode mudarse, e non pasa nada, non se vai caer o mundo, sobre todo cando é unha demanda maioritaria desta cidade, matida desde hai 26 anos, apoiada pola cidadanía, e se alguén o dubida, que veña por aquí e o comprobe.
Por outra banda, a cooficialidade, penso que tería como contrapartida obrigada un compromiso maior do concello da Coruña e da súa cidadanía co galego, que é escaso. Tamén sería algo que evitaría a parvada que teñen moitos conveciños meus de rexeitar o galego porque non se recoñecen en A Coruña "que nos lo impusieron". E de promocionar o galego, de facelo de xeito cordial, de evitar elementos de confrontación con el ou aqueles que induzan un rexeitamento, penso que é do que se trata para fomentalo.
