Dúas caras dunha moeda; vinganza e equidade

Con todo, o goberno do PP apoiado por Cidadáns, tenta vilmente aproveitar a dor da sociedade utilizando o populismo para esixir o mantemento da figura da prisión permanente revisable, que no seu momento foi imposta pola maioría absoluta do seu partido, e utiliza de forma despreciable a conxuntura da desgraza vivida pola cidadanía para obter beneficio político

 

As familias das vítimas están no seu dereito de falar desde a dor, de querer vinganza, de clamar por unha xustiza punitiva máis contundente... calquera persoa faríao, calquera afectado por un feito destas características querería mesmo tomar a xustiza pola súa man, é o humanamente normal, pero un goberno democrático debe de velar pola xustiza e a equidade da sociedade que goberna

 

O PP e o PSOE con este tipo de casos realizan un exercicio de cinismo impresionante, ¿que ocorre coa corrupcion da Junta de Andalucía que por desviar (presumiblemente), diñeiros destinados a construír unha canle rebaixaron a calidade dos materiais ata tal punto que produciu a morte dunha nena en Alora?

 

¿Onde estaban eses partidos que se din demócratas cando o sistema agride a Susana Guerreiro, violentada desde os 13 anos, embarazada, nai dunha filla que denuncia presuntas agresións sexuais do mesmo dexenerado que violou e embarazou á súa nai....onde?...onde está ese cínico goberno do PP que permite que un fiscal xefe como o de Talavera de la Reina siga exercendo

 

A dor das familias, o seu ánimo de obter o maior castigo contra os psicópatas malnacidos que cometeron tal aberración contra os seus seres queridos é natural e imposible de ser condenada, pero nós como sociedade non debemos caer na tentación de atacar de forma populista e insensata a ningun sector social. Contra que sector da sociedade poderiamos dirixir nosa irá polo ocorrido co pequeno Gabriel?, contra as mulleres?, contra os/as caribeños/as?, contra as novas parellas dos pais separados?, contra os negros/as?

 

Sen dúbida volverá aparecer unha campaña populista en aras de profundar a nosa vía punitiva, campaña normalmente dirixida desde sectores de ideoloxía ditatorial e fascista que pensan que recortando dereitos e castigando máis duro e máis forte conséguense mellores resultados. Non é certo, un psicópata non se cura con castigo, e un ser que realiza un crime deste tipo padece indubidablemente unha grave psicopatía.

 

Hai que ter en conta que os psicópatas tenden a crear códigos propios de comportamento, polo cal só senten culpa ao infrinxir os seus propios regulamentos e non os códigos sociais comúns, aínda que estas persoas si teñen coñecemento dos usos sociais, polo que o seu comportamento é adaptativo e pasa inadvertido para a maioría das persoas. Só pódeselles tratar unha vez foron descubertos, e desgraciadamente a maior parte das veces temos constancia diso tras horrendos crimes como o de Gabriel

 

E precisamente neste tipo de actos, nestes momentos é cando se ven as dúas caras da moeda. Non hai palabras para definir o ocorrido a un neno de 8 anos. Que pasou pola cabeza da persoa que lle matou?. Produce calafríos pensar na impotencia do pequeno, a súa primeira reacción de incredulidade, e o seu medo depois. Encóllese o estómago e arrefríase o corazón ante un acto como este.

 

Só podo pensar na dor da súa nai, nas esperanzas e soños vividos por Gabriel na súa curta vida, ilusións truncadas por unha mente enferma. Imaxinarse ao pai...a culpabilidade que ha de sentir é inimaxinable...a súa parella, a muller que o escolleu para compartir unha parte da súa vida, aquela que lle ofrecía amor...doutra banda ás ansias de vinganza que ofrece esta situación debemos enfrontar a outra cara da moeda, a dunha sociedade avanzada, culta, humana, a que cre nunha reinserción que non existe, porque non existen plans de reinserción...non se pode tratar de igual forma a delincuentes con diferentes psicopatías, non existen centros especializados, e os centros penais non son unha solución, non reinsertan a ninguén.

 

Desde os partidos políticos ha de pensarse que é o que queremos, que sociedade queremos construír, como podemos dar resposta ao mesmo tempo a uns pais afundidos na dor e a unha sociedade avanzada e facelo desde a xustiza e a equidade, a cadea perpetua non é a solución e menos a pena de morte, pero que o asasino dos teus seres queridos póidase cruzar contigo na rúa en 15 anos sen estar reinsertado e sabendo que pode volver cometer unha vez máis o mesmo delito.... tampouco.