Crónica do día 6 do corrente

“As forzas vivas do barrio, maioristas de alpiste, axiotistas do aceite e un propetario de autoescola, celebraban o patrón con festa de pote e discursos” (Miss Ourense, Bieito Iglesias).

Por Xosé Antón Jardón | Vilar de Santos | 13/12/2018

Comparte esta noticia
O pasado seis do corrente, na capital do reino dos dous reis, acolá tan lonxe, remexianse con absoluta naturalidade as xeleas reais da España «una»: Felipe e Aznar, os ERE e a Gürtel –e tantos etcéteras!– para tatuar a súa pelica coa calcomanía do 40 aniversario da Carta Magna (tan magna para eles, e tan severa para os outros). 
 
Os asistentes á mentada «sesión vermú» sorprendiannos, outra vez, facendo gala desa inaudita orixinalidade, que consiste en arremedar uns aos outros –e a si mesmos– ata na indumentaria; ansiosos de gozar canto antes da compañía do xefe de Vox e do bispo de Córdoba, especies aleitadas polo propio sistema, para que lle resolvan a ecuación de engadirlle ao de «una» o de «grande e libre» e meter as cinsas do ditador na cripta da Almudena, sen alterar o resultado. 
 
Despois de canonizala, recluíron a Constitución no camarín das reliquias intocábeis; escoitaron atentamente, coma se fora primeira vez, o discurso do monarca, fotocopiado do que lía o seu pai antes de abdicar; tomaron o vermú porque, ao parecer, esta xente tamén bebe; e, á aí á tardiña voltaron cara a casa, coa sensación do deber cumprido.
    
Das tres nacións históricas, non puideron asistir á onomástica o Lendakari e o Molt Honorable Senyor. Seica tiñan outros compromisos: os mesmos dos 39 anos anteriores. O Noso non faltou porque, como non fai matanza e non lle gusta a caza, e amais esas non eran horas de ir ver as luces de Vigo, dispuña do día libre.
 
Ah! O meu tío Lisardo repróchalle aos galegos presentes no evento, que non lle dedicaran un aparte a reflexionar sobre as razóns polas que, hai 40 anos, moitos dos seus compatriotas, aburridos de comportarse coma bos españois e de escoitar sentados diante do televisor os discursos, sobre a sacra indisolubilidade de España, decidiron trasladar cara esa data, do 6 de decembro, a conmemoración dunha atávica tradición, denominada «matanza», consistente en sangrar marráns de ceba e pórlle lume con facheiros de palla, comer fígado con cachelos, comungar con filloas de sangue, facer chourizos e fartarse de beber picholas de viño novo. Todo iso, a plena luz do día e sen licenza; confiados en que, no caso de infrinxir algún precepto constitucional, todo se arranxará cunhas cantas caixas de pastillas contra o colesterol.

Susana Díaz, Javier Fermández e Alberto Núñez Feijóo
Susana Díaz, Javier Fermández e Alberto Núñez Feijóo
Comparte esta noticia
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
Antón Jardón Xosé Antón Jardón Dacal (Vilar de Santos, 1952), é Coordinador do Padroado do Museo da Limia. Colabora habitualmente con artigos de opinión e relatos en La Región, Galicia Confidencial, Praza.gal, Temposdixital e BadalNovas. Coautor dos libros A luz da chuvia (2019) e O Lebre das Casarizas, unha vida de máquinas e inventos (2019), ten participado en diversas publicacións colectivas: Limiaxinacións, Evocacións das Terras do Lethes (2009), Miguel, un cura grande en Parada de Outeiro (2009). Secretario-interventor de administración local xubilado, foi alcalde de Vilar de Santos, deputado provincial, vicepresidente da Federación Galega de Municipios e Provincias e Delegado da Consellería de Industria no bipartito.