Paradoxos da vida

Rareza é ver que o que menos ten é o que sempre está disposto a dar, e raro tamén é saber que cando lle dis a verdade a quen a reclama adóitaa rexeitar, xa que as certezas sempre son moi duras de asimilar.

Por Alexander Vórtice | Pontevedra | 04/12/2022

Comparte esta noticia
Paradoxo é saber que mentres estás vivo moi poucas persoas están ao teu lado, sobre todo mentres atravesas un gran problema e, con todo, cando faleces, esas mesmas persoas apíñanse na porta do tanatorio para darche o último adeus e dicir entre saloucos “como puido suceder isto”.
 
Paradoxo é que case nunca aprendemos a apreciar o que en verdade favorécenos ata que é demasiado tarde. Non logramos gozar o momento, valorando o esencial da vida, estimando ás persoas ás que realmente lle importamos, deixando a simulación ao carón. Esquecemos que actuar neste preciso instante é absolutamente necesario, xa que o futuro é incerto e, seica, mañá sexa demasiado tarde para loitar polo que consideramos fundamental nas nosas vidas.
 
Alá polo ano 2002 coñecín a Juan Vidal Fraga, escritor, filósofo e político pontevedrés. A nosa amizade foi unha amizade sincera, nunca baseada no engano ou nas aparencias. Juan chegou á miña vida nun momento absolutamente crucial: eu estaba mal situado en termos existenciais e el ensinoume a saír do abismo para así purgar as ideas e continuar adiante.
 
Juan, principalmente, era un home bo. Podías charlar amigablemente con el durante horas e horas e o tempo sempre era insuficiente; necesitabas máis, ansiabas escoitar toda a sabedoría que el posuía e que narraba a base de anécdotas, vivencias persoais, e datos cos que se topou nos libros que formaban a súa amplísima biblioteca.
 
Vén moi ao caso, á hora de falar de paradoxos, a anécdota que el me narrou no seu día: en certa ocasión, estando Juan cunha boa amiga, esta lle convidou a ir comer “de maneira gratuíta”. Juan preguntouse como podía ser iso, pero aceptou. Ambos chegaron a unha carballeira onde se atopaban centos de persoas: aquilo era, nada menos, que unha reunión do Partido Popular onde as tapas de polbo exhibíanse sen andrómenas, sendo estas un dos principais puntos de unión de todas aquelas persoas.
 
A amiga do meu amigo foi presentando a Juan todo tipo de persoas alí presentes, ata que se toparon cun señor de baixa estatura e entrecello abundantemente poboado. A amiga de Juan achegouse ao devandito suxeito cun sorriso e dixo: “Fulano, este é Juan Vidal, un coñecido avogado de Pontevedra”. Entón, aquel señor de talante desconfiado mirou moi atentamente a Juan Vidal Fraga, fíxoo de arriba a abaixo, sen perder nin un só detalle da persoa que lle estaban presentando.
 
Acto seguido, mascou con forza o escarvadentes que tiña na súa boca e afirmou: “Avogado? Mala persoa”. Ante isto, a amiga de Juan, estando evidentemente sorprendida pola resposta daquel vello home curtido en máis de mil batallas, aclarou: “Non, non… Juan é moi boa persoa”.
 
Entón, o señor de curta estatura e mirada esculpida por deuses menores, volveu mirar a Juan con moita máis atención, como procurando toparse con esa certeza que reside máis aló do establecido. E ao acabar de revisar por segunda ocasión a aquel recén chegado, concluíu dicindo: “Boa persoa? Mal avogado”.
 
Paradoxos da vida, estimados lectores, cos que un se atopa nesta existencia carente de lóxica e chea de altibaixos.

O avogado e político Juan Vidal Fraga
O avogado e político Juan Vidal Fraga | Fonte: remitida
Comparte esta noticia
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
Alexander Vórtice Alexander Vórtice (Pontevedra, 1979) é xornalista, poeta, novelista, columnista, escritor e colaborador en Diario de Pontevedra, PontevedraViva, Diario16, Crónicas PTV e nas revistas culturais Falando con Letras, En tempos de Aletheia e Oceanum. As súas obras publicadas ata o momento grazas ao pulso dos golpes e as caídas son: Destilería Ocaso (2004), Neurose Tremens (2005), Material de Soños (2008), Deus e Outros Superheroes (2013), Atrofiadas as Estrelas (2015), Crónica dun Home Bo (2016), Vexetacións Carnívoras (2017), Tempa Maltreita (2019) e Diagnóstico Interior (2021).