O regreso de Beiras e os "espazos de libre decisión"

Ben é certo que Beiras nunca marchou, sigue estando, pero aproveita a mínima ocasión que lle brindan para reivindicar ese espírito de maio do 68 que nunca abandonou. Este mércores non foi menos e arremeteu contra Rajoy, Fernández Ordóñez, Rubalcaba e Rouco Varela aos que calificou de "terroristas". Tamén tivo algunha crítica para o BNG; equivocarse de socio en Galeuscat e non apoiar a ERC.

Beiras é emoción, discurso, paixón...pero tamén é histrionismo, manierismo e mesmo narcisismo. É un vello con corazón de novo e un novo con sangue maduro. Por iso, Beiras é espectaculo alí onde vai e se diante ten xente moza, crecese e acaba metendoos no peto. Dicía un vello parlamentario que Beiras é para a política galega o que Luis Suárez foi para o fútbol, unha comparación que non lle debe gustar moito xa que do deporte rei pouco entende.

Por iso, non ten problemas en botar lume pola boca, caia quen caia. E nesta ocasión toulle ao PP e ao PSOE pero tamén á banca e á igrexa e non tivo reparos en asegurar que os seus dirixentes son "terroristas máis perigosos" que os de ETA.

Ranking de terroristas

O ex líder dos nacionalistas galegos e actual dirixente do Encontro Irmandiño --formación integrada no BNG-- puxo nome o seu ranking de terroristas mundiais: Alfredo Pérez Rubalcaba, Mariano Rajoy, Miguel Angel Fernández Ordóñez; gobernador do Banco de España e Antonio María Rouco Varela, presidente da Conferencia Episcopal Española.

"Acaban de deter a uns rapaces... Eu sempre defendín a non violencia pero tamén defendín e defendo a non violencia do Estado e nos últimos anos en España practicouse a tortura", sinalou nunha conferencia sobre o Estado 2.0, organizada pola Mocidade Nacionalista Galega --MNG--, as xuventudes de Máis Galiza, na que tamén participou o ex conseller e dirixente de ERC, Joan Huget; o coordinador de Nafarroa Bai (NB), Patxi Zabaleta, e o senador do BNG, Xosé Manuel Pérez Bouzas.

Coa súa habitual dialéctica incendiaria, o líder nacionalista lembrou que o "axustizamento" de Carrero Branco serviu para que hoxe haxa democracia en España e acusou os grandes partidos de querer encarcerar aos que loitaron polas liberdades. "E dígoo así de claro, eles son os terroristas máis perigosos do mundo", dixo en alusión a Rajoy, Rubalcaba, González Ordóñez e Rouco Varela.

España en "guerra"

Beiras mesmo foi máis lonxe e subliñou que España "está en guerra" e, por iso, instou ás formacións nacionalistas de esquerdas a "traballar e ser congruentes". "Hai que dicir o que se pensa e facer o que se di", apuntou nunha clara indirecta á súa formación, o BNG de quen dixo que se equivocou de amigos ao aliarse, durante a etapa de Anxo Quintana, con CiU e non con ERC.

"Cando se estaba con CiU non se tiña visión de Estado do que estaba acontecendo...Ou se escoita aos protagonistas dos procesos ou senón, córrese o risco de, como din por Castela, 'mear fuera del tiesto'", dixo sobre esta alianza.

Ademais, e comparando a situación catalana coa galega, sinalou que aquí serían imposibles as consultas soberanistas, sobre todo, porque hoxe, a diferencia de hai 10 ou 15 anos, o nivel de galegos que se declara só galego ou máis galego que español "é agora do 20% fronte ao 80% de antes".

Unha comparación que o levou a outra reflexión; "o BNG nos 90 chegou a ser hexemónico porque se asumían plantexamentos sociais". Por iso, suliñou que agora hai que volver a escoitar á sociedade, "aos movementos sociais como asociacións de veciños, SOS Caourel, asociacións de defensa das rías"...

Independencia versus "libre decisión"

Pero a pesares de que Beiras foi o máis incendiario no debate, o certo é que tanto Huget, coma Zabaleta e Pérez Bouzas tamén coincidiron con el no fondo, aínda que non tanto nas formas. Así, sobre as solucións para a actual configuración do Estado, Beiras foi o que falou directamente de "independencia no sentido republicano", onde os cidadáns poidan decidir "individual e colectivamente". Huget utilizou o termo "soberanismo" e "libre decisión", termo este último que preferiron tanto Zabaleta como Pérez Bouzas.

Os catro coincidiron nas dificultades de construir un estado en rede, precisamente, polo "centralismo madrileño". O ex conseller catalán denunciou a involución do estado e advertiu de que se poden chegar a situacións preconstitucionais de recorte de liberdades. Un sentimento que tamén compartiron Perez Bouzas e Zabaleta.

O secesionismo "non é a única vía"

Precisamente, o líder de NB foi máis coidadoso que Beiras ao falar de ETA e, a pesar de apostar pola "libre decisión" do pobo vasco e navarro, tamén recoñeceu que o "secesionismo" non é a "única vía" posible. "Hai que optar pola convivencia pero sen un estado imperialista", aclarou e foi máis aló, "ETA naceu e debe cesar por unha decisión política unilateral".

Zabeleta tamén se referiu á actual ilegalización de Sortu e reclamou que se poidan presentar ás próximas municipais pero tamén lamentou que os sucesores de Batasuna comezasen este proceso "demasiado tarde". E tamén lle mandou un recado a ETA, "tampouco deu os pasos que debería dar especificados no Pacto de Guernica", que asinaron o pasado setembro a esquerda abertxale.

En todo caso, mostrouse convencido de que, "tarde ou cedo, a paz chegará a Navarra e a Euskadi, "con ou sen o Estado porque, a pesar de todo, segue practicando a tortura".

Máis espazos de decisión

Durante esta conferencia, os nacionalistas galegos, cataláns e euskaldunes coincidiron en reclamarlle aos grandes partidos a necesidade de abrir novos espazos nos que non se "coharte" a liberdade dos individuos e das nacionalidades a "decidir por si mesmas". Por iso, todos, sen excepción, non dubidaron en criticar ao Tribunal Constitucional por anular o Estatut catalán e actuar "por consignas de Madrid".

Huget criticou aos grandes partidos por considerar España coma un "estado racial con centro en Madrid" e apostou pola globalización para que a "periferia" poida logra maiores espazos políticos e económicos.

Pola súa banda, Pérez Bouza, reclamou a formación dun "amplo espazo" conformado por todas as sensibilidades nacionalistas do Estado para facer fronte ao "nacionalismo centralizador" e, lograr así, abrir espazos de "libre decisión".

O debate foi intenso, cheo de acenos políticos e cun auditorio mozo e universitario moi entregado. Poucas veces teñen a oportunidade de compartir experiencias e praxis políticas similares pero con aplicacións moi diferentes porque a pesar das similitudes, as nacionalidades de Galeuscat, teñen contextos sociais, politicos e económicos moi diferentes, algo, que tampouco se lle esqueceu de mencionar aos propios ponentes.