Angrois.- Maquinistas aceptaron "curva como animal de compañía" xa que Renfe respondeu que ese tramo "era legal"
Renuncian á declaración doutros dous cargos que recibiron o aviso sobre o perigo da Grandeira
Por E.P. | SANTIAGO DE COMPOSTELA | 17/11/2022 | Actualizada ás 15:29
O formador de maquinistas Manuel González Sánchez, ao que tamén chegou o correo co que José Ramón Igrexas Mazaira alertaba dunha sinalización deficiente na curva de Angrois, na que se produciu o accidente con 80 vítimas mortais en xullo de 2013, afirmou que aceptaron "curva como animal de compañía" e tiveron que "convivir con ela" e o risco "evidente" que entrañaba ata o día do sinistro.
A proposta da defensa do maquinista Francisco Garzón, quen está acusado xunto ao ex director de seguridade de Adif, este xefe de maquinistas compareceu na décimo segunda xornada do xuízo pola traxedia, ocorrida fai xa máis de nove anos.
A preguntas dun dos letrados de Garzón, sinalou que non persistiu no aviso de Mazaira xa que este recibiu unha resposta "tallante" sobre que "iso (a liña na que había que pasar de 200 a 80 quilómetros por hora tomando como referencia un sinal que non está ideada para iso) era legal" e estaba "amparado normativamente".
Neste senso, explicou que os maquinistas interpretaron o sinal de vía libre como momento para inicio do freado, "o cal é unha contradición", e engadiu que o risco detectado por Mazaira afectaba a "calquera maquinista", incluído a el.
González Sánchez contradixo a unha das testemuñas que declarou este mércores, o cargo de seguridade de Renfe Anxo Lluch, quen aseverou que "nunca" recibira o correo de Mazaira coa advertencia sobre o perigo da curva da Grandeira. "Díxenlle: cona, como non o vas a recibir se o temos todos!", asegurou.
Outros dous cargos de operador ferroviario convocados para este xoves, Rafael Sardón e Nicolás Izquierdo, finalmente non comparecerán, posto que os avogados que os propuñan renunciaron a eles.
Noutro punto, este formador de maquinistas referiuse á "improvisación" con que actuaban nesa liña, por exemplo coa xeración de normas "nemotécnicas", e reprobou que non era completa senón "un cacho", posto que contaba co sistema de seguridade máis avanzado só entre dous puntos do traxecto.
"Eu inventeime ata o 0, 0, 0", apuntou. "Significa para o que conduce un Avant que cando para ten que pór tres cuestións en cero", expuxo. "É unha regra miña", profundou.
Noutro momento, esta testemuña subliñou que "para nada" o cadro de velocidades máximas indica o punto en que hai que comezar a frear, e resaltou que os maquinistas non tiñan "contacto ningún" con Adif.
O TELÉFONO
Despois foi preguntado polo uso do teléfono móbil corporativo, respecto diso do cal afirmou que estaban obrigados a levalo operativo, posto que é unha ferramenta de traballo.
Acerca de se existía algún protocolo que regulase a súa utilización, comentou que había unha guía de boas prácticas pero que iso "non é algo que teña que saber obrigatoriamente (o maquinista) e aplicar", xa que "son recomendacións".
"Coller o teléfono nese punto supuña algún risco?", interrogoulle o representante de Garzón. "Non, entendo que non. Se teño barreiras que mitigan o risco, entendo que non", contestoulle este formador de maquinistas.
"O PRECIPICIO"
O avogado de Garzón tamén lle mostrou unha serie de curvas en que si se indicaba o punto para iniciar o freado e preguntoulle se se estableceu para "todas salvo a de maior salto" de velocidade, a da Grandeira, ao que o formador contestoulle que si, e chegou a asegurar que nese punto atopábaste "co precipicio".
Sobre a solución adoptada xusto despois de que sucedese o descarrilamento, constatou que "iso era o que pedía Mazaira". "Tan sinxelo como pór un sinal de limitación de velocidade que se puxo despois do accidente", evidenciou.
"Cando a Mazaira lle dixeron que iso era normal, legal, regulamentario, tivemos que convivir con iso. Que fixemos? Adoptar as medidas restritivas nosas", reiterou máis adiante. "O chip dun maquinista é vía libre non implica nada", insistiu.
