Que triste tantas voltas para acabar no mesmo sítio. Umha década perdida, de retroceso do nacionalismo e ilusionismo eleitoral da desastrosa sopa de siglas que supuxo a fracasada aliança dos escindidos de Amio coa esquerda espanhola. Que pena tanta gente honesta e trabalhadora à que enganarom e utilizarom nas suas desputas de egos e carguinhos. Romperom o BNG tras perderem umha asemblea e forom rompendo partidos e projetos aló por onde passarom.
Galiza padece umha situaçom de emergência social e cultural e precissamos um projeto nacionalista sólido, solvente e de futuro. Nunca mais o curtoprazismo e o embiguismo dos trepas que estám em constantes leas por ver quem se fai coa hegemonia, sem mais horizonte que a seguinte cita eleitoral, como moito. Nom se pode marear ao personal cum projeto novo em cada eleiçom, moito menos com vários projetos semelhantes enfrontados entre si polas migalhas, como vimos recentemente no caso das mareas de Lugo e Ourense.
Tes toda a razón: dez anos perdidos. E os que racharon o bng foron os que marcharon, en Amio, en xaneiro de 2012 (sete anos).
Unha pregunta inocente: se viaxásemos no tempo sete anos atrás, qué podería ter feito a maioría gañadora para evitar o abandono dos outros (o 45%)?
A xente que votou a esta sopa de siglas, que cre no noso país e nos valores da esquerda, ten sitio no BNG.
Facemos falla todos!!.
3
Regalos de Tres Estalos
O BNG é unha marca branca do PsoE, unha axencia que recolle votos para o ininigo. Por suposto, iso fixo En Marea con Podemos, e hoxe o camiño de IU e Podemos é ser simple recadador de votos para o PsoE. Ir para a marxinalidade e a extinción, e a grande mentira: o PsoE é tan de esquerdas como o PP (por iso ambos bailan con Ciudadanos), e igual de nacionalista españolista. Se o BNG non se aparta de xeito radical do PsoE, amosando que "PP e PsoE a mesma merde é", son cómplices do sistema e do nacionalismo español. O postureo do pacto para alimentar catro dirixentes non pode sosterse por máis tempo.