Junts per Catalunya, partido que lidera o fugado ex-presidente da Generalitat, foi a decimocuarta forza con máis sufraxios nas eleccións europeas nos colexios galegos. Por provincias, A Coruña foi onde máis apoios conseguiu, mentres que por cidades, Vigo foi na que máis votos recadou.
Hai uns días, dúas novas referidas á xustiza chamáronme a atención. Dúas determinacións que, ó meu modo de entender, non a deixan en bo lugar. Mellor dito. Deixan a xustiza co cú ó aire.
Hai días, ao escrebirmos sobre a decisión do Tribunal Superior de Schleswig Hollstein rexeitando extraditar Puigdemont polo delicto de rebelión, manifestei que o Plan A do maxistrado Llarena era retirar a euroorde, mais consideraba que non a ía retirar en último de contas, polo desprestixio que unha tal decisión xeraría na imaxe exterior da xustiza española, que ficaría a níveis de Zimbabwe, cando non da Somalia.
(Caso Puigdemont, Referendum 1- Oct, nin rebelión, nin sedición)
Aínda hai xuices en Berlin, como dis que dixo o vello rei prusiano Friedrich Wilhem II. Ou, tratándose da federal Alemaña, aínda hai xuices en Kiel, porque o caso da extradición de Puigdemont, como non podía ser doutro xeito nunha democracia que respecta o principio do xuiz ordinario predeterminado pola Lei, foi coñecido polo Tribunal Superior do land de Schleswig-Hollstein, onde o president foi detido. No Estado español coñecería do asunto a disfuncional e inconstitucional Audiencia Nacional fose onde fór o lugar dos feitos. E logo aínda din os unionistas que o Estado español é o máis descentralizado da Europa.
Os profesores Marta García e Xosé Manuel Pacho, da Facultade de Ciencias Xurídicas e do Traballo da Universidade de Vigo, valoran a importancia de poder coñecer de primeira man a argumentación do veredicto.
A eurodeputada nacionalista participou nunha visita da Plataforma de Diálogo Europa-Catalunya a Berlín para visitar ao ex presidente da Generalitat.
Que límite debemos establecer entre o dereito de manifestación e os delitos de sedición e/ou rebelión?. Aínda que a algúns non lles pareza transcendente, e a outros lles pareza a mesma cuestión dependendo de que xustifique ou non unha manifestación, na realidade é unha cuestión de enorme transcendencia, porque traspasar ou non ese límite comporta o que se cre unha determinada xurisprudencia e /ou precedente que poida significar que o día de mañá, e en base a determinados intereses do estado, unha manifestación que poida estar reclamando diversos intereses civís e dereitos dos cidadáns sexa considerada rebelión ou sedición a interese do propio estado, con dependencia de quen a convocou, ou quen a promova e/ou encabece. Polo tanto falamos sempre da responsabilidade de defender os dereitos xa adquiridos pola poboación civil nun estado democrático.
A solução do problema catalão não é um assunto que lhes concerne somente ao povo catalão, senão também aos demais povos integrados no Estado espanhol, fundamentalmente os bascos e galegos. Parece evidente que, com a judicialização da política, não se pretende castigar só uns determinados factos concretos dos políticos catalães, senão impor um castigo exemplar a estes para que sirva também de advertência do que lhes espera a bascos e galegos se adotam ações semelhantes.
Hai so quince días anticipei nestas mesmas páxinas (“Aínda hai xuices en Berlin”) o probábel rexeitamento da xustiza alemá á extradición de Puigdemont polo delicto de rebelión, á vista da redacción do tipo delictivo da alta traición no Código Penal alemán, que require violencia ou intimidación. Mais semellaba que non, que Llarena fixera un traballo moi bó, que Merkel e Rajoy eran moi amigos e Alemaña un país serio. Puigdemont sería extraditado axiña.
Políticos e partidos galeguistas e nacionalistas aplauden a decisión da Audiencia Territorial de Schleswig-Holstein e cargan contra o Goberno e o sistema xudicial español. Ao mesmo tempo, Mariano Rajoy evita pronunciarse sobre o golpe recibido e desvía a atención cara a Convención Nacional do seu partido.
Estes días manifestei a miña contrariedade pola inadecuada utilización da Xustiza e do absurda da reinterpretación da prisión provisional por parte do xuíz Llarena e, que con todo o respecto ás decisións xudiciais, non compartía a medida de prisión provisional incondicional e sen fianza de Jordi Turull, Josep Rull, Carme Forcadell, Dolors Bassa e Raül Romeva.
Os Comités de Defensa da República encabezan as reaccións. Manifestacións e cortes nas estradas e autovías en sinal de protesta polo procesamento dos políticos independentistas. O corresponsal de GC, Martín Vaz, acompañou a un grupo de manifestantes durante as accións deste martes que bloquearon as principais arterias de comunicación de Cataluña. "A xente está pedindo o restablecemento dun goberno lexítimo, e os dirixentes están facendo un baile de cadeiras", aseguran. Crónica e fotos no interior.
Entoaronse cánticos a favor da independencia e para mostrar "solidariedade" cos cataláns afectados, pedindo "liberdade" para os "presos políticos".
O reloxo xa está en marcha. Se os grupos políticos no Parlament non conseguen formar goberno nos próximos meses, a principios de xuño haberá eleccións, de novo, en Cataluña.Crónica da enviada en Cataluña Rosalía R. Méndez.
Puigdemont foi elixido deputado o 21-D e, xa que logo, pode legalmente ser candidato a presidir a Generalitat. O presidente do Parlament nomeouno atendendo a que os tres grupos soberanistas xuntan a maioría absoluta ( 70 sobre 135 deputados) e manifestaron a súa disposición para elixilo.
Consiera “inaceptábel” que impida a investidura de Puigdemont no Parlament e fala xa de situación kafkiana.
GC 2019
Séguenos
