Claudina, a ninja do mar que saltou ás paredes de Muxía

Cando se chega ao porto de Muxía, o visitante atópase cun espazo que respira mar por cada recuncho: a lonxa, os barcos, o cheiro a salitre e peixe fresco. Mais, desde hai uns anos, tamén se respira arte. Nas fachadas que miran ao Atlántico xurdiron murais que non só embelecen, senón que contan historias. Historias de traballo, de memoria e de identidade. Entre todos eles, un destaca con forza: o de Claudina, a percebeira convertida en ninja por obra do artista Yoseba MP.

Claudina comezou a traballar no mar con apenas 15 anos. Foi percebeira durante medio século, arriscando a vida sobre as rochas batidas polo mar da Costa da Morte, ata que se retirou aos 65. Yoseba MP, coñecido pola súa serie Fenómenas do rural, que transforma ás mulleres anónimas do rural e do mar en superheroínas, viu nela unha icona perfecta. Así naceu A ninja Claudina e raspa dourada, un mural que a mostra cunha actitude firme, ferramenta na man, como quen brandese unha espada. A raspa, pintada de cor dourada, simboliza tanto a riqueza que xeraron as mans das percebeiras como o recoñecemento que lles é debido.

O mural converteuse axiña nun símbolo. Veciñas e veciños recoñecéronse na forza desa muller pintada sobre a parede, que parecía devolverlles en forma de arte o que tantas veces quedara invisibilizado. Non obstante, en 2021 sufriu un acto vandálico que deixou mancada a súa imaxe. Aquela pintada provocou indignación en Muxía, mais tamén fixo evidente que a obra xa era parte do patrimonio colectivo: a vila defendeuna coma quen defende unha peza do seu propio pasado. Co tempo, o salitre e a intemperie tamén fixeron mella, abrindo o debate sobre a necesidade de conservar unha pintura que para moitos é xa patrimonio da Costa da Morte.

CLAUDINA NON ESTÁ SOA

Mais Claudina non está soa. O porto de Muxía converteuse nun auténtico museo ao aire libre grazas a iniciativas municipais e culturais que apostaron por levar a arte ás rúas. Así, as paredes acollen murais que falan da vida mariñeira: retratos de mariñeiros, escenas de embarcacións, homenaxes ás redeiras e aos oficios do mar. Trátase dunha forma de recoñecemento á xente que fixo da pesca, do percebe e do mar a súa vida, mais tamén dun recurso turístico que atrae visitantes, fomenta rutas culturais e proxecta unha imaxe moderna e viva da vila.

O propio Yoseba MP recorreu en varias ocasións Galicia e Portugal pintando mulleres traballadoras como auténticas heroínas de cómic. En Muxía, a súa Claudina dialoga cos outros murais do porto e dálle á vila un selo propio: o de ser lugar onde a arte urbana se mestura co orgullo mariñeiro. Non é só unha pintura; é un relato visual que conecta coas novas xeracións e ao tempo conserva a memoria dos que xa non están.

Hoxe, pasear polo porto é tamén pasear por unha galería ao aire libre, onde cada mural é unha xanela a unha historia de esforzo e dignidade. Claudina, co seu xesto de ninja, converteuse nunha metáfora viva da resistencia e do valor das mulleres mariñeiras. Os murais de Muxía lembran que a identidade non só se transmite nos libros ou nos arquivos, senón tamén nas paredes que miran ao mar, onde a arte se funde coa vida cotiá.

Muxía, vila de mariñeiros e de percebes, é tamén xa vila de murais. E nese diálogo entre tradición e arte contemporánea, a imaxe de Claudina seguirá a lembrar que non hai heroicidade máis grande ca daquelas mulleres que, armadas con botas e forza de vontade, fixeron da súa vida unha loita constante fronte ao océano.