Como se poden xestionar os trastornos crónicos da rapazada nos centros de ensino

Remata  verán e chega a volta á rutina e con ela á volta ás aulas. Entre o 6 e o 15 de setembro, en función do CC AA e do nivel educativo, máis de seis millóns de nenos, nenas e adolescentes volverán ás aulas de Educación Infantil, Primaria e Secundaria Obrigatoria e con eles os pediatras de AP. 

Pero o máis destacable on os datos e é que ao redor dun de cada catro estudiantes presenta algunha enfermidade ou trastorno crónico, entre as que destacan os do metabolismo, como a obesidade e os seus trastornos asociados, a diabetes, as alerxias e a asma, a epilepsia e os trastornos do neurodesarrollo e a aprendizaxe, como o trastorno por déficit de atención e hiperactividade (TDAH). Xunto a elas destacan tamén os trastornos do espectro autista (TEA) e problemas derivados da prematuridad no nacemento, en auxe polo aumento de partos pretérmino nos últimos anos. 

Ante esta realidade, a Asociación Española de Pediatría de Atención Primaria (AEPap), lembra que o pediatra de AP é o profesional da saúde de referencia para a maioría das familias e, por tanto, debe ser o nexo cos docentes e pais para favorecer o correcto desenvolvemento dos alumnos con algunha doenza crónica, en particular, con patoloxía crónica complexa. 

Este aumento débese a múltiples factores, como as melloras no diagnóstico desde Atención Primaria até aos hábitos de vida que fomentan enfermidades como a obesidade infantil. "Nesta situación, os pediatras de AP debemos ser un actor máis na comunidade escolar, pois estamos en condicións de difundir habilidades e coñecementos entre docentes e familias para abordar as distintas situacións que se poden presentar nas escolas e actuar en caso necesario", indica o Dr. Gorrotxategi, vicepresidente segundo de AEPap.

Dende a Pediatría de AP, en especial casos de patoloxía crónica complexa, "elabórase un plan de coidados para os nenos con estas enfermidades para que sexa unha referencia para pais e profesores no seu coidado", explica o doctor. Así mesmo, "é importante realizar un seguimento e seguir consellos de prevención de complicacións, para garantir o dereito á educación destes menores. En definitiva, xunto cos profesores e familias, podemos traballar para asegurar que unha enfermidade crónica non interfere na actividade académica de ningún neno ou nena", conclúe.  

A Dra. Teresa Cenarro, vicepresidenta primeira de AEPap, resume todo o anterior dicindo que "o ámbito escolar debe ser un lugar seguro e feliz para os nenos con patoloxías crónicas". Destaca a importancia do colexio, "xunto co pediatra de AP", como lugar de ensino de hábitos saudables, pois é onde os nenos e nenas pasan entre cinco e oito horas ao día. 

FOLLA DE RUTA

Para contribuír a este obxectivo,  AEPap publicou 2015 unha Guía de Axuda para Centros Docentes, que vai actualizando e pon a disposición dos colexios e institutos. Baixo o subtítulo 'Manexo práctico dos problemas de saúde pediátricos máis frecuentes. Consellos para o profesorado e os coidadores escolares', é unha ferramenta de información rigorosa que trata de facilitar e mellorar a actuación en situacións de urxencia ou o manexo de problemas de saúde crónicos no día a día, dos profesionais non sanitarios que traballan con nenos e adolescentes.