Calidade e galeguización dos nosos viños

Nos primeiros días do outono de 1925 celebrouse en Lugo o Primeiro Congreso de Economía de Galicia.

O orgullo de sermos galegos

Hai uns días que se publicou un anuncio publicitario de “Aguas de Mondariz”. Chamou moito a atención a súa mensaxe. Porque desta volta, a intención da marca non era convencernos das moitas bondades da súa auga, que as ten, para a saúde dos consumidores.

Tosar, Fernández e a lingua galega

Estase a falar moito estes días sobre o acontecido na gala dos premios Goya, un foro plural con proxección internacional, onde o actor Luís Tosar se expresou na nosa lingua. Outro dos galardoados fíxoo en inglés.E ninguén puxo o berro no ceo. Un mes antes, noutro acto semellante, co gallo da entrega dos premios Josep María Forqué, Luís Tosar recolleu o premio e agradeceuno en castelán. Daquela o que utilizou o galego foi Xulio Fernández, director xeral de Filmax, que sorprendeu a uns e outros cando no noso idioma dixo: “Dedícollelo premio aos meus veciños da Fonsagrada que non teñen sala de cine, pero que fan uns butelos de película”. Intervencións deste teor transcenden á anécdota para convertérense en fórmulas eficaces para fomentar a diversidade lingüística.

Unha lingua sobre rodas

Para que a lingua galega acade o nivel de cooficialidade que a norma xurídica lle recoñece é precisa unha política lingüística que estenda o seu uso a tódolos ámbitos, e nomeadamente ao económico. Aínda sendo moi importante, de nada nos valería que servise unicamente para a creación literaria. Esta premisa foi a que motivou a creación do Foro E. Peinador, unha plataforma dinámica e imaxinativa para procurarlle á lingua galega novos espazos na industria e no comercio. Neste empeño fomos achando interlocutores decisivos. Tal é o caso de TRAVIBUS NOROESTE, S.A., unha razón social que aglutina a trinta e seis empresas do transporte público da provincia de Pontevedra cunha frota de seiscentos autocares e máis de mil traballadores.

Gonzalo Jar, un xeneral galeguista

Coñecín ao xeneral da Garda Civil Gonzalo Jar Couselo hai ben anos. Chamara a miña atención a entrevista que lle fixera nun xornal galego na nosa lingua, e na que con toda naturalidade facía valoracións moi positivas da cultura galega. Procurei a maneira de contactar con el para felicitalo. Desde entón fixémonos amigos; moi amigos, como adoitaba dicir el. Falabamos de todo, do habido e por haber. Sempre coa espontaneidade dunha persoa aberta, próxima, sen estar condicionado polo estatus do seu rango militar e as altas reponsabilidades de Estado que tiña, que a outros condicionan tanto.

Gómez Román, arquitecto e galeguista

O día nove de novembro de 1964 falecía en Vigo o arquitecto Manuel Gómez Román, o “ensoñador de novas Compostelas”, como o denominou Otero Pedrayo. As súas obras demostran a fidelidade a unha maneira de construír coforme aos cánones dunha tradición arquitectónica herdada. Soubo fixar a súa atención no ciclo arquitectónico medieval e do noso barroco; ciclos que son o trasunto do mesmo nervio histórico de Galicia. Sensibilidade que completou cun coñecemento doutras correntes: do modern style, do art nouveau, do jugendstil, que soubo conxugar coas maneiras autóctonas, como nolo recordan Xaime Garrido Rodriguez e Xosé María Ramón Iglesias Veiga, estudosos da súa obra.