Dumping fiscal

Nunha reacción ameazante a presidenta da Comunidade madrileña  Isabel Díaz  Ayuso.  advertiu que será  "o peor pesadelo" de quen queira tocar o peto dos madrileños ,en resposta  á intención  do Ministerio de Facenda de “harmonizar” os impostos  de Sucesións e Patrimonio como solución á competencia fiscal desleal e o  dumping fiscal na que  certas comunidades autónomas veñen incorrendo entre elas  a madrileña.

Máis aló da  bravata  da do Señora  Ayuso, o certo é  que  no ámbito das comunidades autónomas , xa sexan de réxime foral ou de réxime común non existe  analoxía  fiscal  de tipo algún actuando cada unha delas como unha  taifa independente,  e tal circunstancia fai que o esforzo fiscal da cidadanía varíe en función ao seu territorio de pertenza e iso é así  porque o sistema de financiamento autonómico, a través da Lei Orgánica de Financiamento das comunidades autónomas ( LOFCA), autoriza  instituír  alteracións normativas.por iso é polo que persoas con parecida situación de renda, patrimonio ou herdanza recibida acaben  pagando  impostos desiguais dependendo da comunidade na que residan.

Desde unha percepción moderna e progresista do Estado, a totalidade dos seus membros debesen  contribuír en pé de igualdade conforme ás súas rendas e en adecuada proporcionalidade,  á marxe do emprazamento do seu lugar de residencia, pero o certo é que a uniformidade fiscal que debese  garantir a equidade impositiva brilla pola súa ausencia, e e aproveitando  tal carencia hai  quen utiliza a baixa impositiva temeraria como argucia política coa finalidade de subtraer contribuíntes provenientes  doutros territorios en número  suficientes para xerar ingresos tributarios adicionais rompendo así o verdadeiro espírito   do  Estado das Autonomías cuxa finalidade de partida  foi   “facer iguais” ao conxunto de todas elas.

Resultando  obvia a existencia  de atribucións  fiscais  anómalas, que en vía corrección requiren  á maior urxencia da instauración dun marco xurídico   que obrigue á "cohesión e á converxencia fiscal", establecendo para o efecto  uns parámetros  homologabeis no contexto das  autonomías para así poñer  fin ao actual estado de desconcerto  contributivo, non tratándose de recortar con iso as súas atribucións tributarias senón de establecer unha coordinación mínima para impedir a competencia fiscal entre as mesmas e isto debe ser así por pura congruencia política, pois resulta anacrónico que mentres a  autonomías rivalizan entre si , España demande converxencia e cohesión fiscal con Europa.

Non hai dúbida algunha que a desigualdade fiscal  que caracteriza o anacrónico modelo autonómico español repercute no comportamento de certos individuos e empresas  proclives a establecer a súa   radicación territorial en atención aos beneficios fiscais que a súa localización repórtelles  , creando así  distorsións que afectan en primeiro lugar á recadación da rexión de partida por redución dos seus  ingresos  co agravante que na maior parte dos casos  trátase fe traslados ficticios que alteran   a relación ingreso-gasto desa rexión

Sendo a comunidade autónoma de Madrid a receptora da inxente deslocalización de suxeitos e entidades mercantís con rendas altas ao ser esta a circunscrición con menores tipos sobre impostos, como IRPF ou a non aplicación  doutros como o gravame sobre o Patrimonio; non debendo eludirse que esta manobra de piratería fiscal é levada a cabo  por xente  de elevado  poder adquisitivo e con recursos  sobrados  para elixir o lugar de tributación,  por canto a súa capacidade  económica facúltalles a fixar o seu novo domicilio a efectos de Facenda.