O discurso de Rajoy

Presentábase Mariano Rajoy ante a Cámara Baixa da Nación sen poder conter a emoción nun discurso en realidade pouco emotivo, aínda que meritorio polo seu realismo e honestidade.

Por José Palacín | Vigo | 20/12/2011

A pulsión dese sentimento do seu foro interno delatoulle cando veu dicir algo así como que "non viñera ao Parlamento do Estado en busca de parabéns e aplausos senón a liquidar problemas nun momento especialmente duro, e que o dicía unha persoa afeita a ese tipo de situacións". Sen dúbida referíase á travesía do deserto deste últimos sete anos, esquivando as dentelladas de moitos chacales dentro do  seu propio partido.

Sen restarlle interese, que o ten, a situación anímica do noso futuro Presidente, aos españois non lles importa máis o transfondo da súa mensaxe. Para non estenderme en exceso, a miña análise sobre o mesmo simplifiqueino á espera de ulteriores decisións máis concretas e ordeneino nun decálogo.

1) É importante mentalizarse de que o PP sacará as tesoiras de forma indiscriminada até para o investimento público produtivo. A cifra de 16.500  millóns de euros non é simbólica nin baladí senón toda unha declaración de intencións bastante deseñadas a priori. 

Isto no que se refire ao capítulo de gastos, no de ingresos máis privatizacións para sacar diñeiro de debaixo das pedras.  Sálvanse as pensións para salvagardar o celeiro dos votos do PP a 8 anos vista.  En 2018 as persoas de máis de 65 anos superarán en España o 20% da poboación total.

2) Economía interna. Boas medidas para Pemes e autónomos pero só de carácter lexislativo, descoñecemos que alcances poden chegar a ter as axudas nunha conxuntura de tan forte restrición do gasto.  

3) Mercados e Europa. Continuidade na política de submisión á intervención franco-alemá sobre España, iso si, camuflada de eufemismos como a estabilización dos mercados e a c0ntención da débeda.  Con todo parece que é verdade que o Goberno de Rajoy xera máis confianza no Vello Continente e proba diso é o respiro que esta vivindo a nosa prima de risco.

4) Anuncio de creación de emprego e crecemento, bo síntoma, polo menos non se resigna como o anterior "Presidente".  Falto de concreción sobre as medidas para investir este fatal proceso de desintegración,  aínda que non era o día. O que se deu é data límite para a reforma laboral, alicerce básico deste reto. Empresarios e Sindicatos deben espabilarse  en porse de acordo se non queren que a súa utilidade como parte da sociedade civil quede en dúbida entre os cidadáns.  

5) O seu diagnóstico sobre a eficiencia das Administracións Públicas baséase nun mero problema de funcionariado e non de sistema de megalodoncia do aparello administrativo. Ese é a nin entender un dos erros capitais da súa visión do Estado, mais froito do pensamento do século XIX que do XXI. Estrelarase seguro.    

6) Nada  sobre cambio climático e enerxías renovables, entre outras cousas porque en España este tema non está na axenda política nin de preto.  Xa estará!. Se se referiu á dependencia enerxética de España pero non parece ter solucións á mesma.  

7) Lei de Transparencia e Poder Xudicial. Cínguese á  retórica do que se terza neste tipo de actos solemnes e ademais, o que han ditos todos os seus predecesores no cargo,  o cal se entende como "sacarei aos que hai para meter aos meus". Con todo non creo que vaia a ser tan descarado como José Luís Rodríguez Zapatero que actuou neste ámbito sen ningún tipo de rubor.

Nin indicios tampouco sobre a reforma electoral, tampouco a prometeu. Nada sobre a contrarreforma da era de Zapatero en canto a supostos dereitos e liberdades. Vese que quere ter do seu lado  a opinión pública grazas ás melloras económicas antes de abordar estes asuntos.

8) Bo diagnóstico sobre a educación en España, pero témome que faltará o medicamento para curar ao enfermo. Tamén creo que volveremos á LODE, ou a unha Lei parecida,  antes do verán.

9) Máis centralización do Estado en canto a normativas, o cal non está nada mal. Espantada nacionalista ante un Presidente que, como di Bono, grita sen complexos "Viva España" .

10) Moi ben en canto a tender a man aos demais a pesar da súa ampla maioría. Nada sobre ETA nin batasunos, para a miña persoalmente,  acertado.  Unha incógnita o seu Ministro/a de Interior, e podería ser galega. 

Conclusión: D. Mariano Rajoy: un home moi ben intencionado e honesto. O seu discurso moi na liña Churchill en canto a "sangue,  suor e bágoas" pero en versión meteorolóxica cos nuboeiros.